Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Απρίλιος, 2015

Ποίημα - Σκέψεις

Σκέψεις Απομακρυνθήκαμε. Δε συζητάμε. Ουσιαστικά. Είναι που δεν αντέχεις το βάρος των σκέψεων μου. Σε στενοχωρούν, σε κουράζουν. Γι' αυτό κι εγώ τις έβαλα σε βαλίτσες και τις πήρα μαζί μου ταξίδι... Βράχια και πέτρες, η σκληρότητα της απομάκρυνσης Καταζητούνται οι δράστες, εκλάπη η δύναμη της οικειότητας Ένας και πλήθος, μαξιλάρια λευκά συμμαχούν με ανάλαφρες συνειδήσεις Πόσο αντέχεις; Μη λυπάσαι. Στάσου στα πόδια σου! Σε λίγο ανεβαίνει η αυλαία κι είναι κρίμα να απογοητεύσουμε το κοινό μας Δέσποινα Ζησοπούλου

Κάτι σαν... έρωτας!

     Υπάρχουν κάποια μαγικά συναισθήματα που φοράνε φτερά στην καρδιά μας. Είναι από αυτά που δε μπορείς τόσο να τα περιγράψεις όσο να τα αισθανθείς. Γιατί είναι σα να σείεται η γη κάτω από τα πόδια σου, αφού χάνεις τον έλεγχο των αντιδράσεων σου και προσπαθείς να καταλάβεις γιατί το σώμα σου ανταποκρίνεται τόσο ιδιαίτερα με έναν συγκεκριμένο άνθρωπο. Γιατί και μόνο στη σκέψη του είναι σα να βρίσκεται εκεί ο ίδιος και σε τυλίγει η παρουσία του, γι' αυτό και προσπερνάς κάθε πιθανό και απίθανο εμπόδιο. Έτσι απλά.    Όμως, τα συναισθήματα δεν είναι από μόνα τους αρκετά ώστε να θεμελιώσουν μία σχέση ανθρώπων. Κάποιες φορές ενώ υπάρχουν όλες οι σωστές ενδείξεις πως υπάρχει κάτι που αξίζει να εξερευνήσεις, επικρατεί μία σύγχυση καταστάσεων και καταλήγεις να βρίσκεσαι χαμένος στη μετάφραση. Κάπου εκεί, λοιπόν, η λογική οφείλει να πάρει το τιμόνι από τα χέρια της καρδιάς και να της κάνει μερικά μαθήματα καθοδήγησης.    Άραγε υπάρχουν λάθος συναισθήματα; Μάλλον υπάρχουν λάθος

Wind of change!

   Πόσο εύκολο είναι να πιάνεις το νήμα από την αρχή όταν ήδη έχεις ξεκινήσει να το ξετυλίγεις; Μάλλον καθόλου. Όμως, όσο υπάρχει διάθεση και ελπίδα δεν θα είναι αργά!    Η μεγαλύτερη παγίδα που είναι πιθανό να συναντήσεις μπροστά σου είναι η συνήθεια ή αλλιώς το κατά κόσμον γνωστό "βόλεμα". Ευτυχώς ή δυστυχώς, όταν συνηθίζουμε να ζούμε με ένα συγκεκριμένο τρόπο γίνεται τρόπος ζωής μας και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να θεωρηθεί λανθασμένα πως αυτός είναι και ο επιθυμητός. Φυσικά, για κάποιους ανθρώπους μπορεί και να είναι όντως, αλλά αναφέρομαι στις περιπτώσεις εκείνες που αισθανόμαστε πως κάτι που έχουμε δεν είναι το πραγματικά επιζητούμενο και ενώ θέλουμε να το αλλάξουμε το αφήνουμε να υφίσταται επ' άπειρο. Άλλη μια πονηρή παγίδα είναι ο φόβος, ο φόβος του "τι έχω" και "τι θα χάσω", μιας και το "τι θα κερδίσω" είναι άγνωστο εάν και πότε θα μας τιμήσει με την παρουσία του.    Σειρά έχει και το επιχείρημα του "λάθους&quo