Πλέον έχει αποδειχθεί περίτρανα ότι τα βιντεοπαιχνίδια όχι
μόνο αποτελούν κομμάτι της καθημερινότητάς μου, αλλά σε κάποιο βαθμό με έχουν
επηρεάσει. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να συμβεί το αντίθετο μετά από τόσα χρόνια
ενασχόλησης; Θες δεν θες, κάποια στιγμή θα σε βάλουν στον κόσμο τους.
Έχοντας φτάσει σε τέτοιο σημείο, παρατήρησα κάτι το οποίο
συμβαίνει σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια (τουλάχιστον αυτά που έχουν μια δόση
δράσης, σε όποια κατηγορία κι αν ανήκουν) και το οποίο δεν είχα
συνειδητοποιήσει ότι ταιριάζει και στην πραγματική ζωή, μέχρι που το είδα
γραμμένο κάπου. Είδα λοιπόν μια μέρα κάποιος να έχει αναρτήσει το εξής: «Αν υπάρχει κάτι που μου δίδαξαν τα
βιντεοπαιχνίδια είναι ότι, όσο συναντάς μπροστά σου εχθρούς, σημαίνει ότι
οδεύεις προς την σωστή κατεύθυνση». Αυτή η πρόταση απευθύνεται τόσο στα
διάφορα βιντεοπαιχνίδια δράσης που λειτουργούν κατ’ αυτό τον τρόπο, όσο και
στην πραγματική ζωή και, κρίνοντας από το είδος της ανάρτησης, αυτός που την
έγραψε εννοούσε την δεύτερη περίπτωση.
Για να πιάσουμε το θέμα από τον φανταστικό κόσμο πρώτα, αυτό
όντως ισχύει. Σε κάθε αποστολή που θα αναλάβει ο ήρωας του εκάστοτε παιχνιδιού,
πρέπει να αντιμετωπίσει κάποιους εχθρούς. Ποτέ, μα ποτέ όμως, δεν υπάρχει
κάποια ήρεμη αποστολή. Πάντα κάτι θα υπάρχει, ή θα κρύβεται, ή θα πρέπει ο
ήρωας να κρυφτεί, πάντως οι αντίπαλοι θα είναι εκεί. Κι αν κάποια στιγμή
μπερδευτείς και δεν ξέρεις προς τα πού να πας; Τότε κοιτάς πού είναι οι
αντίπαλοι αυτοί και ξέρεις ότι προς εκεί πρέπει να κατευθυνθείς. Εδώ δεν μιλάω
γενικά και αόριστα, αυτό όντως συμβαίνει, και όσοι παίζουν θα το ξέρουν.
Πάμε τώρα στην πραγματική ζωή. Πόσες φορές δεν λέμε ότι
πρέπει ο καθένας μας να παλέψει γι’ αυτά που θέλει να αποκτήσει; Να ανέβει τον
ανήφορο μέχρι να φτάσει εκεί που θέλει; Ο δρόμος ποτέ δεν είναι ευθύς κι
ασφαλτοστρωμένος. Έστω να είναι μερικά τμήματά του έτσι, ωστόσο στο μεγαλύτερο
μέρος του είναι γεμάτος στροφές και κακοτράχαλος. Και φυσικά, ποτέ δεν λείπουν
οι «αντίπαλοι», ο ανταγωνισμός. Άτομα που συναντάμε και προσπαθούν σε κάθε μας
βήμα να μας βάλουν τρικλοποδιά για να φάμε τα μούτρα μας. Ναι αλλά τι σημαίνει
αυτό; Θα προσπαθούσαν να το κάνουν αυτό αν δεν θεωρούσαν ότι κινδυνεύουν από
εμάς και δεν μας έβλεπαν σαν απειλή; Δε νομίζω. Βέβαια υπάρχουν κι αυτοί που θα
μας ρίξουν έτσι για την πλάκα τους, αλλά συνήθως όσοι θέλουν να μας ρίξουν,
έχουν κάτι να κερδίσουν. Εφόσον λοιπόν φαινόμαστε σαν απειλή σε όλους αυτούς,
σημαίνει ότι κάτι κάνουμε σωστά, ότι βρισκόμαστε στον σωστό δρόμο προς την
προσωπική μας επιτυχία. Με άλλα λόγια, οδεύουμε προς την σωστή κατεύθυνση.
Όπως λοιπόν σε διάφορα βιντεοπαιχνίδια εμείς πάμε
προετοιμασμένοι για το τι θα αντιμετωπίσουμε και φροντίζουμε να βαδίζουμε
προσεκτικά ώστε να μην φάμε τα μούτρα μας και καταφέρνουμε να βγάλουμε από την
μέση τους αντιπάλους κι εν τέλει να πετύχουμε τον στόχο μας, έτσι πρέπει να
είμαστε και στην πραγματική μας ζωή. Δεν χρειάζεται φόβος εδώ. Ο καθένας μας
είναι εξοπλισμένος με τα δικά του εφόδια, αυτά που μας βοηθάνε να τα
καταφέρουμε, είτε πρόκειται για μόρφωση, είτε για ευφυΐα, είτε για πνεύμα, είτε
για μια δόση πονηριάς, είτε ό,τι άλλο διαθέτουμε. Στόχος μας είναι να πετύχουμε
αυτό που θέλουμε, και για κανέναν δεν αξίζει να τα παρατήσουμε. Προχωράμε
λοιπόν προετοιμασμένοι, γνωρίζοντας ότι όσο πιο κοντά πάμε τόσο θα μας
δυσκολεύουν οι αντίπαλοι. Αυτό είναι ένα ακόμα χαρακτηριστικό των παιχνιδιών
που βλέπουμε κι εδώ: όσο κοντεύουμε στο τέλος της ιστορίας, τόσο πιο δυνατοί
γίνονται οι εχθροί. Αυτό όμως με την σειρά του σημαίνει ότι πλησιάζουμε. Για να
πετύχουμε αυτό που θέλουμε θα πρέπει να περάσουμε μέσα από την φωτιά. Δεν λέω,
θα καούμε λίγο, ή πολύ, ανάλογα με το πόσο προσεκτικοί ή επιπόλαιοι είμαστε.
Μπορεί όμως και να μην καούμε καθόλου. Δεν θα το μάθουμε ποτέ αν δεν το
τολμήσουμε.
Οφείλω να τονίσω και πάλι ότι σκοπός είναι να μην δειλιάζουμε,
να μην τρέχουμε πίσω στην ασφάλεια. Ναι, μερικές φορές θέλουμε ένα διάλειμμα.
Από τον ασφαλή δρόμο όμως ποτέ δεν θα μπορέσουμε να ολοκληρώσουμε την αποστολή
μας, κι εδώ αναφέρομαι και στις δυο περιπτώσεις. Είχα πετύχει μια άλλη φορά μια
διαφορετική ανάρτηση (όχι από το ίδιο άτομο), η οποία μπορεί άνετα να κολλήσει
κι εδώ. Έλεγε «Αν μερικές φορές νιώθεις
ότι όλο το σύμπαν είναι εναντίον σου, αυτό ίσως να συμβαίνει γιατί μόνο έτσι
μπορούν να σε σταματήσουν». Οπότε κι εμείς δεν τους κάνουμε την χάρη να σταματήσουμε.
Ξαποσταίνουμε λίγο, αλλά δεν σταματάμε. Βλέποντας τι μας περιμένει μέχρι να
φτάσουμε στην κορυφή, παίρνουμε μια ανάσα και προχωράμε. Σε πείσμα όλων όσων
θέλουν να μας δουν πεσμένους, εμείς δείχνουμε ότι, έστω κι αν πέσουμε, θα
ξανασηκωθούμε και τότε θα είναι η σειρά τους να φοβούνται μην τους ρίξουμε
εμείς.
Σμαράγδα Θεοδωρίδου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
•Δεν επιτρέπονται τα «greeklish» (ελληνικά με λατινικούς χαρακτήρες) και η γραφή με κεφαλαία (Caps) .
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
Προσοχή: 1. Η σελίδα λειτουργεί σε εθελοντική βάση. Τα σχόλια δημοσιεύονται το συντομότερο δυνατόν, μόλις αυτό καταστεί εφικτό.
2. Όσοι και όσες απευθύνονται στη διαχείρηση με απορίες και ερωτήσεις είναι απαραίτητο να αναγράφουν και το e-mail τους για τη δυνατότητα απάντησης.
Ευχαριστούμε εκ των προτέρων για την βοήθεια σας!