Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Βιογραφίες-Émile Durkheim



Ως εκκολαπτόμενοι ανθρωπολόγοι, μέσα από τις αναγνώσεις, διαλέξεις και την τριβή μας με το αντικείμενο ερχόμαστε καθημερινά σχεδόν σε «επαφή» με πολλά ονόματα επιστημών συγγενικών και μη αντικειμένων με την ανθρωπολογία. Κάποιοι από αυτούς μας έχουν εντυπωσιάσει με τις θεωρίες τους… άλλοι μας βρίσκουν αντίθετους στα όσα λένε. Όμως, η αξία και η σπουδαιότητα των λόγων τους είναι αδιαμφισβήτητη. Έτσι κι εμείς αποφασίσαμε να αφιερώνουμε, κάποια άρθρα, στην μνήμη των σπουδαίων αυτών ανθρώπων που εργάστηκαν και δούλεψαν με σκοπό να ανατρέψουν ή όχι παγιωμένες απόψεις και να παρουσιάσουν μια νέα οπτική στα πράγματα, κάποιοι το έκαναν με  επιτυχία και άλλη με λιγότερη. Σε αυτό το άρθρο, θα απολαύσουμε, την βιογραφία του Εμίλ Ντιρκέμ (Emile Durkheim).

Ο Εμίλ Ντ. Ντιρκέμ (γαλλ.: Emile D. Durkheim, 15 Απριλίου 1858, Επινάλ (Λωρραίνη) - 15 Νοεμβρίου 1917, Παρίσι) ήταν Γάλλος φιλόσοφος και κοινωνιολόγος, που θεωρείται μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες που συνέβαλαν στην εξέλιξη της επιστήμης της κοινωνιολογίας.

Βίος:

Η μητέρα του, Μελανί, ήταν η κόρη ενός εμπόρου και ο πατέρας του ήταν ο ραβίνος του Επινάλ και επίσης αρχιραβίνος των Βοσγίων (Vosges) και του Άνω Μάρνη (Haute-Marne). Ο Εμίλ πέρασε ένα μέρος των σχολικών του χρόνων σε ένα ραβινικό σχολείο, καθώς προοριζόταν να ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα του, του παππού και του προπάππου του, που ήταν ραβίνοι. Όμως, η επιθυμία του δεν κράτησε και πολύ, καθώς ξέκοψε από τονΙουδαϊσμό αφ' ότου έφθασε στο Παρίσι.
Ο Ντιρκέμ, λαμπρή διάνοια, αρίστευσε στο Κολέγιο του Επινάλ. Κατόπιν έφυγε από το Επινάλ για το Παρίσι για να προετοιμαστεί για την αποδοχή στην École Normale Supérieure, αλλά η συναισθηματική ένταση που προκλήθηκε από την ασθένεια του πατέρα του, είχε επιπτώσεις στη μελέτη του. Τελικά, το 1879 πέρασε τις εισαγωγικές εξετάσεις μετά από την τρίτη προσπάθειά του και έγινε δεκτός στην ηλικία των 21 χρόνων. Στη Σχολή, ο Ντιρκέμ συνάντησε και έγινε φίλος με τους φιλόσοφους Σαρλ Ρενουβιέ (Charles Renouvier) και Εμίλ Μπουτρού (Emile Boutroux). Συνδέθηκε, επίσης, φιλικά με τον ιστορικό Νουμά-Ντενί Φυστέλ ντε Κουλάνζ (Numas-Denis Fustel de Coulanges). Πέρασε με επιτυχία τις εξετάσεις του και άρχισε να διδάσκει φιλοσοφία το 1882στο Σενς και το Σαιν-Κουεντέν[1]. Το 1887, ο Ντιρκέμ διορίστηκε στο Μπορντώ. Σε αυτή την περίοδο έδωσε έμφαση στην αξία της κοινωνιολογίας και μίλησε επίσης για τη θεωρία, την ιστορία και την πρακτική της εκπαίδευσης. Δίδαξε κοινωνικές επιστήμες, αφιερώνοντας το χρόνο του σε εξειδικευμένες μελέτες, όπως η αυτοκτονία, η συγγένεια, το έγκλημα, ο νόμος, η θρησκεία, η αιμομιξία και ο σοσιαλισμός.
Το 1896, ο Ντιρκέμ έβαλε κατά μέρος το έργο του για την ιστορία του σοσιαλισμού και έστρεψε την προσπάθειά του στην καθιέρωση ενός ογκώδους προγράμματος δημοσιογραφικής συνεργασίας. Το 1898, ίδρυσε το περιοδικό «Κοινωνιολογικά Χρονικά» (L'Année Sociologique), το πρώτο περιοδικό κοινωνικών επιστημών στη Γαλλία[2]. Υποστηρίχθηκε από νέους ερευνητές, οι οποίοι και παρείχαν την ετήσια έρευνά τους για την επετηρίδα. Το 1902, ο Ντιρκέμ διορίστηκε Καθηγητής στην έδρα της Παιδαγωγικής στην Σορβόνη.

Αναγνώριση 

Ο Εμίλ Ντιρκέμ επέστρεψε στο Παρίσι αναγνωρισμένος πλέον ως ισχυρή παρουσία στην κοινωνιολογία και την εκπαίδευση. Οι ιδέες του για την «επιστήμη της ηθικής» ήταν προκλητικές για τουςΚαθολικούς και ο επόμενος διορισμός του στο Φορμπόρν (Forborne) εξόργισε εκείνους που ανήκαν στην δεξιά πολιτική παράταξη, καθώς ο νέος διορισμός τού έδωσε σημαντική δύναμη. Όλοι οι σπουδαστές που αναζητούσαν πτυχίο στη φιλοσοφία, τις γλώσσες, την ιστορία ή τη λογοτεχνία έπρεπε να πάρουν τις σειρές μαθημάτων του.
Η τραγωδία τον χτύπησε καθώς ο γιος του Αντρέ, λαμπρός γλωσσολόγος, σκοτώθηκε στο βουλγαρικό μέτωπο στην Θεσσαλονίκη κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Κηρύχθηκε νεκρός τον Απρίλιο του 1916. Ήταν ένα φοβερό χτύπημα για τον Ντιρκέμ, από το οποίο δεν συνήλθε ποτέ πλήρως. Υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο και πέθανε ένα χρόνο μετά, στις 15 Νοεμβρίου του 1917, στην ηλικία των 59 χρόνων.


Ο όρος "Ανομία" [Επεξεργασία]

Στα τέλη του 19ου αιώνα ο Εμίλ Ντιρκάιμ επέλεξε έναν ελληνικό όρο για να περιγράψει μία νέα κοινωνική κατάσταση στη δυτική Ευρώπη, αυτόν της ανομίας (anomie). Σύμφωνα με το Γάλλο κοινωνιολόγο, σε καταστάσεις ανομίας εκλείπουν οι σαφείς ρυθμίσεις, οι κανόνες και τα πρότυπα που καθορίζουν τον τρόπο λειτουργίας της κοινωνίας. Οι πολίτες δυσκολεύονται να συμμορφωθούν με κανόνες τους οποίους κρίνουν ανίσχυρους και ως συνέπεια αυτού αισθάνονται αποπροσανατολισμένοι και διακατέχονται από άγχος. Το φαινόμενο της ανομίας -δηλαδή της μη εφαρμογής των νόμων- αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα ενός λαού, εφόσον πιθανόν είναι να επιφέρει τον κοινωνικό κατακερματισμό και τη διάσπαση της συλλογικής συνείδησης. Καταστάσεις ανομίας βιώνει η ανθρωπότητα σε περιόδους οικονομικής κρίσης, διαπίστωσε ο Ντιρκάιμ. Όμως, φαινόμενα ανομίας παρουσιάζονται και σε εποχές ευδαιμονίας, όταν η επαναστατικότητα τείνει να ταυτιστεί με την καταπάτησή των κανόνων και των νόμων. Ο Ντιρκάιμ συνέδεσε την ανομία με τον καπιταλισμό και είχε φυσικά δίκιο. Ως χαρακτηριστικό του καπιταλισμού, η ανομία που καταλήγει στην περιφρόνηση του κοινωνικού συνόλου και στην πλήρη απορρύθμιση θίγει τελικά τους αδυνάτους.

Έργα








Κώστας Μπαλντίδης & Ευαγγελία Μπουρντούβαλου

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Δύο θρύλοι, μια έχθρα, ένα ατύχημα, και μια ιστορία αμοιβαίου σεβασμού

Ένα απόγευμα πριν χρόνια, ο μπαμπάς μου ετοιμαζόταν να παρακολουθήσει μια ταινία και πρότεινε να την δω κι εγώ, παρόλο που ήξερε ότι το θέμα της ταινίας δεν με ενδιέφερε στο ελάχιστο. Το ίδιο ήξερα κι εγώ, ωστόσο όμως έκατσα να την δω κι εν τέλει το θέαμα δικαίωσε πλήρως την απόφασή μου. Η ταινία έχει τίτλο "Rush" (2013) και αφορά την πραγματική ιστορία του ατυχήματος του Αυστριακού Νίκι Λάουντα (τον οποίο υποδύεται ο Daniel Brühl) σε αγώνα της Formula 1 το 1976, και την ισχυρή κόντρα του με τον Βρετανό Τζέιμς Χαντ (τον οποίο υποδύεται ο Chris Hemsworth) για την κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου εκείνη τη χρονιά. Οι δύο αυτοί αγωνιστές της Formula 1 έμειναν στην ιστορία του αθλήματος ως θρύλοι (έτσι προκύπτει και ο τίτλος). Τόσο πριν όσο και μετά την παρακολούθηση της ταινίας, η Formula 1 σαν διοργάνωση πάντα με αφήνει παγερά αδιάφορη. Η ταινία όμως είναι ένα αριστούργημα γιατί δεν προβάλλει απλώς την ιστορία γύρω από το ατύχημα, αλλά τον ανταγωνισμό μεταξύ του Λ

Οι διαφορετικοί τρόποι έκφρασης των συναισθημάτων μας

Άκουσα πριν καιρό σε μια συλλογή ξένων τραγουδιών ένα πολύ όμορφο τραγούδι, το οποίο αρχικά είχα ερμηνεύσει λάθος αλλά μετά από αναζήτηση είδα ότι η πραγματική ιστορία πίσω από το τραγούδι είναι πολύ πιο γλυκιά από ότι είχα σκεφτεί στην αρχή. Το τραγούδι είναι το "I'm not in love" των 10cc και ακολουθούν οι στίχοι με μετάφραση και τον σύνδεσμο στο τέλος του άρθρου:   "I'm not in love / Δεν είμαι ερωτευμένος So don't forget it / Οπότε μην ξεχνάς It's just a silly phase I'm going through / Ότι α πλώς περνάω μια χαζή φάση And just because / Κι επειδή I call you up / Σε παίρνω τηλέφωνο Don't get me wrong, don't think you've got it made / Μην μπερδεύεσαι , μη νομίζεις ότι πέτυχες I'm not in love, no no, it's because / Δεν είμαι ερωτευμένος, όχι, όχι, είναι επειδή   I like to see you / Θέλω να σε βλέπω But then again / Αλλά και πάλι That doesn't mean you mean that much to me / Αυτό δεν σημαίνει

Ψυχική ανθεκτικότητα

Με την έννοια ψυχική ανθεκτικότητα αναφερόμαστε στην ικανότητα ενός ατόμου να ξεπεράσει δύσκολες και στρεσογόνες καταστάσεις και να βγει πιο δυνατός μέσα από αυτές. Η εργασιακή καθημερινότητα, η οικογενειακή συνθήκη διαβίωσης αλλά και το κοινωνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο ζούμε επηρεάζει την ψυχική μας κατάσταση. Όταν αντιμετωπίζουμε προβλήματα και δύσκολες καταστάσεις σε ένα από τα παραπάνω "σκέλη" της ζωής μας τότε τα υπόλοιπα λειτουργούν ως προστατευτικοί παράγοντες για να μπορέσουμε να ανακάμψουμε.  Τι γίνεται όταν νιώθουμε πως καταρρέουν οι αντοχές μας, υπάρχει αίσθηση αποσύνδεσης, αρνητικά συναισθήματα, οικογενειακές συγκρούσεις, απογοήτευση από τους "σημαντικούς άλλους" και οικονομικές δυσκολίες;  Τότε τα πράγματα δυσκολεύουν αρκετά. Η δουλειά που έχουμε να κάνουμε για να επιτύχουμε την ανάκαμψη είναι δύσκολη και αρκετά επώδυνη. Ωστόσο, δεν είναι αδύνατη . Άλλωστε "τα αγαθά κόποις κτώνται" και η ψυχική ανθεκτικότητα είναι μέγιστο αγαθό κα