Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Στάνισλαβ Πετρόφ: ο στρατιωτικός που έσωσε τον κόσμο από πυρηνική καταστροφή!

"Στάνισλαβ Πετρόφ, ο στρατιωτικός που έσωσε τον κόσμο από πυρηνική καταστροφή και έναν Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο το 1983 παίρνοντας μία απόφαση που θα προκαλούσε μεγάλη διχογνωμία στους Ρώσους αξιωματούχους. Τιμήθηκε με τρία βραβεία από φιλανθρωπικές οργανώσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Γερμανία."



Ο άνδρας που βλέπετε στην παραπάνω φωτογραφία ονομάζεται Στάνισλαβ Πετρόφ. Λίγοι από εμάς γνωρίζουν τη συνεισφορά του στην παγκόσμια ιστορία. Μπορούμε να πούμε ότι είναι ένας από τους ήρωες της σύγχρονης κοινωνίας, καθώς βρισκόταν την κατάλληλη στιγμή στην κατάλληλη θέση στο κέντρο ειδοποίησης σε περίπτωση πυρηνικής επίθεσης που άνηκε στο σοβιετικό στρατό, εκτελώντας χρέη παρατηρητή. 


Το συμβάν. 

Στις 26 Σεπτεμβρίου 1983, είδε στο σύστημα προειδοποίησης ότι ένας πύραυλος είχε εκτοξευτεί από τις ΗΠΑ και ακολουθούμενος από πέντε ακόμα πυραύλους, κατευθυνόταν σε εδάφη της Σοβιετικής Ένωσης. Ο Πετρόφ έκρινε ότι η αναφορά του συστήματος του ήταν ψευδής και η απόφαση του να παρακούσει το Σοβιετικό πρωτόκολλο που έλεγε ότι σε τέτοια περίπτωση η Ρωσία πρέπει να ανταποδώσει αμέσως εκτοξεύοντας τους δικούς της πυραύλους, έσωσε τον κόσμο από πυρηνικό πόλεμο. Κι αυτό γιατί σε περίπτωση που ο Πετρόφ έδινε την εντολή για απάντηση, τότε θα είχαμε ανταπόδοση, κι αυτή τη φορά στα αλήθεια από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ. Αν εν ολίγοις είχε επιλέξει να δώσει εντολή εκτόξευσης πυραύλων θα ξεσπούσε πυρηνικός πόλεμος κάποια λεπτά αργότερα, αφού σε περίπτωση πυραυλικής επίθεσης ενημερωνόταν άμεσα η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία η οποία έπαιρνε και την απόφαση για χτύπημα. 

Στα επόμενα 2 ή 3 λεπτά κατάλαβε πως επρόκειτο για εσφαλμένο συναγερμό, καθώς αν ήταν σωστός, θα το είχε καταλάβει όχι μόνο αυτός, αλλά ολόκληρη η χώρα. Πράγματι, εκείνο το βράδυ της βάρδιάς του, σύμφωνα με την μετέπειτα έρευνα, διαπιστώθηκε ότι η αιτία του τραγικού αυτού λάθους ήταν απλά το ηλιακό φως. Το φως, ανακλώμενο στα σύννεφα που βρίσκονταν σε κάποιο μεγάλο υψόμετρο έπεφτε στους δορυφορικούς αισθητήρες του εξοπλιστικού συστήματος ενεργοποιώντας το συναγερμό. 


Εκείνη, λοιπόν, τη νύχτα σώθηκε πραγματικά ολόκληρος ο κόσμος γιατί οι ζημιές που θα προξενούσε ένας τέτοιος πόλεμος θα ήταν ολέθριες. Για λόγους απορρήτου, το συγκεκριμένο συμβάν δεν είχε έρθει στο φως μέχρι το 1993, οπότε και δημοσιεύτηκε με μια σύντομη περιγραφή. 


Η ανάκριση του Πετρόφ. 

Ο Πετρόφ ανέφερε στην κατάθεσή του προς τους ανωτέρους του τα εξής:

- είχε πληροφορηθεί κατά την εκπαίδευσή του πως σε περίπτωση χτυπήματος των ΗΠΑ δεν θα εκτοξεύονταν μόνο τόσο λίγοι πύραυλοι. 

- το σύστημα ειδοποίησης ήταν νέο και οπότε όχι τόσο αξιόπιστο. 

- τα επίγεια ραντάρ δεν ανέφεραν στοιχεία που στήριζαν ενδεχόμενη επίθεση. 

Σε μετέπειτα συνέντευξή του όμως, τόνισε πως η πολιτική κυρίως εκπαίδευσή του τον βοήθησε να κρίνει πιο ψύχραιμα την κατάσταση και πως αν ήταν κάποιος άλλους συνάδελφός του στη θέση του πιθανόν τα αποτελέσματα να ήταν ολέθρια. 

Με την γνωστοποίηση και την κατάθεσή του στους ανωτέρους του ο Πετρόφ αρχικά έλαβε συγχαρητήρια για την απόφασή του, ενώ του υποσχέθηκαν και αμοιβή, την οποία φυσικά δεν έλαβε ποτέ. Κι αυτό γιατί αναγνωρίζοντας την πράξη του, οι πολιτικοί αξιωματούχοι θα έπρεπε να τιμωρήσουν τους προϊσταμένους του και το επιστημονικό προσωπικό για το ελαττωματικό σύστημα προειδοποίησης. 


Μετέπειτα πληροφορίες. 

Σε μια συνέντευξή του, ο Πετρόφ, αρκετά χρόνια αργότερα, υπογράμμισε ότι ποτέ δεν υπήρξε κάποιο κουμπί που απλά θα πατούσε και θα ξεκινούσε η εκτόξευση του πυραυλικού συστήματος. Ο σοβιετικός στρατός δεν θα ήθελε σε καμία περίπτωση ένα συγκεκριμένο άτομο να πάρει πάνω του όλη την ευθύνη. 

Επίσης, ακόμη δεν είναι γνωστό ποιος ήταν ακριβώς ο ρόλος και η αποστολή του Πετρόφ σε περίπτωση πυραυλικής επίθεσης κατά της Σοβιετικής Ένωσης εκείνη την ημέρα. Πάντως θεωρείται σχεδόν δεδομένο πως αν ο ίδιος καλούσε τους ανωτέρους και τους εξηγούσε το συμβάν, με την προϋπόθεση ότι θα είχαν στη διάθεσή τους μόνο 15 λεπτά για να αποφασίσουν το τι θα κάνουν, η ανταπόδοση από τους Σοβιετικούς θα ήταν σίγουρη. 


Η αναγνώριση και οι βραβεύσεις. 

Το Μάη του 2004 δόθηκε στον Πετρόφ από φιλανθρωπικό οργανισμό του Σαν Φρανσίσκο ένα βραβείο αξίας 1.000 δολαρίων για το ρόλο που διαδραμάτισε εκείνη την ημέρα. Τον Ιανουάριο του 2006 τιμήθηκε στη Νέα Υόρκη από τον ΟΗΕ, ενώ για την αντίδρασή του στο συμβάν του 1983 τιμήθηκε για τρίτη φορά το 2012 στη Δρέσδη, λαμβάνοντας το ποσό των 25.000 ευρώ. 


Αυτός ο σπουδαίος άνδρας το 1984 εγκατέλειψε το στρατό και άρχισε να δουλεύει σε ένα Ινστιτούτο Ερευνών, μέχρι που συνταξιοδοτήθηκε στα τέλη της επόμενης δεκαετίας. Πέθανε στις 19 Μαϊου του 2017 από πνευμονία. Η ανθρωπότητα θα του είναι για πάντα υπόχρεη για τη σπουδαία απόφαση του εκείνη την ημέρα.


 Αντώνης Καρατζής

* Οι φωτογραφίες που περιλαμβάνονται στο άρθρο δεν αποτελούν πνευματική μας ιδιοκτησία, πηγή: google.com

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Δύο θρύλοι, μια έχθρα, ένα ατύχημα, και μια ιστορία αμοιβαίου σεβασμού

Ένα απόγευμα πριν χρόνια, ο μπαμπάς μου ετοιμαζόταν να παρακολουθήσει μια ταινία και πρότεινε να την δω κι εγώ, παρόλο που ήξερε ότι το θέμα της ταινίας δεν με ενδιέφερε στο ελάχιστο. Το ίδιο ήξερα κι εγώ, ωστόσο όμως έκατσα να την δω κι εν τέλει το θέαμα δικαίωσε πλήρως την απόφασή μου. Η ταινία έχει τίτλο "Rush" (2013) και αφορά την πραγματική ιστορία του ατυχήματος του Αυστριακού Νίκι Λάουντα (τον οποίο υποδύεται ο Daniel Brühl) σε αγώνα της Formula 1 το 1976, και την ισχυρή κόντρα του με τον Βρετανό Τζέιμς Χαντ (τον οποίο υποδύεται ο Chris Hemsworth) για την κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου εκείνη τη χρονιά. Οι δύο αυτοί αγωνιστές της Formula 1 έμειναν στην ιστορία του αθλήματος ως θρύλοι (έτσι προκύπτει και ο τίτλος). Τόσο πριν όσο και μετά την παρακολούθηση της ταινίας, η Formula 1 σαν διοργάνωση πάντα με αφήνει παγερά αδιάφορη. Η ταινία όμως είναι ένα αριστούργημα γιατί δεν προβάλλει απλώς την ιστορία γύρω από το ατύχημα, αλλά τον ανταγωνισμό μεταξύ του Λ

Οι διαφορετικοί τρόποι έκφρασης των συναισθημάτων μας

Άκουσα πριν καιρό σε μια συλλογή ξένων τραγουδιών ένα πολύ όμορφο τραγούδι, το οποίο αρχικά είχα ερμηνεύσει λάθος αλλά μετά από αναζήτηση είδα ότι η πραγματική ιστορία πίσω από το τραγούδι είναι πολύ πιο γλυκιά από ότι είχα σκεφτεί στην αρχή. Το τραγούδι είναι το "I'm not in love" των 10cc και ακολουθούν οι στίχοι με μετάφραση και τον σύνδεσμο στο τέλος του άρθρου:   "I'm not in love / Δεν είμαι ερωτευμένος So don't forget it / Οπότε μην ξεχνάς It's just a silly phase I'm going through / Ότι α πλώς περνάω μια χαζή φάση And just because / Κι επειδή I call you up / Σε παίρνω τηλέφωνο Don't get me wrong, don't think you've got it made / Μην μπερδεύεσαι , μη νομίζεις ότι πέτυχες I'm not in love, no no, it's because / Δεν είμαι ερωτευμένος, όχι, όχι, είναι επειδή   I like to see you / Θέλω να σε βλέπω But then again / Αλλά και πάλι That doesn't mean you mean that much to me / Αυτό δεν σημαίνει

Ψυχική ανθεκτικότητα

Με την έννοια ψυχική ανθεκτικότητα αναφερόμαστε στην ικανότητα ενός ατόμου να ξεπεράσει δύσκολες και στρεσογόνες καταστάσεις και να βγει πιο δυνατός μέσα από αυτές. Η εργασιακή καθημερινότητα, η οικογενειακή συνθήκη διαβίωσης αλλά και το κοινωνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο ζούμε επηρεάζει την ψυχική μας κατάσταση. Όταν αντιμετωπίζουμε προβλήματα και δύσκολες καταστάσεις σε ένα από τα παραπάνω "σκέλη" της ζωής μας τότε τα υπόλοιπα λειτουργούν ως προστατευτικοί παράγοντες για να μπορέσουμε να ανακάμψουμε.  Τι γίνεται όταν νιώθουμε πως καταρρέουν οι αντοχές μας, υπάρχει αίσθηση αποσύνδεσης, αρνητικά συναισθήματα, οικογενειακές συγκρούσεις, απογοήτευση από τους "σημαντικούς άλλους" και οικονομικές δυσκολίες;  Τότε τα πράγματα δυσκολεύουν αρκετά. Η δουλειά που έχουμε να κάνουμε για να επιτύχουμε την ανάκαμψη είναι δύσκολη και αρκετά επώδυνη. Ωστόσο, δεν είναι αδύνατη . Άλλωστε "τα αγαθά κόποις κτώνται" και η ψυχική ανθεκτικότητα είναι μέγιστο αγαθό κα