Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Νοέμβριος, 2012

Σαπουνόπερες ή πολιτική (σόφτ) διπλωματία;

Το θέμα με το οποίο θα καταπιαστώ στο παρόν άρθρο μου δεν είναι απόλυτα προσωπικής μου έμπνευσης και ιδέας. Στο  κυριακάτικο ένθετο, στις 18/11/2012 «πολιτισμός» του Βήματος φιλοξενείτε ένα άρθρο του Νίκου Μπακουνάκη με τίτλο η «Τούρκικη διπλωματία». Το άρθρο πραγματεύεται το θέμα των τούρκικων σειρών και το αν είναι απλά σαπουνόπερες ή έχουν κάποιο υπόγειο ρόλο και υλοποιούν πολιτικούς στόχους που με την πρώτη ματιά δεν γίνονται κατανοητοί στο κοινό. Άλλωστε, είναι γνωστό πως στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια μας έχουν κατακλύσει τούρκικες σειρές και τίποτα ελληνικό δεν έχει μείνει στα τηλεοπτικά προγράμματα. Όμως οι τούρκικες σαπουνόπερες φαίνεται πως συγκινούν και άλλους λαούς εκτός από την Ελλάδα. Σύμφωνα με ανταποκριτή της εφημερίδας « The New York Times » στο Παρίσι Νταν Μπιλέφσκι που δημοσιεύθηκε στις 30 Οκτωβρίου και αναδημοσιεύθηκε στην « International Herald Tribune » την 1 η Νοεμβρίου (« Turks reclaim the Ottoman Empire ») η Τουρκία, αυτή τη στιγμή, ε

Τα παιδιά του Junk Food

Τα παιδιά του σήμερα, θέλοντας και μη, ζουν στους ρυθμούς των μεγάλων και δεν έχουν χρόνο να παίξουν, να ξενοιάσουν, καθώς είναι από το σχολείο στο σπίτι και μετά φροντιστήριο, αγγλικά, αθλήματα και χίλιες άλλες δυο δραστηριότητες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα παιδιά μέσα σε αυτή την γρήγορη ζωή να τρώνε και πρόχειρα, βεβιασμένα και φυσικά όχι υγιεινά και κάπου εδώ κάνει την εμφάνιση του το junk food (η κακή τροφή χωρίς ποιότητα και θρεπτικά συστατικά). Τα παιδιά έχουν μάθει να αγαπούν τροφές που το μόνο που του προσφέρουν είναι λίπος και τίποτα παραπάνω. Οι αλυσίδες καταστημάτων με junk food έχουν κατακλύσει την αγορά και έχουν κάνει τα παιδιά να λατρεύουν "βρώμικες" τροφές και να μην τους αρέσουν τα σπιτικά, φρεσκομαγειρεμένα φαγητά. Σύμφωνα με  επιστήμονες από το Λονδίνο,  πέρα απο το κακό που κάνουν στην υγεία και την φυσική κατάσταση των παιδιών, οι τροφές αυτές  στις τρυφερές ηλικίες μπορεί να επηρεάσουν την νοητική ικανότητα και ανάπτυξη.  Παρόμοια ευρήματα είχε τ

Όταν το παιδί πάψει να γελάει...

                                     Τι γίνεται όταν τα παιδικά ματάκια παύουν να λάμπουν; Όταν αυτά τα προσωπάκια, που κοιτάζοντας τα παίρνεις δύναμη, κάποια στιγμή παγώσουν και σκοτεινιάσουν; Δεν χρειάζεται να είσαι γονέας για να δεις την ελπίδα που ακτινοβολούν, όταν όλα στα πρώτα τους χρόνια κυλούν όμορφα, όπως αξίζει σε κάθε παιδική ψυχούλα. Χρειάζεται να είσαι άνθρωπος, δεκτικός στην αθωότητα που πηγάζει από αυτά. ‘’Κάποιοι ‘’, ωστόσο, έχουν άλλη άποψη. Και, φυσικά, το κάποιοι μπαίνει σε εισαγωγικά, καθώς μιλάμε για την κακοποίηση, σωματική, ψυχολογική και σεξουαλική που ασκείται σε αυτά από τους ίδιους τους γονείς τους. Ενδεικτικά να αναφέρω ότι το ετήσιο ποσοστό παιδιών κακοποιημένων και παραμελημένων, σύμφωνα με στοιχεία από ημερίδα του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών(ΕΚΚΕ) , σε συνεργασία με τα Παιδικά Χωριά SOS E λλάδος , ανέρχεται σε 30.000, εκ των οποίων τα 5.000 είναι παιδιά ηλικίας κάτω των 5 ετών. Υποβάλλονται σε μια διαδικασία άνισης μάχης. Κακοποιούντ

Βιογραφίες- Δύο Έλληνες Ανθρωπολόγοι

Η ανθρωπολογία δεν έχει να αναδείξει μόνο Γάλλους, Άγγλους και Αμερικάνους ανθρωπολόγους αλλά και σπουδαίους Έλληνες ανθρωπολόγους, οι οποίοι με την δουλεία τους έχουν καταφέρει να είναι αντάξιοι των ξένων συναδέρφων τους και σε ορισμένες περιπτώσεις θα τολμήσω να πω και καλύτεροι. Είναι αρκετά ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε μια σύντομη βιογραφία δύο τέτοιων επιστημόνων, θέλοντας να πάρουμε μια μικρή γεύση του έργου τους. Στο παρόν κείμενο θα μιλήσουμε για την Αλεξάνδρα Μπακαλάκη και τον Ευθύμιο Παπαταξιάρχη .  ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΜΠΑΚΑΛΑΚΗ: Σπούδασε Κοινωνιολογία και Κοινωνική Ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο Buffalo των Η.Π.Α. Έχει διδάξει ως Επίκουρη Καθηγήτρια στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου και τώρα διδάσκει στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ.  Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα εστιάζουν στην ιστορία και τη θεωρία της πολιτισμικής και κοινωνικής ανθρωπολογίας, στην ανθρωπολογία του φύλου και στην οικονομική ανθρωπολογία. Το ερευνητικό της έργο ε

Μαθησιακές δυσκολίες και εκπαιδευτικό σύστημα!

Όλοι μας έχουμε αναμνήσεις από τα σχολικά μας χρόνια, άλλοι περισσότερο καλές και άλλοι λιγότερο. Αυτό που μας έκανε να μην θέλουμε να μεγαλώσουμε ήταν οι ξέγνοιαστες στιγμές, τα ατέλειωτα παιχνίδια και το ''λίγο'' διάβασμα! Εδώ όμως έγκειται το πρόβλημα. Για το λόγο αυτό γράφω το συγκεκριμένο άρθρο, μήπως μπορέσουμε να κάνουμε μια αναδρομή στο παρελθόν και να σκεφτούμε καλύτερα αν όντως το διάβασμα ήταν λίγο και ο τρόπος  διδασκαλίας και μάθησης ήταν αντικειμενικός.   Η εποχή που τα παιδάκια πήγαιναν με ένα τετράδιο και ένα μολύβι στο σχολείο αποτελεί πια κάτι μακρινό. Εδώ και πολλά χρόνια από τις πρώτες κιόλας τάξεις του δημοτικού οι μικροί μαθητές έχουν επτά ώρες μάθημα, μένουν καθηλωμένοι σε μια ξύλινη καρέκλα και στο πρόγραμμα τους έχουν περίπου επτά διαφορετικά μαθήματα που ο βαθμός δυσκολίας αυξάνεται συνεχώς. Είναι οι βάσεις, λένε πολύ, που είναι απαραίτητο να πάρει κάθε παιδί για την πορεία του στις μεγαλύτερες τάξεις. Καλά όλα αυτά, όμως το γεγονός ό

Συντροφιά με ένα βιβλίο...

«Άριστο βιβλίο είναι εκείνο που ανοίγουμε με λαχτάρα και κλείνουμε με κέρδος»  Άμος Άλκοτ. Αποφάσισα να ξεκινήσω με το παραπάνω απόφθεγμα του Άμος Άλκοτ, καθώς πιστεύω ότι όσοι αγαπούν τα βιβλία, εύκολα μπορούν να δουν τον εαυτό τους μέσα σε αυτή τη φράση. Ανοίγουμε ένα βιβλίο, ανυπομονώντας να ξετυλίξουμε στη φαντασία μας τα γεγονότα, να τους δώσουμε σάρκα και οστά με τις εικόνες που εμείς θα φτιάξουμε και να το απολαύσουμε κάνοντας το τόσο οικείο. Από τα λογοτεχνικά έως τα ιστορικά, από τα ποιήματα έως τα βιβλία ψυχολογίας. Παντού θα εντοπίσουμε κάποια στιγμή, μια εικόνα ικανή να μας κάνει να ταυτιστούμε έστω και για λίγο. Και αφού το διαβάσουμε, μετά να συνεχίσουμε το ταξίδι μόνοι μας, επαναφέροντας πολλές σελίδες του πυκνογραμμένου βιβλίου στο μυαλό μας που μόλις αφήσαμε πίσω στη βιβλιοθήκη. Από μικρή έμαθα ότι το βιβλίο είναι συντροφιά. Και σύντομα κατάλαβα και την σπουδαιότητα του. Διαβάζοντας ένα βιβλίο, διευρύνεις τους ορίζοντες σου, ξετυλίγεις την φαντασ

Μένουμε Ελλάδα;

Μένουμε Ελλάδα; Η ζωή κάνει κύκλους... E ίναι ένα ρολόι που γυρίζει ανελέητα και κανείς δεν μπορεί να αποφύγει την κυκλική του κίνηση. Πριν πολλά χρόνια οι παππούδες μας έφευγαν σε Αυστραλία, Γερμανία και άλλους μεταναστευτικούς προορισμούς για να καταφέρουν να βρουν ένα καλύτερο αύριο και να ξεφύγουν από τη μιζέρια του τότε ελλαδικού χώρου.   Ο ι Έλληνες μετανάστες  πέρασαν δ ύσκολα χρόνια δουλε ία ς και πάλης για να βγάλουν τα προς το ζην έως οι περισσότεροι κατάφεραν να επιστρέψουν και να χτίσουν μια νέα ζωή με νέες προοπτικές, ενώ άλλοι έμειναν και δεν κατάφεραν ποτέ να γυρίσουν στην γενέτειρα χώρα τους. Έτσι, στο πέρασμα των χρόνων η Ελλάδα άλλαξε και κατάφερε να γίνει, από χώρα εξαγωγής μεταναστών, χώρα εισαγωγής μεταναστών. Η ανάπτυξη και η πρόοδος ήταν κυρίαρχες για αρκετά χρόνια αλλά μάλλον η απληστία μας οδήγησε στο τέλμα και στο χάος. Είχαμε πολλά παραπάνω από όσα χρειαζόμασταν και παραπάνω απ 'αυτά που μπορούσαμε να αποκτήσουμε. Έτσι και πάλι, η Ελλάδα γύρισε

Τι εστί Ανθρωπολογία;

Ανθρωπολογία ...είναι ένας τομέας που στο μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας είναι άγνωστος. Στο άκουσμα εντυπωσιάζει και ταυτόχρονα μπερδεύει τους μη γνώστες. Η Ανθρωπολογία είναι ένας κλάδος που αν τον γνωρίσεις εις βάθος μπορείς να μάθεις και να αλλάξεις πολλά από αυτά που πίστευες αλλά και υπερασπιζόσουν με σθένος. Ως τεταρτοετής φοιτητής του Τμήματος Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου είμαι, πράγματι, ενθουσιασμένος και με έχει συνεπάρει η σπουδή του αντικειμένου. Μπαίνοντας σε αυτό το τμήμα οι πεποιθήσεις και αντιλήψεις μου ήταν άρδην διαφορετικές από σήμερα. Μεγάλωσα με τις προκαταλήψεις και τις απόψεις του μέσου Έλληνα και Ελληνίδας και είχα τα στερεότυπα και τις νόρμες που το μεγαλύτερο ποσοστό των νέων έχουν ενσωματωμένες μέσα τους. Μετά τις πανελλήνιες έψαξα πολύ να βρω αυτό που με εκφράζει...ήθελα όσο τίποτα να ασχοληθώ με κοινωνικά θέματα και επιστήμες και το Πάντειο, σαν Μέκκα των κοινωνικών σπουδών, ήταν ο "πόθος" και το "θέλω" μου

Σώμα...δωρίζεται;

Με αφορμή την 1η Νοεμβρίου που είναι η Πανελλήνια Ημέρα Δωρεάς Οργάνων πολλοί μπήκαμε στη διαδικασία και αναρωτηθήκαμε: τι είναι τελικά σώμα; Αποτελεί η δωρεά οργάνων και σώματος ένα δώρο σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη; Πραγματικά το δώρο αυτό είναι δώρο Θεού για κάποιους ανθρώπους. Μπορεί εκείνη τη στιγμή να χάνεται μια ζωή, κάτι που είναι θλιβερό, ταυτόχρονα όμως σώζονται άλλες δέκα. Πολλοί όμως φοβούνται να γίνουν δωρητές οργάνων είτε λόγω έλλειψης ενημέρωσης είτε λόγω παραπληροφόρησης. Για το λόγω αυτό ας κάνουμε ένα σημαντικό διαχωρισμό ανάμεσα σε δωρεά σώματος και  δωρεά οργάνων. Με την δωρεά σώματος το σώμα του εκλιπόντος δίδεται στο  ανατομείο για επιστημονικούς λόγους και δεν επιστρέφεται ποτέ στους συγγενείς για την ταφή. Αντίθετα  η δωρεά οργάνων γίνεται μόνο όταν ο ασθενής καταλήξει εγκεφαλικά στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (όχι κώμα, φυτό). Αφού του αφαιρεθούν τα όργανα στη συνέχεια το σώμα παραδίδεται στους συγγενείς για ταφή. Θα πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι είτε κ

Μπούρκα σε παιδικό παιχνίδι...

Το ίντερνετ είναι πλέον κομμάτι της ζωής μας, μας το επέβαλαν ή όχι είναι μια άλλη συζήτηση, με αποτέλεσμα να βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από πληροφορίες και τα νέα, από χώρα σε χώρα, να μεταφέρονται με απίστευτη ταχύτητα. Έτσι και εγώ διαβάζοντας διάφορα κείμενα στο ίντερνετ έπεσα πάνω σε ένα άρθρο, αρκετά παλιό σχεδόν τριών χρόνων, που είχε να κάνει με την δημιουργία κούκλας Barbie με μπούρκα. Πιο συγκεκριμένα, με αφορμή τα πεντηκοστά γενέθλια της Barbie δημιουργήθηκε μια συλλογή για τον εορτασμό της δημοφιλούς κούκλας και λόγω αυτού φτιάχτηκε και η μουσουλμανική εκδοχή της, φορώντας μπούρκα . Το 2003 κυκλοφόρησε η πρώτη κούκλα με μπούρκα (άλλης εταιρείας) και απέφερε έσοδα 1,5 εκατομμύρια δολάρια σε δυο χρόνια! Μια πράξη που φαίνεται να προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις, καθώς η δημιουργός υποστήριξε πως έγινε για να αντιπροσωπεύει η συγκεκριμένη κούκλα όλα τα κορίτσια του κόσμου. Κάποιοι το θεώρησαν απαράδεκτο και πως προωθεί μια νοοτροπία που είναι ενάντια στα δικαιώματα τ

Ελλάδα: Εβδομάδα Αποφάσεων

Ως απλοί πολίτες παρακολουθούμε καθημερινά της εξελίξεις και τις πολιτικές αλλαγές που ραγδαία μετατοπίζονται και πρόκειται να φέρουν ιστορικές αλλαγές για την χώρα μας. Εύθραυστες είναι η ισορροπίες στη Βουλή και τα πάντα κρέμονται σε τεντωμένο σχοινί. "Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του" φαίνεται να δήλωσε ο πρωθυπουργός, Α.Σαμαράς, για την ψηφοφορία της Τετάρτης που πρόκειται να γίνει κάτω από το φόβο της αποσταθεροποίησης, καθώς μετά από αυτή την ψηφοφορία πολλά θα αλλάξουν στην πολιτική, οικονομία και σε ολόκληρο τον κοινωνικό ιστό. Ο Α.Σαμαράς θα προσπαθήσει να κρατήσει στη θέση της την κυβέρνηση συνεργασίας, αν και δεν έχει την υποστήριξη που θα ήθελε απο τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ, Φώτη Κουβέλη, για να αντιμετωπίσει το κύμα επιθέσεων της αντιπολίτευσης. Φαίνεται πως ο πρωθυπουργός χτυπάει καμπανάκι σε βουλευτές και λαό πως αν δεν περάσει απο τη Βουλή το πακέτο...η χώρα θα οδηγηθεί στο χάος και θα βουλιάξει. Όπως όλα δείχνουν τα πάντα γίνονται κάτω απο την έντονη π