Είναι γεγονός ότι ζούμε σε μία δύσκολη εποχή και το να βρει κάποιος δουλειά στις μέρες μας ισοδυναμεί με το να του πέσει το λαχείο! Και αυτό όχι επειδή θα αμείβεται πλουσιοπάροχα, απλά και μόνο για να βγάζει τα προς το ζην. Κι αυτό πάλι δεν είναι και εντελώς σίγουρο, καθώς η ζωή ακριβαίνει κι ο μισθός κατεβαίνει.
Σε αυτή, λοιπόν, την εποχή, εστιάζουμε στις βιοποριστικές ανάγκες και αναζητούμε κάποια εργασία. Καλώς ως εδώ. Βέβαια, πέρα από εργασία καλό θα ήταν να ξεκινήσουμε να αναζητάμε και καλούς εργοδότες. Γιατί σε αυτόν τον εργασιακό μεσαίωνα υπάρχουν άτομα που έχοντας τον ρόλο του εργοδότη, καταπατούν μια σειρά δικαιωμάτων του εργαζόμενου. Και έχουμε κι εμείς το δικό μας μερίδιο ευθύνης καθώς τους το επιτρέπουμε. Αυτά, λοιπόν, τα άτομα δεν κολλάνε όλα τα ένσημα, δεν πληρώνουν τα απαιτούμενα δώρα και κρατάνε τους υπαλλήλους σε υπερωρίες τις οποίες φυσικά και δεν τις πληρώνονται. Ακόμη πιο τραγικό είναι ότι από τη στιγμή που πλέον οι μισθοί καταβάλλονται από το νόμο σε τράπεζες, αυτά τα άτομα καταβάλλουν μεν το απαιτούμενο δώρο κι έπειτα ζητάνε από τον εργαζόμενο να το τραβήξει από την τράπεζα και να τους το δώσει στο χέρι. Κι εκεί ο εργαζόμενος σταθμίζει τις συνθήκες και προκειμένου να χάσει το μηνιαίο μεροκάματο, θυσιάζει το απολεσθέν δώρο.
Το ακόμη πιο παράδοξο είναι πως αυτά τα άτομα (γιατί ανθρώπους δε θέλω να τους χαρακτηρίσω) διαθέτουν συνήθως κάποια οικονομική ευμάρεια, οπότε και δε στερούνται. Αλλά στερούν.
Σε αυτή λοιπόν την επαγγελματική ζούγκλα υπάρχουν και άνθρωποι σωστοί. Μπορεί τα δεδομένα να έχουν καταλήξει να θεωρούνται ζητούμενα κι όμως υπάρχουν και οι εργοδότες που δεν αντιμετωπίζουν τους συνεργάτες τους καταχρηστικά αλλά ανθρώπινα και νόμιμα και τους παρέχουν ένα φιλικό και ευχάριστο κλίμα εργασίας.
Σίγουρα όταν βρισκόμαστε σε ανάγκη μπορούμε να υποκύψουμε στη σύγχρονη δουλεία αλλά δεν πρέπει να κάνουμε έκπτωση στον εαυτό μας. Είναι μεγάλο κρίμα. Θυμάμαι μια χαρακτηριστική περίπτωση ενός "υποψήφιου" εργοδότη που εμμέσως πλην σαφώς πρότεινε πως εάν ήμουν διατεθειμένη να δεχθώ μισθολογικά λιγότερα από τα νόμιμα είχα τη θέση στο τσεπάκι μου. Αυτόν τον απέρριψα εγώ. Γιατί να παρέχω την εργασία μου και να αφιερώνω ένα μέρος της ζωής μου σε έναν άνθρωπο τον οποίο δεν έχω σε υπόληψη;
Συμπερασματικά και συμβουλευτικά, σας παροτρύνω πέρα από την επιζητούμενη εργασία να επιλέγετε και τον άνθρωπο που σας την παρέχει, γιατί δεν είμαστε γρανάζια! Είμαστε άνθρωποι κι είναι τόσο άδικο να καταπατούν έτσι κατάφωρα τα δικαιώματά μας!
Δέσποινα Ζησοπούλου
* Οι φωτογραφίες που περιλαμβάνονται στο άρθρο δεν αποτελούν πνευματική μας ιδιοκτησία, πηγή: google.com
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
•Δεν επιτρέπονται τα «greeklish» (ελληνικά με λατινικούς χαρακτήρες) και η γραφή με κεφαλαία (Caps) .
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
Προσοχή: 1. Η σελίδα λειτουργεί σε εθελοντική βάση. Τα σχόλια δημοσιεύονται το συντομότερο δυνατόν, μόλις αυτό καταστεί εφικτό.
2. Όσοι και όσες απευθύνονται στη διαχείρηση με απορίες και ερωτήσεις είναι απαραίτητο να αναγράφουν και το e-mail τους για τη δυνατότητα απάντησης.
Ευχαριστούμε εκ των προτέρων για την βοήθεια σας!