Το περίεργο δεν είναι πως όλοι έχουν γνώμη για τη ζωή σου αλλά ότι περιμένουν να κάνεις αυτό που θα επέλεγαν εκείνοι. Ε δεν πάει όμως έτσι. Και δεν πάει γιατί ότι αποτέλεσμα φέρουν οι πράξεις σου δε θα μπορείς να το χρεώσεις σε κανένα παρά μόνο στον εαυτό σου. Ακόμη κι αν η απόφαση πάρθηκε από αλλότρια χείλη, εσύ είσαι αυτός που την αποδέχθηκε και την υλοποίησε και πίστεψε με κανένας δεν θα υποφέρει περισσότερο με τις συνέπειες της από εσένα τον ίδιο.
Ακόμη και αν για τον περίγυρο σου αυτό είναι το σωστό και τα πράγματα μπορεί να φαντάζουν ιδανικά, εσύ θα είσαι αυτός που θα έχει παγιδευτεί μέσα σε μια ιδανικότητα που δεν ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία σου. Είναι απογοητευτικό αλλά κάποιες φορές και οι πιο δικοί σου άνθρωποι συμπεριφέρονται σα να μη σε γνωρίζουν τόσο καλά και προσπαθούν να σε διαμορφώσουν σύμφωνα με την εικόνα που έχουν πλάσει στο μυαλό τους για εσένα.
Κλονίζεται η ταυτότητα σου αλλά σιγοκαίει η αλήθεια σου. Δυστυχώς, στο βωμό των Πρέπει έχουμε ξεχάσει την αξία των Θέλω και το να ακολουθείς το σκεπτικό του πλήθους φαντάζει ως μονόδρομος. Αλλά υπάρχουν κι εκείνα τα ανεξερεύνητα μονοπάτια. Δεν ξέρεις που μπορεί να σε βγάλουν. Σίγουρα κάπου θα σε οδηγήσουν κι αυτά αλλά οι άνθρωποι τα αποφεύγουν. Προτιμούν την ασφάλεια της γνώριμης επιλογής κι απαξιώνουν το ρίσκο της άγνωστης και άρα επίφοβης επιθυμίας.
Κι έστω ότι κάνεις λάθος. Και; Ποιο το κακό; Το καλό είναι ότι το συγκεκριμένο λάθος είναι ολόδικο σου! Το συνειδητοποιείς, το αποδέχεσαι και συμφιλιώνεσαι μαζί του. Κατά πάσα πιθανότητα θα επιζήσεις και θα βγεις πιο δυνατός από αυτό.
Τα πράγματα όμως είναι χειρότερα όταν μένεις με τα "γιατί", τα "αν" σου και την απώλεια ενός σωστού που δεν τόλμησες επειδή δείλιασες. Ή μάλλον επειδή δείλιασαν οι γύρω σου κι εσύ δεν επέδειξες το ανάστημα σου και συμμορφώθηκες στις υποδείξεις τους.
Χρειάζεται να ενηλικιωθείς επιτέλους και ότι ακούς πρώτα να το φιλτράρεις, να κάνεις μία κουβεντούλα με τον άμεσα ενδιαφερόμενο που είναι δεν είναι άλλος από τον εαυτό σου και μετά αν σου κάνει να το υιοθετείς. Αλλιώς θα καταλήξεις σε μια παραλλαγή της λαϊκής παροιμίας σε μορφή: "Στερνή μου γ ν ώ μ η να σε είχα πρώτα".
Δέσποινα Ζησοπούλου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
•Δεν επιτρέπονται τα «greeklish» (ελληνικά με λατινικούς χαρακτήρες) και η γραφή με κεφαλαία (Caps) .
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
Προσοχή: 1. Η σελίδα λειτουργεί σε εθελοντική βάση. Τα σχόλια δημοσιεύονται το συντομότερο δυνατόν, μόλις αυτό καταστεί εφικτό.
2. Όσοι και όσες απευθύνονται στη διαχείρηση με απορίες και ερωτήσεις είναι απαραίτητο να αναγράφουν και το e-mail τους για τη δυνατότητα απάντησης.
Ευχαριστούμε εκ των προτέρων για την βοήθεια σας!