Άλλη μια φορά που είπα να σερφάρω λίγο στο διαδίκτυο, άλλη μια φορά που πετυχαίνω ανάρτηση η οποία στάθηκε αφορμή να γράψω ένα άρθρο. Αυτή τη φορά λοιπόν η εν λόγω ανάρτηση είναι η εξής: «Το ίδιο βραστό νερό που μαλακώνει την πατάτα, σφίγγει το αυγό. Το θέμα είναι το υλικό από το οποίο είσαι φτιαγμένος, και όχι οι συνθήκες».
Σε πρώτο βαθμό, το νόημα του περιεχομένου είναι ξεκάθαρο: την ευθύνη δεν φέρουν οι καταστάσεις, αλλά το πώς τις διαχειριζόμαστε. Άλλοι αφήνονται έρμαια των συνθηκών και περαιτέρω αφήνονται να τους παρασύρουν, ανήμποροι να αντιδράσουν. Άλλοι πάλι, αντλώντας το απαιτούμενο ψυχικό σθένος, αποφασίζουν να μην ηττηθούν και αντ’ αυτού να ακολουθήσουν το ρητό που λέει «Πέταξέ με στους λύκους και θα επιστρέψω οδηγώντας την αγέλη». Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος, δεν κάνω κριτική εδώ, ο καθένας είναι ο εαυτός του και ο καθένας ξέρει αν και πώς μπορεί να διαχειριστεί μια κατάσταση. Αυτό που λέω είναι ότι, σύμφωνα με το ρητό, το αποτέλεσμα εξαρτάται από το ίδιο το άτομο και όχι από εξωτερικούς παράγοντες.
Αυτό όμως, προσωπικά, με φέρνει και σε ένα άλλο θέμα, κάτι που πάντα κάπως με ενοχλούσε. Αναφέρομαι στην γνωστή φράση «Πώς κάνεις έτσι; Υπάρχουν και χειρότερα». Φαντάζομαι σε όλους έχει τύχει, έστω μια φορά στη ζωή τους, να έχουν ένα πρόβλημα (αναφέρομαι σε σοβαρά προβλήματα και όχι προβλήματα του τύπου “Δεν έχω λεφτά να πάρω το καινούριο iPhone X!”) και η απάντηση που παίρνουν όταν ζητούν βοήθεια να είναι «Υπάρχουν και χειρότερα». Ναι, το ξέρω. Όλοι μας το ξέρουμε, και κανείς μα κανείς μας δεν το αρνείται. Δυστυχώς, όμως, αυτό δεν μπορεί ρεαλιστικά να βοηθήσει. Ναι εντάξει, είναι σημαντικό να εκτιμούμε το τι έχουμε, και να αναγνωρίζουμε ότι οι περισσότεροι από εμάς, αν όχι όλοι, έχουμε μια μεγαλύτερη δόση τύχης από πολλούς άλλους συνανθρώπους μας. Και άντε και το αναγνωρίσαμε. Τι σημαίνει; Ότι δεν δικαιούμαστε να έχουμε προβλήματα και αναποδιές, επειδή υπάρχουν άλλοι τόσοι που είναι σε χειρότερη μοίρα; Με αυτήν τη λογική δεν θα έπρεπε να παραπονιούνται ούτε όσοι περνούν τα πάνδεινα (αυτοί που χρησιμοποιούμε σαν παραδείγματα σε αυτήν την «συμβουλή»), επειδή πάντα υπάρχει το χείριστο στην τελική, το αναπόφευκτο τέλος μας. Εντάξει, δεν λέμε να γκρινιάζουμε όλη μέρα για ανούσια πράγματα, αλλά εκεί που υπάρχει ανάγκη, χρειαζόμαστε κι εμείς μια χείρα βοηθείας.
Για να επανέλθω στο θέμα, αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι στις περιπτώσεις που οι συνθήκες είναι εναντίον μας, το «Υπάρχουν και χειρότερα» καλά θα κάνει να μην χρησιμοποιείται σαν καραμέλα. Διότι το κύριο θέμα του κάθε προβλήματος δεν είναι οι εξωτερικές συνθήκες, αλλά οι εσωτερικές. Το «υλικό κατασκευής» του ατόμου δηλαδή. Άλλος μπορεί να αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα αλλά να έχει την ψυχική ικανότητα και ψυχραιμία να το εκλογικεύσει και να βρει την άκρη. Άλλος πάλι μπορεί με το ίδιο (ή άλλο εξίσου σοβαρό) πρόβλημα να στερείται την ικανότητα εκλογίκευσης λόγω π.χ. συναισθηματικών παραγόντων και τελικώς να πελαγώσει.
Το συμπέρασμα στο οποίο θέλω να καταλήξω είναι το εξής: το κάθε πρόβλημα οφείλει να αντιμετωπίζεται ανάλογα με την περίπτωση και με τις ικανότητες του καθενός. Οι συνθήκες είναι πάντα ίδιες, όμως σε κάθε περίπτωση πρέπει να υπολογίζεται και ο ανθρώπινος παράγοντας, ο οποίος είναι μοναδικός ανά άτομο. Δεν κρίναμε ποτέ μια πατάτα που μαλακώνει με το βράσιμο, συγκρίνοντάς την με το αυγό το οποίο σφίγγει. Ξέρουμε ότι είναι δυο εντελώς διαφορετικά τρόφιμα, με εντελώς διαφορετικές ιδιότητες, οπότε το θεωρούμε δεδομένο ότι θα αντιδράσουν διαφορετικά. Γιατί λοιπόν τους ανθρώπους τους βάζουμε στο ίδιο καζάνι, με μόνο γνώμονα την βαρύτητα των συνθηκών; Ίσα-ίσα, εκεί είναι που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως η διαφορά μεταξύ ανθρώπων είναι πολύ εντονότερη από την διαφορά μεταξύ της πατάτας και του αυγού, αν αναλογιστούμε πόσα διαφορετικά στοιχεία συγκροτούν την υπόσταση ενός ατόμου. Οφείλουμε να αναγνωρίζουμε την ιδιαιτερότητα της εκάστοτε κατάστασης και εν τέλει να παρέχουμε την αντίστοιχη βοήθεια.
Όπως είπα και προηγουμένως, όλα εξαρτώνται από τα υλικά κατασκευής. Άλλο είδος ενίσχυσης θα προσφέρουμε σε ένα σπίτι φτιαγμένο από άμμο και άλλο είδος σε σπίτι φτιαγμένο από τούβλα. Κι αν χτυπήσει ένας σεισμός, δεν θα σκεφτούμε «Γιατί να στηρίξουμε το σπίτι από τούβλα; Αφού υπάρχουν και χειρότερα, το σπίτι από άμμο κατέρρευσε». Το ξέρουμε ότι θα μπορούσε να είναι χειρότερα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το σπίτι από τούβλα δεν χρήζει ενίσχυσης! Ας ακολουθήσουμε αυτή την λογική και ας προσπαθήσουμε να βοηθάμε ουσιαστικά ο ένας τον άλλο, αντί να συγκρινόμαστε με πολύ βασικότερα κριτήρια ακόμα κι από άψυχα αντικείμενα.
Σμαράγδα Θεοδωρίδου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
•Δεν επιτρέπονται τα «greeklish» (ελληνικά με λατινικούς χαρακτήρες) και η γραφή με κεφαλαία (Caps) .
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
Προσοχή: 1. Η σελίδα λειτουργεί σε εθελοντική βάση. Τα σχόλια δημοσιεύονται το συντομότερο δυνατόν, μόλις αυτό καταστεί εφικτό.
2. Όσοι και όσες απευθύνονται στη διαχείρηση με απορίες και ερωτήσεις είναι απαραίτητο να αναγράφουν και το e-mail τους για τη δυνατότητα απάντησης.
Ευχαριστούμε εκ των προτέρων για την βοήθεια σας!