Ένα από εκείνα τα βράδια που σε παρέλαβα πληγωμένο. Έχεις πείσμα εσύ, δε θα ερχόσουν. Ευτυχώς που η καρδιά σου έχει απομνημονεύσει τη διεύθυνση μου και κατάφερε να σε παρασύρει συμμαχώντας με τη θέληση σου. Ρώτησα κι ας γνώριζα πως δε θα λάβω απόκριση. Μη σε νοιάζει, καταλαβαίνω πιο πολλά από όσα μου λες και παρατηρώ περισσότερα από όσα μου επιτρέπεις να δω. Συναντήσαμε ένα τοπικό φαρμακείο που εφημέρευε και φτιάξαμε έναν πρόχειρο επίδεσμο, ίσα ίσα να καλύψει το τραύμα. Σου ξέφυγαν και ένα - δυο αναστεναγμοί αλλά προσπάθησες να τους κρύψεις επιμελώς με επιδέξιους ελιγμούς. Μη τυχόν και αμαυρώσεις την αλύγιστη και κυνική εικόνα που με τόσο κόπο αναστηλώνεις. Κι αφού βεβαιωθήκαμε πως αυτό θα σε κρατήσει για λίγο καιρό προστατευμένο, πήρες τη φθαρμένη σου από τις πολλές διαδρομές βαλίτσα κι επέστρεψες στο αιώνιο ταξίδι σου. Δέσποινα Ζησοπούλου