Βαδίζοντας
στις γιορτινές ημέρες συνηθίζεται εθιμοτυπικά να κάνουμε κάποιο δώρο σε πρόσωπα
που αγαπάμε κι έχουν ιδιαίτερη θέση μέσα μας και σε αυτό ακριβώς θέλω να επικεντρωθώ.
Έτσι, ψάχνουμε να βρούμε κάποιο ξεχωριστό αντικείμενο που θα αρέσει τόσο σε
εμάς κι ακόμη περισσότερο στον αγαπημένο μας παραλήπτη του.
Τρυπώνουμε
σε καταστήματα κάνοντας casting στα προϊόντα τους μέχρι να ξετρυπώσουμε μικρούς θησαυρούς
που θα λάβουν την έγκριση μας, ώστε να περάσουν στο επόμενο στάδιο και να γνωρίσουν
τον μελλοντικό κάτοχο τους. Κάποιες φορές, μάλιστα, λανθασμένα παραλληλίζουμε
την αξία του αντικειμένου με αυτή του ατόμου για το οποίο προορίζεται. Αν και
οφείλουμε να γνωρίζουμε πως η ανθρώπινη ζωή και η σημασία που έχουν κάποια
αγαπημένα μας άτομα δεν κοστολογούνται.
Τιμώντας,
λοιπόν, τις παραδόσεις και εκτιμώντας τις συμπάθειες μας προσφέρουμε τα δώρα μας!
Όμως, μέσα στην αναζήτηση του ιδανικού δώρου αμελούμε κάτι σημαντικό που
εμπεριέχεται στην αγγλική ονοματοδοσία της λέξης. «Present» θα πει δώρο αλλά σημαίνει
και παρουσία, όπως και παρόν. Κι εδώ συνοψίζεται μια μεγάλη δόση αλήθειας,
δηλαδή η ίδια μας η παρουσία στον παρόντα χρόνο αποτελεί το δώρο που προσφέρουμε
στον άλλο. Νομίζω πως είναι πολυτιμότερο απ’ όσο θα μπορούσε ποτέ να καταστεί
κάποιο επίδοξο υλικό αγαθό.
Ακόμη πιο απλά, το να μοιραστείς χρόνο με έναν
άνθρωπο, να τον ακούσεις, να του μιλήσεις, να προβείτε σε κάποια κοινή
δραστηριότητα, να επικεντρωθεί ο ένας στον άλλο είναι το καλύτερο δώρο που
μπορούμε να δώσουμε και να λάβουμε μέσα στο εορταστικό κλίμα. Εντέλει, τα μόνα
υλικά που χρειαζόμαστε είναι ο χρόνος και η καλή διάθεση για να δημιουργήσουμε
όμορφες στιγμές. Σας εύχομαι καλές γιορτές!
Δέσποινα Ζησοπούλου