Present

Βαδίζοντας στις γιορτινές ημέρες συνηθίζεται εθιμοτυπικά να κάνουμε κάποιο δώρο σε πρόσωπα που αγαπάμε κι έχουν ιδιαίτερη θέση μέσα μας και σε αυτό ακριβώς θέλω να επικεντρωθώ. Έτσι, ψάχνουμε να βρούμε κάποιο ξεχωριστό αντικείμενο που θα αρέσει τόσο σε εμάς κι ακόμη περισσότερο στον αγαπημένο μας παραλήπτη του.

Τρυπώνουμε σε καταστήματα κάνοντας casting στα προϊόντα τους μέχρι να ξετρυπώσουμε μικρούς θησαυρούς που θα λάβουν την έγκριση μας, ώστε να περάσουν στο επόμενο στάδιο και να γνωρίσουν τον μελλοντικό κάτοχο τους. Κάποιες φορές, μάλιστα, λανθασμένα παραλληλίζουμε την αξία του αντικειμένου με αυτή του ατόμου για το οποίο προορίζεται. Αν και οφείλουμε να γνωρίζουμε πως η ανθρώπινη ζωή και η σημασία που έχουν κάποια αγαπημένα μας άτομα δεν κοστολογούνται.

Τιμώντας, λοιπόν, τις παραδόσεις και εκτιμώντας τις συμπάθειες μας προσφέρουμε τα δώρα μας! Όμως, μέσα στην αναζήτηση του ιδανικού δώρου αμελούμε κάτι σημαντικό που εμπεριέχεται στην αγγλική ονοματοδοσία της λέξης. «Present» θα πει δώρο αλλά σημαίνει και παρουσία, όπως και παρόν. Κι εδώ συνοψίζεται μια μεγάλη δόση αλήθειας, δηλαδή η ίδια μας η παρουσία στον παρόντα χρόνο αποτελεί το δώρο που προσφέρουμε στον άλλο. Νομίζω πως είναι πολυτιμότερο απ’ όσο θα μπορούσε ποτέ να καταστεί κάποιο επίδοξο υλικό αγαθό.

 Ακόμη πιο απλά, το να μοιραστείς χρόνο με έναν άνθρωπο, να τον ακούσεις, να του μιλήσεις, να προβείτε σε κάποια κοινή δραστηριότητα, να επικεντρωθεί ο ένας στον άλλο είναι το καλύτερο δώρο που μπορούμε να δώσουμε και να λάβουμε μέσα στο εορταστικό κλίμα. Εντέλει, τα μόνα υλικά που χρειαζόμαστε είναι ο χρόνος και η καλή διάθεση για να δημιουργήσουμε όμορφες στιγμές. Σας εύχομαι καλές γιορτές!

Δέσποινα Ζησοπούλου

10 ασυνήθιστα χριστουγεννιάτικα στολίδια!

Λίγες ώρες μας χωρίζουν πριν αποχαιρετήσουμε τα φετινά Χριστούγεννα και είπα να γράψω ένα άρθρο για παράξενα χριστουγεννιάτικα στολίδια (ή έστω ασυνήθιστα)! Τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή χαράς, λάμψης, αισιοδοξίας (πέρα από τη θρησκευτική τους σημασία), οπότε η φαντασία μπορεί να αφεθεί ελεύθερη και να δημιουργήσει. Για να δούμε τι δημιούργησαν κάποιοι «φίλοι» ανά τον κόσμο.

1. Sexy Xmas

Αρκετά τρελιάρικο και χιουμοριστικό, για τολμηρούς και πονηρούς. Δεν είναι για εκείνους που επιθυμούν κάτι πιο κλασικό και φυσικά δεν λες πω είναι στα πλαίσια του Christmas spirit! 

2. Στολίδι με φελλούς από κρασί 

Είναι αρκετά έξυπνο, εντυπωσιακό και φυσικά καλαίσθητο. Προϋποθέτει να πίνετε πολλά κρασιά (ποτά)! 

3.Φελλός με παιχνιδιάρικη διάθεση 

Αν σας περίσσεψαν φελλοί από την προηγούμενη κατασκευή... να πως θα τους χρησιμοποιήσετε. Όμορφη ιδέα για δασκάλους και γονείς, ώστε να παίξουν με τους μαθητές/παιδιά τους!

4. Μπουκάλια τάρανδοι 

Όπως καταλάβατε πρέπει να πίνεις αρκετά για να κάνεις στολίδια την σήμερον ημέρα! Κάτι απλό αλλά έξυπνο θα έλεγα! (όχι ασφαλές, αν έχετε μικρά παιδιά)

5. Στολίδια CD

Θα μπορούσαμε να τα πούμε και "τα cd του Γιάννη Φλωρινιώτη"! Πλέον με τα ipod, mp3, mp4 όλοι έχουν ανεβασμένα τα αγαπημένα τους τραγούδια στις προαναφερόμενες συσκευές... άρα δώσε αξία στα παλιά σου cd κάνοντας τα στολίδια! Yeah! (αρκεί να μην το κάνεις σε κάποιον που είναι συλλέκτης... την έβαψες!)

6.Δεντράκια από μαξιλαράκι και κανέλες! 

 Αν θέλεις το χριστουγεννιάτικο δέντρο σου να έχει στολίδια καλαίσθητα αλλά και με πραγματικό χριστουγεννιάτικο άρωμα.... πάρε κανέλες και φτιάξε τρίγωνα μαξιλαράκια! Έξυπνο, όμορφο, μοντέρνο και με γούστο. Εγκρίνω! 

7. Τα junk στολίδια

Είσαι λάτρης των junk food; Δεν μπορείς να τα αποχωριστείς ούτε από το χριστουγεννιάτικο δέντρο σου;  Δεν σου μένει άλλη επιλογή… ψάξε ή φτιάξε τα δικά σου burger ή chips box στολίδια για να κοσμήσεις το (λίγο κιτς) δέντρο σου! 

8. Στολίδια γρανάζια

Αν σου αρέσει να μπλέκεσαι στα γρανάζια ή αυτή είναι η δουλεία σου… να τα δικά σου στολίδια! Θα τα έλεγε κανείς μοντέρνα και με άποψη. Προσωπικά δεν θα τα έβαζα ποτέ στο δέντρο μου. Όμως, «μην κρίνεις για να μην κριθείς»… για τα χριστουγεννιάτικα στολίδια σου! 

9. Στολίδια από καπάκια

Είναι σίγουρο πως το άρθρο απευθύνετε σε άτομα που τα τσούζουν… δεν εξηγείτε αλλιώς. Έχεις καπάκια από μπύρες ή  αναψυκτικά;  Κάν’ τα στολίδια! Είναι χαριτωμένο και μπορεί να αποτελέσει παιδική χειροτεχνία (ναι, ναι πάλι σε δασκάλους και γονείς τα λέω!).     

10. Κούπες Στολίδια

Είσαι φοιτητής και μόλις μετακόμισες στο νέο φοιτητικό σου σπιτάκι; Η θεία σου είχε άλλη εικόνα για τις κούπες που θα ήθελες να αντιπροσωπεύουν τα ντουλάπια σου; Τέλεια, σου έχω τη λύση. Μετέτρεψε τις κλασικές κούπες σε στολίδια για το δέντρο και δώσε μια άλλη διάθεση στο χριστουγεννιάτικο δέντρο σου!

Αφού το έγραψα συνειδητοποίησα  πως θα ήταν καλύτερα να το είχα γράψει πριν τα Χριστούγεννα, αλλά είχα καιρό να σας γράψω φίλοι μου!  Όμως σας έδωσα ιδέες για την επόμενη χρονιά... (είμαι τραγικός)! Να σημειωθεί πως οι φωτογραφίες είναι από το google, δεν αποτελούν προσωπικές φωτογραφίες και δεν μου ανήκουν! 

Καλές γιορτές, υγεία, αγάπη και ευτυχία! 

Κωνσταντίνος Μπαλντίδης

Διαβάσαμε & Προτείνουμε: Φιλοσοφικά Εγκλήματα του Philip Kerr

Πρόσφατα ένας ιδιαίτερος άνθρωπος μου χάρισε ένα υπέροχο βιβλίο, ως «αποχαιρετιστήριο» δώρο μετά από μια απόφαση που πήρα. Με την σειρά μου σήμερα σας προτείνω και παρουσιάζω το συγκεκριμένο βιβλίο. Πρόκειται για το «Φιλοσοφικά Εγκλήματα» του Philip Kerr.

Κάνοντας μια γρήγορη ανασκόπηση για τον συγγραφέα θα λέγαμε τα ακόλουθα. Ο Philip Kerr γεννήθηκε το 1956 και είναι Σκωτσέζος συγγραφέας. Τελείωσε το σχολείο στο Εδιμβούργο και σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ, αλλά για εφτά χρόνια δούλευε ως κειμενογράφος (Sunday, Times, Evening Standard). Έγραψε την πρώτη του ιστορία όταν ήταν 10 χρονών, αν και συνειδητοποίησε σχεδόν από την ημέρα που μπορούσε να διαβάζει ότι ήθελε να γίνει συγγραφέας. Αγαπημένοι συγγραφείς του είναι οι Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, Ρόμπερτ Λούις Στήβενσον και Τζόαν Άικεν. Το 1993 μπήκε στον κατάλογο με τους καλύτερους νέους συγγραφείς της χώρας του, ενώ το 2009 το βιβλίο του If the Dead Rise Not κέρδισε το μεγαλύτερο (από χρηματικής πλευράς) βραβείο αστυνομικής λογοτεχνίας του κόσμου, το «RBA International Prize for Crime Writing» των 125.000 ευρώ. Το ίδιο βιβλίο κέρδισε το βρετανικό «Ellis Peters Historic Crime Award». Ως συγγραφέας έγινε παγκόσμια γνωστός χάρη στη σειρά βιβλίων του με ήρωα τον ντεντέκτιβ Μπέρνι Γκούντερ, που θεωρείται από τις σημαντικότερες σειρές στο χώρο της σύγχρονης νουάρ αστυνομικής λογοτεχνίας. Τέλος, ο Κερ είναι νυμφευμένος με την επίσης μυθιστοριογράφο Τζέιν Θυν (Jane Thynne, γεννήθηκε το 1961). Ζουν στο Γουίμπλεντοντου Λονδίνου και έχουν τρία παιδιά.(πηγή: Wikipedia)

Σε σχέση με το βιβλίο που σας προτείνω, «Φιλοσοφικά Εγκλήματα», θα λέγαμε πως πρόκειται για ένα μυθιστόρημα αγωνίας και μυστηρίου. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κέδρος (http://bit.ly/2gbz8Js) και ο πρωτότυπος τίτλος του είναι «A Philosophical Investigation». Τι πραγματεύεται, όμως, αυτό το νουάρ αστυνομικό μυθιστόρημα;

Βρισκόμαστε στο Λονδίνο, σε μια εποχή όπου οι κατά συρροήν δολοφονίες έχουν προσλάβει διαστάσεις επιδημίας, παρά τις προηγμένες μεθόδους που εφαρμόζει η κυβέρνηση – ταυτοποίηση DNA, «σκανάρισμα» εγκεφάλου, ποινικό κώμα – προκειμένου να αντιμετωπίσει το φαινόμενο. Η πρόληψη όμως του εγκλήματος αποτελεί και το άλλοθι για την επιβολή ενός αυταρχικού καθεστώτος που περιορίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Στο κυνήγι των δολοφόνων, σε μια πόλη με πολλούς ικανούς ντετέκτιβ, κανείς δεν έχει αποδειχτεί
πιο ικανός από την Ιζαντόρα Τζέικ Τζέικοβιτς. Όμορφη, ευφυέστατη και συνάμα σκληρή, υποκινούμενη από τους προσωπικούς της δαίμονες, η Τζέικ αναλαμβάνει να βγάλει από τη μέση έναν δολοφόνο με το κωδικό όνομα Βίτγκενσταϊν. Ο τελευταίος επιδιώκει να εξοντώσει οποιονδήποτε εμφανίζει προδιάθεση για βίαιη συμπεριφορά, ακόμα κι αν δεν έχει διαπράξει κάποιο έγκλημα.

Σε μια τεχνολογικά υπερεξελιγμένη κοινωνία, παρόμοια με τη σημερινή, μία ντετέκτιβ με σιδερένια θέληση αντιμετωπίζει έναν επικίνδυνο δολοφόνο, έναν διανοούμενο ευφυή, αλλά και με ακόρεστη δίψα για φόνο.

Σας προτείνω να το διαβάσετε και εσείς! Καλή ανάγνωση φίλοι μου…

Κωνσταντίνος Μπαλντίδης

Αποτυπώματα!

 Δεν παύει να με εκπλήσσει πως η πλειονότητα των ανθρώπων είναι διατεθειμένη να συμβιβαστεί παρά να αφουγκραστεί τα θέλω της. Και ως ένα σημείο είναι κατανοητό και λογικό. Αλλά είναι επίσης και λυπηρό όταν γίνεται λόγος για ανθρώπους νεαρής ηλικίας που προσπαθούν να διαμορφώσουν τώρα τη ζωή τους και είναι ήδη αποφασισμένοι να ακολουθήσουν μια προκαθορισμένη και ανεπιθύμητη για αυτούς πορεία παρά να πάρουν το τιμόνι τους στα χέρια τους και να το στρίψουν προς όποια κατεύθυνση λαχταρούν. Συνηγορεί υπέρ τους και το ότι οι περισσότεροι στερούνται πλειάδας υποχρεώσεων, κάτι που πιθανότατα θα αλλάξει μελλοντικά. Άλλωστε όποιος είναι αρκετά τρελός ώστε να το ονειρευτεί είναι και αυτός που μπορεί να το καταφέρει!

 Φαίνεται πως μας απορροφά η ροή της καθημερινότητας και ξεχνάμε να ζούμε. Ξεχνάμε να διεκδικούμε όσα φωνάζουν μέσα μας, όσα μας αξίζουν αμελώντας πως το κοντέρ μας μετράει αντίστροφα. Και τι έχει σημασία; Να παρατείνουμε το χρόνο μας ώστε να τον ξοδεύουμε σε δραστηριότητες που μας αδειάζουν ή να παρατείνουμε τις στιγμές που νιώθουμε πως αξιοποιούμε τη ζωή που μας δόθηκε; Και τελικά ποιο είναι το αποτύπωμα που θέλουμε να αφήσουμε πίσω μας και να μας αντιπροσωπεύει; 

 Καλό είναι να θυμόμαστε πως η δικιά μας ιστορία δημιουργείται τώρα και βρίσκεται εν εξελίξει καθώς δεν έχει προλάβει να μπει ακόμη η τελεία της αφήγησης μας.  

Δέσποινα Ζησοπούλου

Όταν ένας κύκλος κλείνει...

Έρχεται η στιγμή που νιώθεις πως αυτό που κάνεις δεν σε ευχαριστεί, δεν σε γεμίζει αλλά αντίθετα σε πιέζει, σε ρίχνει, σου χαλάει τη διάθεση και σε αρρωσταίνει. Τι κάνεις τότε; Συμβιβάζεσαι; Υπομένεις; Κι αν ναι... για ποσό; Και που θα σε βγάλει;

Η απάντηση έρχεται μέσα από τα λόγια του Paulo Coelho, "πνίγεσαι όχι αν πέσεις στο ποτάμι, αλλά αν παραμείνεις βυθισμένος σ’ αυτό". Με λίγα λόγια, πάλεψε να γλιτώσεις τον πνιγμό και να βγεις στην επιφάνεια του νερού. Η λέξη κλειδί είναι "επανεκκίνηση" ή αλλιώς σε άψογα ελληνικά "restart". Πάρε το ρίσκο και άλλαξε στόχους, καριέρα, δουλειά, ζωή ή ότι άλλο νομίζεις πως αλλοιώνει αυτό που είσαι και ήσουν. Στόχευσε στον εαυτό σου και κάνε την αλλαγή που θα σε δικαιώσει.

Η ζωή είναι γεμάτη κύκλους που ανοίγουν και κλείνουν. Από κάθε κύκλο παίρνεις εμπειρίες, μαθήματα ζωής και όπλα που σε οχυρώνουν για το μέλλον. Κράτησε όλα όσα χρειάζεσαι και κλείσε τον κύκλο που σε βασανίζει... κάποιος άλλος παρακάτω περιμένει να ανοίξει για εσένα. Δεν χρειάζεται να συμβιβαστείς στον υφιστάμενο, γιατί τότε θα χαθείς σε έναν αέναο κύκλο.

Φίλε/η αναγνώστη/αναγνώστρια μη ξεχνάς "ο τολμών νικά"...

Μπαλντίδης Κωνσταντίνος

ΠαράΜύθοι: Δύο παιδιά

- Να σου πω ένα μυστικό;

- Ναι.

- Εχθές όπως γυρνούσα από το σχολείο μου επιτέθηκε ένας δράκος! Ήταν τεράστιος. Είχε κόκκινο χρώμα και κάτι μεγάλα δόντια και προσπάθησε να με κάνει μια χαψιά! Αλλά εγώ δε φοβήθηκα. Τον κοίταξα στα μάτια και του έδωσα μια μπουνιά στο στομάχι. Τότε ο δράκος άρχισε να κλαίει και το έβαλε στα πόδια. 

- Σε χτύπησε;

- Όχι, είμαι δυνατός εγώ κι έχω μάθει να πολεμάω μόνος μου τους δράκους.  

- Θες να παίξουμε;

- Δεν ξέρω. Τα αγόρια δεν παίζουν με τα κορίτσια. Θα πάω να παίξω πετροπόλεμο με τους φίλους μου.

- Μα, εγώ θέλω!

- Κι εγώ θέλω. Αλλά δεν πρέπει γιατί μπορεί να επιστρέψει ο δράκος και να μας δει.

- Καλά. Να σου πω κι εγώ ένα μυστικό;

- Πες μου.

- Όλοι μου λένε πως είσαι κακό παιδί και να σταματήσω να κάνω παρέα μαζί σου γιατί λες πολλά ψέματα. Εγώ όμως γελάω γιατί όσοι μου μιλάνε για εσένα δε σε γνωρίζουν. Δεν ξέρουν πως όταν η δασκάλα μας έβαλε διαγώνισμα στα μαθηματικά με άφησες να αντιγράψω από την κόλλα σου, ούτε και πως όταν φεύγουν όλοι εσύ έρχεσαι και μου κάνεις παρέα για να μη λυπάμαι. Και ξέρω πως ο δράκος σου είναι αληθινός γιατί ακόμη κι αν δεν μπορεί να τον δει κανένας αυτός ο δράκος ζει μέσα σου κι άλλοτε τον νικάς εσύ αλλά κάποιες φορές καταφέρνει να σε νικήσει εκείνος. Γι' αυτό δε με νοιάζει. Εγώ θέλω να παίζουμε μαζί.

- Ναι ε; Εάν λες αλήθεια γιατί κάθεσαι τόσο μακριά μου;

- Γιατί εσύ έφυγες από κοντά μου.

- Πφ.

- Πάλι θύμωσες μαζί μου. Αλλά καταλαβαίνω γιατί το κάνεις.

- Γιατί με εκνευρίζεις.

- Ναι, σε εκνευρίζει που ξέρω 1000 + 1 τρόπους για να μπαίνω στην καρδιά σου.

- Σουτ τώρα. Άντε πάμε να παίξουμε;

- Εντάξει. Αλλά βαρέθηκα να παίζουμε συνέχεια κρυφτό επειδή είναι το αγαπημένο σου παιχνίδι. Ας διαλέξουμε κάτι άλλο. 

Δέσποινα Ζησοπούλου

Στη φαρέτρα της ζωής!

 Όταν έχεις αδειάσει μέσα σου κι έχεις παίξει όλα τα φύλλα της καρδιάς σου, όταν ο κόσμος σε έχει πληγώσει και η ευτυχία φαντάζει σα να σου κουνάει το μαντήλι από μακριά αποχαιρετώντας σε, χαμογέλα γιατί το μπορείς!

 Πάρε δύναμη από τις μικρές καθημερινές ομορφιές της ζωής. Κοίταξε γύρω σου. Παρατήρησε τους ανθρώπους, μίλησε τους απλά κι ευγενικά, δώσε τους την καλοσύνη σου. Έτσι, βοηθάς και αυτούς αλλά κι εσένα γιατί αντιλαμβάνεσαι πως σου έμεινε κάτι ακόμη, η ανθρωπιά σου! Κι όλα κάποια στιγμή θα τα ξαναχτίσεις και θα κάνεις καινούρια όνειρα. Κι αν σταθείς τυχερός θα τα δεις να πραγματοποιούνται, ειδεμή θα δημιουργήσεις εκ νέου καινούρια. Άλλωστε τα όνειρα είναι φτιαγμένα από αθάνατο υλικό κι αν εξατμιστούν θα επανέλθουν με νέα μορφή.

 Εξάλλου, όταν αισθάνεσαι πως η ζωή σε τραβάει πίσω και πως απέχεις τόσο πολύ από ό,τι επιθυμείς πιο πολύ, σκέψου πως κι η δική σου περίπτωση ομοιάζει με αυτή του βέλους. Για να ρίξεις ένα βέλος προς την επιθυμητή κατεύθυνση πρέπει αρχικά να το τραβήξεις προς τα πίσω ώστε να λάβει περισσότερη ώθηση κι έπειτα να το ελευθερώσεις ώστε να πετύχει με ακρίβεια το στόχο του. Έτσι κι όταν η ζωή βηματίζει αντίθετα από τις επιδιώξεις μας μπορεί να συμβαίνει για να πάρουμε τη φόρα που χρειαζόμαστε και να πέσουμε επάνω στο σημείο που θέλουμε να βρεθούμε. Κι όταν σπάσουν τα δεσμά γίνεται πιο ανάλαφρο το πέταγμα και πιο γαλανός ο ουρανός!

Δέσποινα Ζησοπούλου

Το φαινόμενο Pokémon Go...

"Τι εστί Pokémon Go;;" είπα στο εαυτό μου. Καθημερινά ακούω από γνωστούς, παιδιά, μέσα ενημέρωσης για το παιχνίδι "φαινόμενο". Τι είναι τελικά αυτό το παιχνίδι;; Πρόκειται για εφαρμογή επαυξημένης πραγματικότητας για έξυπνες συσκευές, που χρησιμοποιεί την τοποθεσία των παικτών, και αναπτύχθηκε από την Niantic, ενώ εκδόθηκε από την εταιρεία The Pokémon Company ως μέρος της σειράς Pokémon. Το παιχνίδι κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 2016 για συσκευές iOS και Android.

Το παιχνίδι δίνει τη δυνατότητα στους παίκτες να πιάνουν, να μονομαχούν και να προπονούν εικονικά πλάσματα, τα οποία ονομάζονται Pokémon, και τα οποία εμφανίζονται μέσω ενός ειδικού λογισμικού στην οθόνη, η οποία αποτυπώνει μέσω κάμερας τον πραγματικό κόσμο. Η εφαρμογή χρησιμοποιεί το GPS και την κάμερα της συμβατής συσκευής. Το παιχνίδι είναι δωρεάν, αλλά υποστηρίζει τη δυνατότητα αγορών εντός της εφαρμογής για PokéBalls (μπάλες για την δέσμευση Pokémon) και άλλων αντικειμένων (πηγή: βικιπαίδεια).

Αναρωτιέμαι ποια η ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου που τον οδηγεί να κυνηγάει εικονικά "τερατάκια" στους δρόμους της πόλης όπου ζει και όχι μόνο; Δεν αναφέρομαι στους ανήλικους παίκτες, που λογικά θέλουν να παίξουν και να διασκεδάσουν με τους φίλους τους (όσο αυτό μπορεί να ονομαστεί διασκέδαση). Η απορία μου αφορά τους ενήλικες παίκτες αυτού του παιχνιδιού που όπως αναφέρουν δημοσιεύματα και άρθρα φτάνουν στο σημείο να παρατούν την δουλειά του για να γίνουν οι καλύτεροι εκπαιδευτές Pokémon και να ταξιδέψουν ανά τον κόσμο για να συλλέξουν σπάνια είδη Pokémon. Ακόμα, κάποιοι παρατούν τα αυτοκίνητα τους στη μέση του δρόμου για να μην χάσουν το Charmader που είδαν πως βρίσκεται στο κοντινό πάρκο και άλλα τέτοια ανεξήγητα και παράλογα (για εμένα) που ακούμε καθημερινά.

Απορώ τι έχει να κερδίσει ένας άνθρωπος από αυτή την διαδικασία και ποια η διασκέδαση; Δεν αφορίζω και δεν απορρίπτω κανέναν και καμία επιλογή. Ούτε κατακρίνω τις επιλογές των ανθρώπων αυτών. Μολαταύτα, δεν μπορώ να κατανοήσω και ψάχνω τους βαθύτερους λόγους που οδηγούν έναν ενήλικα στην εξάρτηση από τέτοιου είδους παιχνίδια και πλατφόρμες διασκέδασης. Τι είναι αυτό που δεν τον γεμίζει στην πραγματική ζωή για να θέλει να δει τον εαυτό του να πετυχαίνει στον εικονικό κόσμο;

Είναι λογικό αυτό το φαινόμενο να ανθίζει ακόμα και σε χώρες όπως η Ελλάδα; Οι άνθρωποι έχουν  να αντιμετωπίσουν ανεργία, κακές συνθήκες εργασίας, χρέη και μια σειρά αλλά κοινωνικοοικονομικά προβλήματα. Μπορούν να ασχοληθούν με τη συλλογή και το κυνήγι των  Pokémon; Μήπως ο άνθρωπος τελικά έχει ανάγκη να ξεφύγει από την πραγματικότητα και να κάνει πράγματα που τον βγάζουν από την ρουτίνα των προβλημάτων και τον κάνουν να ξεχνάει; Ποιος ξέρει; Αυτό μπορεί να μας το απαντήσει μόνο κάποιος παίκτης του Pokémon Go!

Είναι καλό να ξεχνιόμαστε, να χαλαρώνουμε και να ξεφεύγουμε από τα προβλήματα... αρκεί να μην υπερβάλουμε και χάνουμε το μέτρο. Ας νοηματοδοτήσουμε τις επιλογές και τις πράξεις μας. 

Κωνσταντίνος Μπαλντίδης

Lemon time!

 Υπάρχουν φορές στη ζωή που πρέπει να πράξεις με ένα συγκεκριμένο τρόπο ακόμα κι αν αυτό δε σου αρέσει. Αναφέρομαι σε εκείνες τις φορές που σκοτώνεις τον εαυτό σου με συνοπτικές διαδικασίες στο βωμό αυτού που θεωρείς πως είναι το σωστό. Τώρα αν είναι όντως σωστό ή αποδειχθεί λάθος φαίνεται εκ των υστέρων. Άλλωστε όσο είμαστε ζωντανοί έχουμε ακόμη μια ευκαιρία να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα ή τουλάχιστον να το προσπαθήσουμε.

 Μια όμορφη ψυχή μου είπε πως μέσα από τον πόνο γεννιούνται οι πιο μεγάλες χαρές. Μα, έλα που ο χρόνος είναι αργός και μεθοδικός εργοδηγός και το τώρα φαντάζει σα μια φλεγόμενη μπάλα στα χέρια μας!

 Οπότε τι κάνουμε; Ότι καλύτερο μπορούμε με τα υλικά που μας απέμειναν. Γιατί όπως υποστηρίζει μια ξενόφερτη έκφραση, όταν η ζωή μας χαρίζει λεμόνια μπορούμε πάντα να τα αξιοποιήσουμε και να φτιάξουμε λεμονάδα ή οποιοδήποτε άλλο αγαθό με κύριο συστατικό του το λεμόνι. Κοινώς οτιδήποτε χρειαστεί για να ξεγελάσουμε τη ζωή και να επιβιώσουμε. Και άσπρο πάτο!

Δέσποινα Ζησοπούλου  

Για όλα και για τίποτα!

 Είναι φορές που θέλεις να αρχίσεις να κλαις και να μη σταματήσεις ποτέ. Για όλα και για τίποτα. Να ξεσπάσεις για όλα όσα κρατάς συσσωρευμένα μέσα σου και μακιγιάρεις κάθε ξημέρωμα λίγο πριν αποχωρήσεις από το σπίτι και αναμειχθείς με τον υπόλοιπο κόσμο.

 Μα, στάσου. Άδειασε το μυαλό σου και ανέπνευσε. Ένα χαμόγελο και μια θετική σκέψη μπορούν να ξορκίσουν τη λύπη. Αφού από μόνοι μας έχουμε την ικανότητα να πέφτουμε σε στιγμές αυτολύπησης, μόνοι μας έχουμε και την δυνατότητα να ξεφύγουμε από αυτή την παγίδα. Αν πετάξουμε όσα συννεφιάζουν το πρόσωπο μας από το παράθυρο τότε αισθανόμαστε πραγματικά ελεύθεροι και ανάλαφροι! Κατά κάποιο τρόπο εμείς καθορίζουμε το αντίκτυπο που έχει το καθετί επάνω μας αναλόγως του τι εξουσία του παραχωρούμε. Εάν λοιπόν υπάρχει κάτι που μας επηρεάζει αρνητικά γιατί να μη το περιορίσουμε; Οι σκέψεις μας είμαστε εμείς οι ίδιοι και ευτυχώς είμαστε οι διαχειριστές τους! Επομένως, έχουμε περισσότερη δύναμη από αυτές και μπορούμε να τις κατευθύνουμε καταπώς μας εξυπηρετεί καλύτερα. Άλλωστε όλα μοιάζουν πιο δύσκολα λίγο πριν γίνουν πιο εύκολα.

 Τι είναι αυτό που σε προτρέπει να συνεχίσεις; Για τι αξίζει να αγωνιστείς; Μακάρι κανένας μας να μη χρειαστεί να γνωρίσει την κυνικότητα και τη σκληρότητα του, πιθανό κατάλοιπο των συνεχόμενων απογοητεύσεων που έχει δεχτεί. Ότι κι αν είναι αυτό που σου δίνει δύναμη να συνεχίζεις όταν απογοητεύεσαι και θέλεις να ξαποστάσεις, αγκάλιασε το και πάρε δύναμη από αυτό! Τοποθέτησε το ιδανικό σου στο βάθρο του και δημιούργησε τις καλύτερες συνθήκες για να ανθίσει. 

 Κάπου κάπου φυσάει κι ένας αέρας ελευθερίας. Αέρας αλλαγής και ανανέωσης. Κι είναι η ώρα να δημιουργήσεις μια καινούρια εκδοχή της ζωής σου πιο αρεστή στην τωρινή διαμόρφωση σου. Στο κάτω κάτω είμαστε οι επιλογές και οι πράξεις μας. Οπότε τουλάχιστον ας είναι κι αυτές που μας αντιπροσωπεύουν και μας κάνουν να αισθανόμαστε πιο όμορφα. Κι αυτό ονομάζεται εξέλιξη.

 Μια μικρή απόφαση, μια καινούρια δραστηριότητα είναι ένα βήμα ακόμα. Και σιγά σιγά προτού καν το καταλάβεις έχεις διανύσει ήδη μια μικρή πορεία που σε οδηγεί προς νέους προορισμούς. Μόνο εσύ μπορείς να σώσεις τον εαυτό σου και το χαμόγελο σου! Και είναι ωραίο να κρατάς μέσα σου ένα χαμόγελο. Για όλα και για τίποτα!

Δέσποινα Ζησοπούλου

Εξομολόγηση...

 Μου ζήτησες να γράψω κάτι για εσένα. Το θέμα είναι πως το να γράφω για όσους πραγματικά αγαπάω μου φαίνεται από τα πιο δύσκολα πράγματα. Ίσως γιατί τα λόγια μου φαίνονται τόσο φτωχά για να περιγράψουν όλα όσα σημαίνουν κάποιοι ιδιαίτεροι άνθρωποι, όπως εσύ, για εμένα. Αλλά μου το ζήτησες. Και για εσένα προσπαθώ να κάνω ακόμη κι όσα νόμιζα πως δεν μπορώ.

 Ένα χρόνο και κάτι εμφανίστηκες στη ζωή μου τη στιγμή που ούτε κι εγώ ήξερα πόσο σε χρειαζόμουν. Θυμάμαι πως εκείνο το μαγικό βράδυ έγραψα κάπου "σήμερα συντελέστηκε μπροστά μου ένα θαύμα". Δεν κατάλαβα πότε και πώς αλλά έγινες αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου και με το πέρασμα του χρόνου όλο αυτό αντί να υποχωρεί άρχισε να δυναμώνει κι είδα αυτό που ξεκίνησε σαν άγουρος έρωτας να μετουσιώνεται σε άδολη αγάπη. Σε είχα απέναντι μου και σε έβλεπα όπως ακριβώς ήσουν με τα προτερήματα και τα ελαττώματα σου και συνέχιζα να σε επιλέγω με περισσότερο πάθος.

 Μεταξύ μας δημιουργήθηκε ένα περίεργο δέσιμο που μας τρόμαξε και τους δύο. Εγώ το αποδέχθηκα ενώ εσύ προσπάθησες να του αντιταχθείς. Και το οξύμωρο ήταν πως κάθε φορά που απομακρυνόμασταν καταφέρναμε να ερχόμαστε όλο και πιο κοντά.

 Μα είναι λογικό πως όταν έχεις να κάνεις με δυο διαφορετικούς ανθρώπους που ο καθένας έχει μεγαλώσει με άλλο τρόπο και κουβαλάει τα δικά του βιώματα και τις δικές του συνήθειες δεν μπορείς να αποφύγεις κάποια σύγκρουση. Το θέμα είναι πόσο θέλεις να συνεργαστείς για να την εξομαλύνεις και εντέλει να ωφεληθείς από αυτή ή να της επιτρέψεις να σε τελειώσει.

 Εάν δεν ήξερα εσένα σίγουρα θα ήμουν πιο ήρεμη, πιο απόλυτη, πιο ανεξάρτητη. Δε θα ήξερα πόσα μπορώ να αντέξω, πόσο μπορεί να πονέσω αλλά ούτε κι ότι υπάρχουν στιγμές που ο άνθρωπος μπορεί να κλάψει από ευτυχία. Σαν τα άνθη που διψάνε για νερό κι όταν τα ποτίσεις λίγο παραπάνω παθαίνουν υπερχείλιση. Έτσι κι εγώ τα έχασα όταν αποφάσισες να αφήσεις κατά μέρους το προσωπείο σου και να αφεθείς. Σε είδα να μεταμορφώνεσαι απέναντι μου. Αντίκρισα το μεγαλείο μιας όμορφης ψυχής με τόση ευαισθησία και καλοσύνη κι απόρησα με το πόση τρυφερότητα μπορεί να κρύβει ένας άνθρωπος μέσα του. Δικαίωσες όλα όσα κατά κάποιο τρόπο γνώριζα και ένιωσα ανάξια να βρίσκομαι δίπλα σου. Κι έτσι αντί να βάλω για ύπνο τις ανασφάλειες μου τις άφηνα να μας ενοχλούν και να κάνουν σαματά.

 Αγνοώ το τι μας επιφυλάσσει το αύριο αλλά είμαι ευγνώμων που σε έζησα στο σήμερα και που είδα ένα θαύμα να συντελείται μπροστά στα μάτια μου. Γιατί ότι και να γίνει εσύ είσαι το θαύμα μου. Σε ευχαριστώ που ήρθες στη ζωή μου και μαζί σου γεύτηκα πως είναι να ζεις τα όνειρα σου...

Δέσποινα Ζησοπούλου

Love Yourself!

Αφορμή για την συγγραφή του συγκεκριμένου κειμένου αποτελεί μια ανάρτηση σε κοινωνικό δίκτυο. Μια φίλη ανέβασε μια φωτογραφία που έλεγε στα αγγλικά «Be Yourself, Accept Yourself, Value Yourself, Forgive Yourself, Bless Yourself, Express Yourself, Trust Yourself, Love Yourself and Empower Yourself”. Το κορίτσι αυτό αν και ηλικιακά μικρό χαρακτηρίζεται από κέφι, θετική σκέψη και κατανόηση των πραγματικών αξιών. Αξιών και πεποιθήσεων που αρκετοί μεγάλοι, ώριμοι ή καταξιωμένοι δεν θα καταφέρουν να νιώσουν ή να καταλάβουν.

“Be Yourself”, πίστεψε στο εαυτό σου. Η πίστη μας προς τους άλλους έχει ταραχθεί-αλλοιωθεί, καθώς οι κοινωνικές συνθήκες εντείνουν τις αμφιβολίες, τους φόβους και τις ανασφάλειες. Τι γίνεται με την πίστη στον ίδιο μας το εαυτό; Που πήγε; Οι άνθρωποι έχουν πάψει να πιστεύουν στους εαυτούς και τις δυνάμεις τους. Αν δεν πιστέψουμε σε εμάς, σε αυτά που έχουμε και μπορούμε να δώσουμε αλλά και να κάνουμε… δεν θα καταφέρουμε να πιστέψουμε σε κανέναν. Η ζωή χρειάζεται πίστη για να είναι πλήρης και να σου δίνει δύναμη να πας μπροστά, να φτάσεις ψηλά. Πίστη σε εσένα τον ίδιο/α.

“Accept Yourself”, αποδέξου τον εαυτό σου. Η αποδοχή του εαυτού μας είναι το κλειδί για να ζήσουμε καλά αλλά και να καταφέρουμε να πιστέψουμε σε εμάς, όπως λέγαμε. Η αποδοχή προϋποθέτει να μάθεις το ποιος είσαι και να σε καταλάβεις. Να γνωρίζεις τα δυνατά και τα τρωτά σημεία σου, τα καλά και τα κακά σου, τα υπέρ και τα κατά σου. Άλλωστε είναι ο μόνος τρόπος για να πετύχεις την αυτοβελτίωση. Η αποδοχή του εαυτού μας είναι το κλειδί της σκέψης για να μπορέσουμε να μας αγαπήσουμε.

“Express Yourself”, εκφράσου. Επικοινώνησε τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τους προβληματισμούς σου! Δείξε ποιος είσαι, μοιράσου τις ιδέες σου και πίστεψε σε αυτές. Η έκφραση είναι ο καλύτερος τρόπος εκτόνωσης και αποσυμπίεσης. Ο άνθρωπος εκφράζοντας το μέσα του γνωρίζει τον εαυτό του, κατανοεί και τον αποδέχεται με μεγαλύτερη ευκολία. Η έκφραση έχει πολλές πτυχές, βρες εκείνη που σου ταιριάζει και σου αναλογεί.

Τέλος, “Love Yourself”, αγάπα τον εαυτό σου. Η αγάπη του εαυτού μας προέρχεται από την αποδοχή του. Μην κατακρίνεις συνέχεια αυτό που είσαι, μην σου βάζεις μόνιμα τις φωνές. Πρέπει να μας αγαπάμε, να αγαπάμε το σώμα μας, την προσωπικότητα μας, τις επιλογές μας και το μυαλό μας. Αν μας αγαπήσουμε θα πετύχουμε. Εννοείται πως πρέπει να υφίσταται η αυτοκριτική αλλά στο βαθμό και το πλαίσιο του επιτρεπτού. Τα άκρα ποτέ δεν αποτέλεσαν πετυχημένη επιλογή.

Όλες αυτές οι «συμβουλές» εμπεριέχουν και προϋποθέτουν η μία την άλλη. Αν μάθουμε να αγαπάμε, σεβόμαστε, ευχαριστούμε, αποδεχόμαστε, εμπιστευόμαστε, εκτιμούμε, συγχωρούμε και εκφράζουμε τον εαυτό μας… θα συμβάλουμε στη βελτίωση του εαυτού μας και συνάμα του συνόλου. Ως μονάδες ενός συνόλου το επηρεάζουμε και το καθορίζουμε με τον τρόπο μας, καθώς είμαστε λιθαράκι του. Ας μάθουμε να βλέπουμε τα θετικά της ζωής και ας αποτινάξουμε την μιζέρια και την κακεντρέχεια που μας έχει πνίξει. Η ζωή θέλει χαμόγελο, κέφι και όπως έχω πει «μακριά από’ τους τοξικούς». Οι θετικοί άνθρωποι έχουν αξία! 

Καλό απόγευμα αγαπημένοι αναγνώστες! Μην ξεχνάτε η σκέψη είναι το όπλο μας ενάντια στα πάντα και τους πάντες!

Κωνσταντίνος Μπαλντίδης 

ΠαράΜύθοι: Το χαρτί και το μελάνι

 Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια ιστορία που δε γράφτηκε ποτέ. Το χαρτί βρισκόταν πολύ μακριά από το μελάνι και η πένα ακόμη και να το ήθελε δε μπορούσε να γεφυρώσει τόσο μεγάλα χάσματα.

 Το μελάνι και το χαρτί έστεκαν μετέωρα και αδρανή γνωρίζοντας πως ο μεταξύ τους χρόνος είχε τελειώσει. Το πρώτο ήταν πλέον απαλλαγμένο γιατί προφύλαξε το περιεχόμενο του από το συγκεκριμένο χαρτί και το δεύτερο είχε γλυτώσει χωρίς να λεκιαστεί από το συγκεκριμένο  μελάνι.

 Άλλωστε έπειτα από λίγο καιρό το χαρτί θα έψαχνε καινούρια μελάνια ώστε να δημιουργήσουν μαζί μια καινούρια ιστορία και το μελάνι θα έβρισκε άλλα υποψήφια χαρτιά για να ακουμπήσει επάνω τους την ουσία του.

         Δέσποινα Ζησοπούλου

Πληθυντικός αριθμός...

Σάββατο μεσημέρι και ο ήλιος λάμπει. Οι σκέψεις πολλές κι η διάθεση καθόλα νοσταλγική. Η μουσική υπόκρουση ιδανική και ένα άκουσμα, ένα ερέθισμα με γυρίζει πίσω. Μνήμες! Αποφασίζω, λοιπόν, να παραθέσω ένα ποίημα πολύ αγαπημένο που μου θυμίζει τα μαθητικά χρόνια και μιλάει για τον έρωτα, τους φόβους, τις μνήμες και τις νύχτες (άλλοτε στο ενικό και άλλοτε στον πληθυντικό αριθμό).
 

Ο ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

Ὁ ἔρωτας,
ὄνομα οὐσιαστικόν,
πολὺ οὐσιαστικόν,
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ,
γένους οὔτε θηλυκοῦ, οὔτε ἀρσενικοῦ,
γένους ἀνυπεράσπιστου.
Πληθυντικὸς ἀριθμὸς
οἱ ἀνυπεράσπιστοι ἔρωτες.

Ὁ φόβος,
ὄνομα οὐσιαστικὸν
στὴν ἀρχὴ ἑνικὸς ἀριθμὸς
καὶ μετὰ πληθυντικὸς
οἱ φόβοι.
Οἱ φόβοι
γιὰ ὅλα ἀπὸ δῶ καὶ πέρα.

Ἡ μνήμη,
κύριο ὄνομα τῶν θλίψεων,
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ
μόνον ἑνικοῦ ἀριθμοῦ
καὶ ἄκλιτη.
Ἡ μνήμη, ἡ μνήμη, ἡ μνήμη.

Ἡ νύχτα,
Ὄνομα οὐσιαστικόν,
Γένους θηλυκοῦ,
Ἑνικὸς ἀριθμός.
Πληθυντικὸς ἀριθμὸς
Οἱ νύχτες.
Οἱ νύχτες ἀπὸ δῶ καὶ πέρα.

(ἀπὸ τὰ Ποιήματα, Ἴκαρος 1998)

Πόση μαγεία και ομορφιά. Ένα ποίημα, ένα ταξίδι… και η μουσικότητά του απαράμιλλη. Σας παραθέτω βίντεο με την μελοποιημένη εκδοχή του από την, υπέροχη φωνή, Τάνια Τσανακλίδου.

Κωνσταντίνος Μπαλντίδης