Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Σεπτέμβριος, 2014

Ζω για να δουλεύω ή δουλεύω για να ζω;

Στις ημέρες που διανύουμε και μόνο το γεγονός ότι κάποιος εργάζεται θεωρείται μεγάλη τύχη και ευλογία. Όμως, υπάρχει μια λεπτή γραμμή που διαχωρίζει την προσωπική από την επαγγελματική ζωή. Για να υπάρχει εσωτερική ισορροπία είναι καλό να υφίστανται και οι δύο στη ζωή ενός ατόμου και η υποτιθέμενη ζυγαριά να μη γέρνει υπέρμετρα ούτε προς τη μία αλλά ούτε και προς την άλλη μεριά.   Θεωρητικά είναι εύκολο να ειπωθεί και πρακτικά είναι δύσκολο να πραγματωθεί, γιατί συνήθως αυτές οι δύο έννοιες μονοπωλούν την προσοχή μας. Το αποτέλεσμα είναι ότι συχνά πυκνά κάποια από τις δυο τους μένει παραπονεμένη. Είναι δική μας αρμοδιότητα να μοιράσουμε όσο πιο ακριβοδίκαια γίνεται το χρόνο μας ανάμεσα σε αυτές τις δύο "κυρίες". Διότι όσο εχθρικές κι αν φαίνονται μεταξύ τους, στην πραγματικότητα είναι αλληλοεξαρτώμενες και κατά βάθος επιθυμούν να έχουν καλές σχέσεις ανάμεσα τους. Η προσωπική μας ζωή είναι αυτή που μας δίνει δύναμη και ανανεώνει τη διάθεση μας ώστε να είμαστε αποδοτικ

Τρόλεϊ, Πλατεία Αμερικής-Αμπελόκηποι: Μωσαϊκό πολιτισμών

Η καθημερινότητα περιλαμβάνει πράξεις, συνήθειες και εμπειρίες που στο μεγαλύτερο μέρος τους δεν κερδίζουν την προσοχή μας ή δεν έχουμε το χρόνο να σκεφτούμε, καθώς κατά κύριο λόγο μας πετυχαίνουν στο τρέξιμο και τη ρουτίνα. Ούτε η χθεσινή μέρα στερούνταν τρεξίματος και υποχρεώσεων αλλά κατάφερε να μπει το σαράκι της σκέψης και παρατήρησης στο μυαλό μου (είχα και βοήθεια σ'αυτό, ομολογώ). Καθημερινή και εγώ στην Πλατεία Αμερικής (Κυψέλη) περιμένω το τρόλεϊ με προορισμό τους Άνω Αμπελόκηπους. Κάπου εδώ έρχεται η απορία... τι διαφορετικό, παράξενο, ξεχωριστό μπορεί να βρει κανείς σε αυτή τη διαδρομή στο κέντρο της Αθήνας; Φαινομενικά τίποτα. Όμως όσο κυλάει το τρόλεϊ οι εικόνες έξω από τα παράθυρα αλλάζουν, αλλάζουν οι γειτονιές, οι δρόμοι αλλά αλλάζουν και οι άνθρωποι. Άλλοι ανεβαίνουν και άλλοι κατεβαίνουν, άλλοι προβληματισμένοι και άλλοι μπουχτισμένοι απ' τις υποχρεώσεις. Γελαστά πρόσωπα αλλά και θλιμμένα. Αδιάφορα αλλά και με ενδιαφέρον. Άνθρωποι όμοιοι αλλά και συν

Ένα βήμα τη φορά!

"Αν κάνω αυτό, τότε μπορεί να συμβεί εκείνο. Μετά από εκείνο θα γίνει το άλλο. Και αν μετά ακολουθήσει το παρ' άλλο, τι θα κάνω;" Κάπως έτσι είναι ο "απλοϊκός" τρόπος σκέψης ορισμένων ανθρώπων.  Αλλά ας πάρουμε από την αρχή τα πράγματα. Τι είναι αυτό που μας προκαλεί τόσο πολύπλοκες σκέψεις και ωσάν ενεργοί σεναριογράφοι πλάθουμε ιστορίες τρόμου; Είναι αυτό το άτιμο το μέλλον που μας είναι άγνωστο κι ακριβώς επειδή κάποιοι ανησυχούν λιγάκι παραπάνω για την έκβαση του, προσπαθούν να οραματιστούν το χειρότερο ενδεχόμενο ώστε να είναι προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν οτιδήποτε βρεθεί μπροστά τους.  Υπάρχει μια αγγλική έκφραση που μας προτρέπει να "κάνουμε ένα βήμα τη φορά" ("one step at a time") και υπάρχει και μια ελληνική που αναφέρει πως "όποιος βιάζεται σκοντάφτει". Η με ακόμη πιο απλά λόγια "σταμάτα να άγχεσαι για το τι θα γίνει αύριο κι επικεντρώσου στο σήμερα".  Συχνά φοβόμαστε ότι μπορεί να συμβεί

7 σημεία σε Αθήνα-Θεσσαλονίκη: Τότε και σήμερα

Η εξέλιξη και η αλλαγή των πόλεων είναι στα σίγουρα υπαρκτή, αν και δεν μπορούμε να μιλάμε πάντα για γραμμική και ανοδική εξέλιξη στο πέρασμα των χρόνων. Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα που η εικόνα του παρελθόντος κλέβει την παράσταση από το σήμερα.  Η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη έχουν αλλάξει, η Ελλάδα άλλαξε, προσπαθώντας να ανταποκριθούν στα δεδομένα των Ευρωπαϊκών πόλεων κάνουν αλλαγές άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε με παταγώδη αποτυχία. Με έναυσμα αυτό θα κάνουμε στάση σε 7 σημεία σε Αθήνα-Θεσσαλονίκη και θα δούμε εικόνες του χθες και του σήμερα σε συνδυασμό με ιστορικά στοιχεία.   1.Παρθενώνας (Αθήνα)  Ο Παρθενώνας είναι ναός, χτισμένος προς τιμήν της θεάς Αθηνάς, προστάτιδας της πόλης της Αθήνας. Υπήρξε το αποτέλεσμα της συνεργασίας σημαντικών αρχιτεκτόνων και γλυπτών στα μέσα του 5ου π.Χ. αιώνα. Η εποχή της κατασκευής του συνταυτίζεται με τα φιλόδοξα επεκτατικά σχέδια της Αθήνας και της πολιτικής κύρους που ακολούθησε έναντι των συμμάχων της κατά την περί

Τι ξέρεις για τον Πύργο του ΟΤΕ; (1969-2016)

Η Θεσσαλονίκη έχει ως έμβλημα τον Λευκό Πύργο, αλλά δεν είναι λίγοι εκείνοι που σκεπτόμενοι τη Μακεδόνισσα πόλη φέρνουν ως εικόνα στο μυαλό του ς τον επιβλητικό σύγχρονο Πύργο του ΟΤΕ, που φιλοξενείται στο χώρο της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης  (ΔΕΘ). Ο Πύργος του ΟΤΕ είναι πύργος τηλεπικοινωνιών ύψους 76 μέτρων. Κατασκευάστηκε το 1970 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Αλ. Αναστασιάδη, και χρησιμοποιήθηκε για αρκετά χρόνια ως περίπτερο του Οργανισμού Τηλεπικοινωνιών της Ελλάδας στη Διεθνή Έκθεση. Ανακαινίστηκε εσωτερικά το 2005. Σήμερα, χρησιμοποιείται από το δίκτυο κινητής τηλεφωνίας Cosmote , θυγατρική του ΟΤΕ ( el.wikipedia.org ). Αν και το όνομα του ψευδός προδίδει ότι ανήκει στον ΟΤΕ στην πραγματικότητα είναι ιδιοκτησία της ΔΕΘ-Helexpo, που τον έχει μισθώσει στον οργανισμό τηλεπικοινωνιών. Πύργος ΟΤΕ Ας κάνουμε μια αναδρομή στο χρόνο για να μάθουμε περισσότερα στοιχεία για το έργο αυτό. Η μελέτη του έργου του πύργου τηλεπικοινωνιών πραγματοποιήθηκε σε ασυνήθιστα μ

Τρέχουμε μαζί ενάντια στον Καρκίνο του Μαστού!

  Για 6η συνεχόμενη χρονιά, ο Πανελλήνιος Σύλλογος Γυναικών με Καρκίνο Μαστού "Αλμα Ζωής" με την έγκριση της Οργάνωσης Susan G. Komen for the Cure® διοργανώνει τον Αγώνα Greece Race for the Cure®, ο οποίος αποτελείται από έναν Αγώνα Δρόμου 5χλμ και έναν Περίπατο 2χλμ. Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος ο Πανελλήνιος Σύλλογος Γυναικών με Καρκίνο Μαστού ''Άλμα Ζωής'' διοργανώνει τον αγώνα στον οποίο χιλιάδες άνθρωποι, πάσχοντες και μη, τρέχουν μαζί ενάντια στον Καρκίνο του Μαστού, όπου τα τελευταία χρίνια έχει αυξηθεί αρκετά. Πέρυσι περίπου 15.000 άτομα πήραν μέρος και τρέξανε για καλό σκοπό. Φέτος ο Σύλλογος '' Άλμα Ζωής'' έχει βάλει ως στόχο να αυξηθεί ο αριθμός των συμμετεχόντων και έτσι να βάλουν ακόμα ένα λιθαράκι για να ακουστεί η φωνή τους ακόμα πιο μακριά. Επιπλέον στον αγώνα μπορεί ο καθένας μας να γραφτεί ατομικά ή ομαδικά. Ας τρέξουμε λοιπόν όλοι μαζί για την ζωή και για ένα καλύτερο αύ

43ο Φεστιβάλ Βιβλίου στο Ζάππειο!

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος το Ζάππειο ανοίγει τις πύλες του και καλοσορίζει το 43ο Φεστιβάλ Βιβλίου, το οποίο είναι αφιερωμάνο στον ποιητή Νάνο Βαλαωρίτη. Το Φεστιβάλ ξεκινάει από τις 5 Σεπτεμβρίου και θα παραμείνει ανοιχτό μέχρι και τις 21 Σεπτεμβρίου. Στην έκθεση του Ζαππείου μπορεί κανείς να βρεί χιλιάδες βιβλία σε πολύ καλές τιμές αλλά και να γνωρίσει από κοντά τον/την αγαπημένο/η συγγραφέα και να υπογράψει τα βιβλία του. Επιπλέον από τις 12 έως και τις 16 Σεπτεμβρίου θα πραγματοποιηθούν συναυλίες οι οποίες θα ξεκινούν στις 21:00 μ.μ.  Λίγα λόγια για τον Νάνο Βαλαωρίτη Ο ΝΑΝΟΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ γεννήθηκε το 1921 στη Λωζάνη της Ελβετίας. Σπούδασε φιλολογία και νομικά στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Λονδίνου και Σορβόνης. Δημοσίευσε άρθρα και μετέφρασε πρώτος στο Λονδίνο εκτενώς Έλληνες ποιητές του 1930 – Σεφέρη, Ελύτη, Εμπειρίκο, Εγγονόπουλο, Γκάτσο. Από το 1968 έως το 1993 δίδαξε συγκριτική λογοτεχνία και δημιουργική γραφή στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο. Διηύθυνε από

Αλλαγές στην έκδοση ταυτοτήτων

Αλλαγές ανακοινώθηκαν και έχουν ξεκινήσει πιλοτικά σε κάποιες περιοχές της χώρας. Με άμεσες διαδικασίες και χωρίς χρονική επιβάρυνση θα γίνεται η έκδοση ταυτότητας στα αστυνομικά τμήματα. Πιλοτικά ξεκίνησε η νέα διαδικασία σε ορισμένες περιοχές της χώρας και από Οκτώβριο θα εφαρμοστεί σε όλη την επικράτεια.  Οι πολίτες θα μπορούν να πηγαίνουν μόνο με δύο φωτογραφίες στα γειτονικά Αστυνομικά Τμήματα και να λαμβάνουν άμεσα και εύκολα την ταυτότητα τους, χωρίς να προσκομίζουν επιπλέον πιστοποιητικά ή βεβαιώσεις, όπως αυτό συνέβαινε έως σήμερα. Ο εκάστοτε ενδιαφερόμενος θα υποβάλει αίτηση για έκδοση αστυνομικής ταυτότητας και θα την έχει στα χέρια του μέσα σε μερικά λεπτά.  Με Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Οικονομικών, Εσωτερικών, Διοικητικής Μεταρρύθμισης & Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και Δημόσιας Τάξης & Προστασίας του Πολίτη, που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ, θεσμοθετείται η αυτεπάγγελτη αναζήτηση, μέσω του Ολοκληρωμένου Πληροφοριακού Συστήματος Εθνικού Δημο

Ταινία:Παίζοντας με την φωτιά!

Μία ταινία της Αννέτας Παπαθανασίου για τις γυναίκες ηθοποιούς στο Αφγανιστάν που παίζουν κυριολεκτικά με την φωτιά. H Αννέτα Παπαθανασίου, ηθοποιός η ίδια και σκηνοθέτης, επισκέπτεται την Καμπούλ για να διδάξει την Αντιγόνη του Σοφοκλή και να καταγράψει τη ζωή των Αφγανών καλλιτεχνών, που προσπαθούν να συνδυάσουν την τέχνη και τον πολιτισμό με την σκληρή καθημερινότητα σε αυτή την ταλαιπωρημένη χώρα. Αφηγείται τις ιστορίες των γυναικών ηθοποιών που έχουν την τόλμη να ασχοληθούν με το θέατρο και αντιμετωπίζουν σκληρή κριτική, κοινωνική αποδοκιμασία, ακόμα και απειλές για τη ζωή τους και την οικογένειά τους.     Η ταινία είναι μια καταγραφή όσων συναντά και που δυστυχώς η φαντασία ωχριά μπροστά στην πραγματικότητα. Μια σκληρή καταγραφή, ειδικά όταν γνωρίζεις ότι αυτό που αποτυπώνεται στη μεγάλη οθόνη είναι εικόνες της αληθινής ζωής, χωρίς μυθοπλασία και σενάριο.  Μετά από 30 χρόνια πολέμου και την πτώση του καθεστώτος των Ταλιμπάν, οι οποίοι είχαν απαγορέψει σχε