Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιούνιος, 2017

10 + 1 πράγματα που δεν ήξερες!

Πέμπτη μεσημέρι και λέω ας μοιραστώ άχρηστες και χρήσιμες πληροφορίες μαζί σας. Λοιπόν, παρακάτω θα βρείτε 10 + 1 πράγματα που, μάλλον, δεν ξέρατε αλλά τώρα θα μάθετε. Δεν ξέρω αν θα σας φανούν χρήσιμα αλλά ότι μαθαίνει κανείς... καλό είναι! Όχι, όχι δεν είναι εκπαιδευτικό το άρθρο... μη σας ξεγελάει! 1.  Παίζοντας video games πριν κοιμηθείς... μπορείς να ελέγξεις τα όνειρα που θα δεις! Καλά μη το πάρετε τόσο σοβαρά και κάθε βράδυ κοιμάστε με την παιχνιδομηχανή στο χέρι... χαλαρά!  ΄ 2. Έρευνες έχουν δείξει πως το μάσημα τσίχλας κατά την διάρκεια της μελέτης-διαβάσματος βοηθάει στην καλύτερη συγκέντρωση. Επίσης, εάν μασήσετε την ίδια τσίχλα (εννοώντας ίδια γεύση) θα είναι πιο εύκολο να ανακαλέσετε τις μνήμες από όσα διαβάσατε. Εμένα πάλι με πονάει το κεφάλι και η γνάθος, όταν το κάνω αυτό. 3. Τα κουνούπια έχουν 47 δόντια, τα οποία τα βοηθούν να τρυπήσουν ακόμα και τα ρούχα μας για να εκπληρώσουν το σκοπό τους. Ποιόν σκοπό; να μας πιούν το αίμα! Γλυκά κουνουπάκ

Τα ΤυΡοΠιΤάΚιΑ της γιαγιάς Δέσποινας!

 Σα παιδί μεγάλωσα με τα παραδοσιακά και νόστιμα φαγητά της αγαπημένης μου συνονόματης γιαγιάς. Η αλήθεια είναι πως δεν προτιμάει τον εύκολο τρόπο για να δημιουργήσει στην κουζίνα της αλλά είναι εξίσου αλήθεια πως δεν έχω δοκιμάσει συνταγές σα τις δικές της. Έτσι, λοιπόν, παρακάτω σας παρουσιάζω την νόστιμη εκδοχή της γιαγιάς μου για τυροπιτάκια με φύλλο. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Υπομονή, επιμονή, ζυμάρι και πλάστης! Παρακάτω θα προσπαθήσω να σας δείξω με όσο πιο απλό και παραστατικό τρόπο γίνεται τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσουμε για να πετύχει η συνταγή μας, όπως μου τα έδειξε κι εμένα με τη σειρά μου η πρόγονος μου. Συνταγή:   Προαιρετικά:  Οι παλιές γενιές συνήθιζαν να χρησιμοποιούν αρκετά το κόσκινο. Επομένως, πριν ξεκινήσουμε την εκτέλεση της συνταγής μας μπορείτε να περάσετε το αλεύρι από ένα κόσκινο ώστε να αποφευχθούν τυχόν σκουπιδάκια που μπορεί να περιέχονται με τη συσκευασία του.   Αρχικά, γεμίζουμε ένα ποτήρι με αλεύρι, το οποίο το ρίχνουμε

Σκέψεις: Γιατί τόσος φθόνος και κακία στο ίντερνετ;

Άλλο ένα άρθρο με τις σκέψεις μου. Καιρό είχα να σας «ζαλίσω» με τους προβληματισμούς και τις απορίες μου. Λοιπόν, καθημερινά όλοι μας βομβαρδιζόμαστε, μέσα από τα account που διατηρούμε στα κοινωνικά δίκτυα,  με αναρτήσεις από ενημερωτικά, ποικίλης ύλης και ενδιαφέροντος site . Εδώ και χρόνια απορώ και προβληματίζομαι με την κακία που κυριαρχεί στον κόσμο των δικτύων αυτών. Αναρτήσεις για πρόσωπα, γεγονότα, καταστάσεις και από κάτω δεκάδες υβριστικά σχόλια, ξεσπάσματα μίσους και φθόνου. Ωραία καταλαβαίνω απόλυτα πως δεν μας αρέσουν όλα όσα συμβαίνουν και θέλουμε να εκφράσουμε την διαφωνία μας. Όμως γιατί πρέπει να ευχόμαστε θάνατο, πόνο, αρρώστια σε όλους εκείνους που δεν θέλουν αυτό που εμείς θέλουμε ή θέλουν κάτι που εμείς δεν θέλουμε και δεν έχουμε επιλέξει; Επιπλέον, βλέπω συνέχεια σε άρθρα με life style και gossip περιεχόμενο σχόλια του τύπου «χεστ@@@», «δεν πάνε στο δι@@@@», «ψόφος», «στα αρ@@@@α» και άλλα τέτοια. Η μεγαλύτερη απορία που μου δημιουργείτε είναι γιατί

ΠαράΜύθοι: Breathing

 "Τον αγαπάς;" τη ρώτησε.  "Το να με ρωτάς αν τον αγαπάω είναι σα να με ρωτάς εάν αναπνέω" ανταπάντησε αφοπλιστικά. "Ξέρω, είναι από αυτά που δε μπορείς να καταλάβεις παρά μόνο να νιώσεις" προσπάθησε να εξηγήσει όσο πιο απλά μπορούσε. Δέσποινα Ζησοπούλου

ΠαράΜύθοι: Παράθυρο στον κόσμο σου

 Στεκόταν μπροστά στο αγαπημένο του παράθυρο και παρατηρούσε τις σταγόνες της βροχής που βρίσκονταν σε έντονο διαπληκτισμό με το τζάμι. Εδώ και λίγη ώρα το είχαν μετατρέψει σε καμβά και βομβάρδιζαν ατέρμονα την επιφάνεια του προσπαθώντας να εκφράσουν με τα επίδοξα σχέδια τους όσα δε θα μπορούσαν ποτέ να πουν στους ανθρώπους. Κι εκείνος τις παρακολουθούσε επικεντρωμένος στο να αποκρυπτογραφήσει την κεκαλυμμένη τους διάλεκτο.  Ήξερε κι αυτός από μπόρες, μιας και ήταν δικό τους παιδί. Γι' αυτό και δε τις φοβόταν αλλά σαν τύχαινε να συναντήσει κάποια από δαύτες εμπρός του τις κοιτούσε κατάματα. Ίσως κατά κάποιο τρόπο και να τις προσκαλούσε ο ίδιος για να τους αποδείξει την υπεροχή του απέναντι τους. Δυο καταγάλανοι ουρανοί τα μάτια του εναρμονίζονταν στις δύσκολες καιρικές συνθήκες. Άστραφταν και σκοτείνιαζαν μαζί τους. Έτσι, τα είχε όλα υπό τον έλεγχο του. Βρισκόταν ανά πάσα στιγμή προετοιμασμένος, κρατούσε τις απαιτούμενες αποστάσεις και τροφοδοτούσε τις επιφυλάξεις του.