Δεν είναι λίγες οι φορές που δυσκολευόμαστε να πάρουμε κάποια απόφαση (από την πιο ασήμαντη μέχρι την πιο σημαντική), ιδίως όταν δεν έχουμε κατασταλάξει εμείς οι ίδιοι στο τι είναι αυτό που επιθυμούμε. Έτσι, με μετέρωρες σκέψεις προβαίνουμε σε αντίστοιχες μετέρωρες κινήσεις. Αυτό, βέβαια, μας κάνει να πέφτουμε σε ένα τέλμα και να αναπλάθουμε ένα κύκλο αβεβαιότητας και αναποφασιστικότητας. Σίγουρα κάτι τέτοιο δε μπορεί να θεωρηθεί ως ιδανική κατάσταση. Πώς όμως μπορούμε να γνωρίζουμε τι πραγματικά θέλουμε όταν δεν ξέρουμε τι θέλουμε; Ή μήπως κατά βάθος γνωρίζουμε και απλά έχουμε προετοιμαστεί με μια εξίσου καλή εναλλακτική λύση; Ένας έξυπνος τρόπος για να προκαλέσουμε τα θέλω μας ώστε να σταματήσουν να μας παίζουν κρυφτό είναι... να το παίξουμε κορώνα - γράμματα. Και λέγοντας αυτό εννοώ το προφανές, πως δηλ. πέρνουμε ένα κέρμα, συμβολίζουμε τις δύο όψεις του με τις δύο επιλογές μας και το πετάμε στον αέρα. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, λίγο πριν αποκαλυφθεί το αποτέλεσμα το