Δύναμη Σκέψης

   Είναι τόσο εύκολο να απορροφηθούμε από τον εαυτό μας και από τα μεγάλα και άλυτα κατά τη γνώμη μας προβλήματα που μας περιστοιχίζουν. Είναι απλό να εστιάζουμε στις δικές μας υποθέσεις επιλέγο ν τας την αποστασιοποίηση και διατηρώντας σε επαγρύπνιση μια περιττή αυτολύπηση. Εντάξει όλο και κάπου θα βρούμε λίγο χρόνο για δαύτη αλλά μετά από μερικές στιγμές αναγκαίας αδράνειας καλό είναι να επστρέφουμε στη δράση.  Καλώς ή κακώς ο κόσμος δε ν περιστ ρέφεται μόνο γύρω από εμάς και επίσης ότι και να συμβεί εκείν ος συνεχίζει ακάθεκτος τη φορά του . Απόφαση μας το αν θα στροβιλιστούμε μαζί του ή θα επα ναπαυτούμε σε μια θέση στασιμότητας. Όμως, όντας χαμένοι στον μικρόκοσμο μας αμελούμε να παρατηρήσουμε πως αυτός ο κόσμος μας χρειάζεται. Πως ο διπλανός μας μπορεί να έχει ανάγκη την βοή θεια μας , πω ς ο πόνος του είναι και δική μας υπόθεση, ειδικά αν μπορούμε να τον απαλύνουμε με όποιο τρόπο και όποια μέσα διαθέτουμε . Η βοήθεια μας μπορεί να είναι υλική, πρακτική ή ηθικ ή .

   Μία από τις αγαπημένες μου ασχολίες όταν κατ' ευχήν συναντήσω κάποιον υπέροχο άνθρωπο είναι να προσπαθώ να διατηρώ τις επαφές μου μαζί του. Γι' αυτό και έχω ως αρχή μου να συναναστρέφομαι με ανθρώπους που θαυμάζω και κατ' επέκταση σέβομαι για τον τρόπο που σκέφτονται, που πράττουν, που αισθάνονται, που επιλέγουν να βαδίζουν. Αυτούς τους ανθρώπους τους θέλω δίπλα μου γιατί με εμπνέουν και με βοηθούν να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος έχοντας ως παράδειγμα μου τους ίδιους.  Όμως, δεν παύουν να είναι και άνθρωποι και κάποιες φορές επηρεάζονται από τις προκλήσεις που δέχονται και ξεχνάνε πόσο μοναδικοί, υπέροχοι και χαρισματικοί είναι! Και η αλήθεια είναι πως ίσως ένα μέρος της όμορφης ιδιαιτερότητας τους έγκειται ακριβώς σε αυτό το κομμμάτι. Ότι δηλαδή διατηρούν την μετριοφροσύνη τους και δεν παρασύρονται σε μια ατέρμονη αυταρέσκεια. Όταν λοιπόν τους επισκέπτονται αυτές οι στιγμές δεν πρέπει να λυπούνται αλλά να θυμούνται ποιοι είναι και τι έχουν καταφέρει . Πόσο

 Μέσα στη βαβούρα της καθημερινότητας είναι τόσο απλό να χάσουμε την ψυχραιμία μας και να αρχίσουμε να δίνουμε μεγαλύτερο μερίδιο προσοχής σε θέματα δευτερευούσης αξίας. Και κάπως έτσι ξεχνάμε. Ξεχνάμε να ζούμε! Ξεχνάμε πως δεν μπορούμε να ελέγξουμε τίποτα περισσότερο από το τώρα μας, από το παρόν μας. Αγωνιζόμαστε διαρκώς για ένα καλύτερο αύριο και αμελούμε να απολαύσουμε το δώρο του σήμερα που βρίσκεται μπροστά μας ! Σαφώς και πρέπει να προετοιμάζουμε ένα τμήμα του εδάφους αλλά δεν γίνεται να θυσιάζουμε τις στιγμές που μας προσφέρονται εμμένοντας σε αναμονή καλύτερων μελλοντικών τέτοιων.  Ούτε βέβαια μπορούμε και να καθορίσουμε επακριβώς πως θα έχει διαμορφωθεί αυτό το πολυπόθητο αύριο. Ως ένα σημείο μπορεί να περνάει από το χέρι μας αλλά από ένα σημείο παραπέρα δεν υπάρχουν διαπιστευτήρια της διαμόρφωσης του. Γι' αυτό καλό είναι να ζούμε την κάθε στιγμή όπως μας δίνεται με τα θετικά και τα αρνητικά της, τις χαρές και τις λύπες της, τις νίκες και τις ήττες της. Τίποτ

 Μέσα στην προσπάθεια του να προστατεύσουμε τον εαυτό μας, έχουμε αμελήσει πως κάπως έτσι υψώνουμε τείχη σ τους γύρω μας. Αναφέρομαι σε εκείνες τις περιπτώσεις που μπορεί να συ νέ β η μια παρεξήγηση με έναν συνάνθρωπο μας ή πιθανόν να μας εν ό χλ η σ ε κάτι που έκανε ή είπε. Καθόλου απίθανο σενάριο αν σκεφτούμε πόσο διαφέρουμε μεταξύ μας και πως ο καθένας μας κουβαλάει ξεχωριστά βιώματα.  Η συνήθης αντίδραση λοιπόν είναι να απομακρυνθούμε από αυτόν διότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μας προσέβαλε και επακόλουθα να συζητήσουμε αυτή του την συμπεριφορά με κ άποιο άλλο κοντινό μας πρόσωπο. Τελεία. Γιατί έτσι τερματίζουμε τη ν όποια καλή σχ έση είχαμε μαζί του.  Όμ ω ς, έτσι ο ο άνθρωπος που θεωρούμε πως μας έθιξε δε θα μά θει τι είναι αυτό που μας απομάκρυνε και κατά πάσα πιθανότητα θ α επανα λάβει την ίδια συμπεριφορά και σε άλλ ους ανθρώπους .  Ε άν μιλάμε σε τρίτους για κάποιον , δεν είναι πιο σωστό να μιλήσουμε στον ίδιο; Να φτάσουν σ τα αυτιά του άμεσου ενδιαφερό

   Ένα από εκείνα τα βράδια που σε παρέλαβα πληγωμένο. Έχεις πείσμα εσύ, δε θα ερχόσουν. Ευτυχώς που η καρδιά σου έχει απομνημονεύσει τη διεύθυνση μου και κατάφερε να σε παρασύρει συμμαχώντας με τη θέληση σου.  Ρώτησα κι ας γνώριζα πως δε θα λάβω απόκριση. Μη σε νοιάζει, καταλαβαίνω πιο πολλά από όσα μου λες και παρατηρώ περισσότερα από όσα μου επιτρέπεις να δω.   Συναντήσαμε ένα τοπικό φαρμακείο που εφημέρευε και φτιάξαμε έναν πρόχειρο επίδεσμο, ίσα ίσα να καλύψει το τραύμα. Σου ξέφυγαν και ένα - δυο αναστεναγμοί αλλά προσπάθησες να τους κρύψεις επιμελώς με επιδέξιους ελιγμούς. Μη τυχόν και αμαυρώσεις την αλύγιστη και κυνική εικόνα που με τόσο κόπο αναστηλώνεις.   Κι αφού βεβαιωθήκαμε πως αυτό θα σε κρατήσει για λίγο καιρό προστατευμένο, πήρες τη φθαρμένη σου από τις πολλές διαδρομές βαλίτσα κι επέστρεψες στο αιώνιο ταξίδι σου. Δέσποινα Ζησοπούλου

Απόδραση Τα βήματα μου με οδήγησαν σε εσένα. Το έχουν συνήθειο να με τραβάν κοντά σου. Κι εσύ εκεί. Ακλόνητη σταθερά. Εσύ είσαι εκεί. Εγώ είμαι αυτή που φεύγει για να επιστρέφει. Μόνο εσύ με ηρεμείς. Σε φοβούνται οι γρίφοι γιατί τους εξιχνιάζεις. Σε ευχές και προειδοποιήσεις κρατάς τις απαντήσεις  Και τις φέρνεις μπροστά μου. Κι όταν χάνω το θάρρος ή με πληγώνει η εχθρική πραγματικότητα  Εσύ εκεί να μου φανερώνεις αθέατους προορισμούς. Σου ζητάω εξηγήσεις με όλα τα τεχνάσματα που διαθέτω. Άλλοι τα φορτώνουν σε εμένα κι εγώ τα μοιράζομαι με εσένα. Άδικος κύκλος. Αλλά είσαι φτιαγμένη από υλικό που αντέχει. Και σα μου παραδίδεις τη σκυτάλη, σε κουβαλάω μέσα μου  Μέχρι την επόμενη φορά που θα με καλέσει κοντά σου η ανάγκη μου. Παραμένεις ακόμη εδώ. Τουλάχιστον εσύ. Δε ρωτάς πολλά.  Τα γνωρίζεις ήδη.  Κι όμως τα αφήνεις να ηχήσουν ακόμη μια φορά. Εσύ η απόδραση μου.  Ξέρω πως ανακάλυψες το κρυμμένο, αλλά μη τους το μαρτυρήσεις ,  εν

 Θυμάμαι μία συνομιλία που έλαβε κάποτε χώρα. Ήταν σε μία από αυτές τις δύσκολες περιόδους που αντιμετωπίζουμε ανά διαστήματα. Αναφέρομαι σε εκείνες που από τη μία βρίσκεσαι σε μία καθοδική πορεία κι από την άλλη γι' αυτόν ακριβώς το λόγο είσαι ένα βήμα πριν ανοίξεις φτερά. Μεταξύ άλλων, λοιπόν, λέχθηκε για κάποιο άτομο πως ήταν απορίας άξιον ότι διατηρούσε την καλή του διάθεση και δεν παραπονιόταν ενώ δεν είχε "τίποτα" στη ζωή του.  Με είχε προβληματίσει λιγάκι το πώς ορίζεται το "τίποτα". Δύο ζευγάρια μάτια μπορεί να εστιάζουν προς το ίδιο σημείο αλλά να αντιλαμβάνονται διαφορετικά την εικόνα που εκτυλίσσεται  μπροστά τους.   Βαθιά μου πεποίθηση είναι πως η ζωή έχει το δικό της τρόπο να αποδίδει δικαιοσύνη και να τα εξισορροπεί έτσι ώστε όλοι να παίρνουν μία γεύση από όλες τις πτυχές της. Θα έρθουν οι δυσκολίες αλλά κάπου στο δρόμο θα σε ανταμώσουν και οι ευκολίες. Πιο σημαντικό, όμως, είναι πως όταν διασταυρωθείς με τις πρώτες η ζωή θα σε έχει ήδ

 Υπάρχουν κάποιες ερωτήσεις που μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας. Έτσι, για να γνωρίσουμε καλύτερα αυτόν τον άγνωστο συγκάτοικο.  Όταν γνωρίζουμε μπορούμε να κατανοούμε πληρέστερα ώστε να προφυλάττουμε ή να τροποποιούμε. Κι έτσι να επιτύχουμε μια πιο ομαλή συγκατοίκηση.  Παρακάτω ακολουθούν μερικές ερωτήσεις.  Σε κάποιους ίσως να θυμίσουν  κάτι από τα λευκώματα που φτιάχναμε στο δημοτικό και το μοιράζαμε σε διάφορους φίλους για να το γεμίσουν με τον γραφικό τους χαρακτήρα και τις απόψεις τους.  Κάποιες από τις ερωτήσεις μπορεί να μας φαίνονται αυτονόητες και άλλες απλά δεν έτυχε να τις αναλογιστούμε.   Φιλική συμβουλή είναι να καταγράψουμε κάπου τόσο τις ερωτήσεις όσο και τις απαντήσεις που θα δώσουμε. Κοιτώντας σε ένα μακρινό χρονικό διάστημα από τώρα τις ερωταπαντήσεις μας μπορεί να εκπλαγούμε με τον τρόπο που σκεφτόμασταν, με τις δοθείσες προτεραιότητες μας ή ακόμη και με την ορθότητα του αλλοτινού σκεπτικού μας. Για πάμε να συνεντευξιαστούμε! Με μία πρόταση ποιο

 Το περίεργο δεν είναι πως όλοι έχουν γνώμη για τη ζωή σου αλλά ότι περιμένουν να κάνεις αυτό που θα επέλεγαν εκείνοι. Ε δεν πάει όμως έτσι. Και δεν πάει γιατί ότι αποτέλεσμα φέρουν οι πράξεις σου δε θα μπορείς να το χρεώσεις σε κανένα παρά μόνο στον εαυτό σου. Ακόμη κι αν η απόφαση πάρθηκε από αλλότρια χείλη, εσύ είσαι αυτός που την αποδέχθηκε και την υλοποίησε και πίστεψε με κανένας δεν θα υποφέρει περισσότερο με τις συνέπειες της από εσένα τον ίδιο.   Ακόμη και αν για τον περίγυρο σου αυτό είναι το σωστό και τα πράγματα μπορεί να φαντάζουν ιδανικά, εσύ θα είσαι αυτός που θα έχει παγιδευτεί μέσα σε μια ιδανικότητα που δεν ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία σου. Είναι απογοητευτικό αλλά κάποιες φορές και οι πιο δικοί σου άνθρωποι συμπεριφέρονται σα να μη σε γνωρίζουν τόσο καλά και προσπαθούν να σε διαμορφώσουν σύμφωνα με την εικόνα που έχουν πλάσει στο μυαλό τους για εσένα.   Κλονίζεται η ταυτότητα σου αλλά σιγοκαίει η αλήθεια σου. Δυστυχώς, στο βωμό των Πρέπει έχουμε ξεχά

 Οι ανθρώπινες σχέσεις μου θυμίζουν κάτι από τα κομμάτια των παζλ. Π οικίλης θεματικής γκάμας και κ άθε μία τους ξεχωριστή. Άλλες όμορφες απεικονίσεις τοπίων και κάποιες δυσνόητοι πίνακες καλλιτεχνών που ο κάθε παρατηρητής δίνει τη δική του ερμηνεία.  Ένα παζλ 2 κομματιών. Το ένα κομμάτι απεικονίζει μία εικόνα. Το άλλο που ενώνεται μαζί του, τη συμπληρώνει. Κανένα άλλο δε μπορεί να πάρει τη θέση του, γιατί ακόμη κι αν το προσπαθήσει δε θα ταιριάξει πλήρως και κάποια στιγμή θα αποχωρήσει από κοντά του ώστε να βρει το κομμάτι που εφάπτεται καλύτερα στα διακεκομμένα σημεία του.   Μπορεί να έχουν ένα κοινό μοτίβο αλλά το καθένα φέρει τις δικές του ιδιαίτερες λεπτομέρειες. Μπορεί ακόμη φαινομενικά το ένα να είναι εντελώς διαφορετικό από το άλλο, αλλά εδώ δεν χωρούν αυταπάτες: για να  παρατηρήσεις και να κατανοήσεις την πλήρη εικόνα χρειάζεσαι και τα δύο κομμάτια.   Δεν είναι βέβαιο πότε θα συναντηθούν και αν θα καταφέρουν να μείνουν ενωμένα. Υφίστανται αρκετές αναταράξεις.

  Υπάρχει μια άποψη που υποστηρίζει πως ο σεβασμός κερδίζεται. Σωστό. Αλλά εξίσου σωστό είναι πως ο σεβασμός απαιτείται! Και γίνεται με τον πιο απλό τρόπο. Σεβόμενοι τον εαυτό μας δεν επιτρέπουμε σε κανένα να μας φερθεί υποδεέστερα απ' ότι πραγματικά μας αξίζει. Κι αν το κάνει; Απλά του υπενθυμίζουμε ποιον έχει απέναντι του.  Με γνώμονα το να προσπαθεί κάποιος να συμπεριφέρεται όπως θα ήθελε να του συμπεριφέρονται, θα μπορούσαν να αποφευχθούν πολλές κακοτοπιές. Διότι ποιος θα ήθελε να τύχει άσχημης μεταχείρισης από τους γύρω του; Α ντιστρόφως και κ ατ' επέκταση,  ο άνθρωπος που ξέρει τι αξίζει,   όταν παρατηρήσει πως δεν λαμβάνει την δέουσα συμπεριφορά,  θα διεκδικήσει αυτήν που του αρμόζει. Και τότε όσο κι αν καθυστερήσει να πυροδοτηθεί, είναι  η ώρα της σύγκρουσης. Ακόμη και μια δικαιολογημένη αντίδραση πάντα θα κακοφαίνεται στον δέκτη της.  Έρχεται, λοιπόν, αυτή η στιγμή που γυρίζει ένας διακόπτης μέσα του και αλλάζει τα κακώς κείμενα, ή πιο απλά "κάνει τ

Μέσα σε μια από αυτές τις περιπλανήσεις μας σε μαγευτικές τοποθεσίες της πόλης γεννήθηκε η ιδέα του να γράψουμε ένα κείμενο αλλιώτικο από τα άλλα. Με φόντο το μπλε της θάλασσας και το γαλάζιο του ουρανού που μας συντρόφευαν εκείνο το απόγευμα, ξεκινήσαμε να γράφουμε ο καθένας από μία σκέψη - ιδέα που τη συνέχιζε ο άλλος. Έτσι απλά και αυθόρμητα ορμώμενοι από μια έμπνευση της στιγμής. Το αποτέλεσμα; Το κείμενο που ακολουθεί... Υπάρχει φιλία μεταξύ ανδρών και γυναικών; Η απάντηση δεν είναι εύκολη, ούτε και δίνεται μεμιάς. Μπορεί να υπάρξει, μπορεί και όχι. Σημαντικό είναι να έχουν τοποθετηθεί εξ'  αρχής οι σωστές βάσεις. Δηλαδή, να ξεκινήσεις την καθαρά φιλική σου σχέση με πλήρη ανυπαρξία ερωτικών στοιχείων ή ενδεχόμενων τέτοιων μελλοντικών σκέψεων. Βέβαια, λέγεται πως ακόμα και στις απόλυτα φιλικές σχέσεις μπορεί να υπάρξει  έλξη ή  ερωτική τροπή. Όμως, αν η αγάπη, ο σεβασμός και η εκτίμηση για τον άλλον έχει πάρει οικογενειακές - φιλικές διαστάσεις, αυτό δεν είναι κάτι πο

         Για εσένα που ξέρω όλη μου τη ζωή. Για την ακρίβεια για εσένα που μου χάρισες τη ζωή!   Εμείς οι δυο μεγαλώσαμε μαζί. Αν γυρίσω να κοιτάξω πίσω θα αντικρίσω την παρουσία σου δίπλα σε κάθε μου μικρό ή μεγάλο βήμα. Θα δω χειροτεχνίες σε πολύχρωμα χαρτιά, να τρυπώνουμε κρυφά σε δασάκια ώστε να ακούσουμε μια ακόμη συναυλία, να τραγουδάμε αγκαλιά πάνω σε μια κινούμενη αιώρα, να μου αφηγείσαι άλλη μία ιστορία, να πηγαίνουμε μεγάλες βόλτες με το αυτοκίνητο δυναμώνοντας τον ήχο του ραδιοφώνου και της φωνής μας.  Θα θυμηθώ  μερικά κομμάτια σοκολάτας για να γλυκάνει η ψυχή μας σα τη γεύση της, εκείνες τις πολύωρες κουβέντες μας όταν προσπαθούμε να καταλάβουμε πως λειτουργεί αυτός ο κόσμος, και πολλές ακόμη όμορφες και γλυκές στιγμές που δεν κλείνονται σε προτάσεις και περιγραφές. Όλη μου η ζωή είναι γεμάτη από την εικόνα σου και είναι συνυφασμένη με τη δική σου!      Και φαντάσου πως ούτε εσύ ήξερες. Ήσουν απλά ένα μικρό κοριτσάκι που έπαιζε με την κούκλα του. Δεν ήξερες.

 Κι εκεί που λες πως τα κατάφερες και έχεις σκληραγωγηθεί, τελικά ανακαλύπτεις πως πάντα υπάρχει λίγο ακόμη κλάμα για να ρίξεις. Θαρρείς πως τίποτα δεν είναι ικανό να σε επηρεάσει κι όμως αντιλαμβάνεσαι πως σαν από δική τους βούληση τα μάτια σου είναι και πάλι υγρά. Να χαρείς που διαπιστώνεις πως έχεις ακόμη την ικανότητα να νιώθεις και δεν έχεις αναισθητοποιηθεί πλήρως ή να λυπηθείς επειδή κάποιος βρήκε τον τρόπο να σε φέρει ξανά σε αυτή την κατάσταση;  Μαζεύεις την περηφάνια σου και προχωράς. Βλέπεις, η ανδρεία είναι  μονάχα   κατ' όνομα γνώρισμα των ανδρών. Για την ακρίβεια είναι  ιδιότητα  των ανθρώπων ανεξαρτήτως φύλου. Των ανθρώπων που τα λόγια τους συνάδουν με τα έργα τους, που δεν αποφεύγουν αλλά κοιτούν κατάματα τα προβλήματα τους, που μιλούν στα ίσα στο συνομιλητή τους κι ό,τι τους παρουσιαστεί απλώς το αντιμετωπίζουν. Αυτό κι αν σπανίζει στις μέρες μας. Οι άνθρωποι έχουν σταματήσει να αποβλέπουν στην αυτοβελτίωση τους και αρκούνται στο να φοράνε μια δικαιολογί

 Κρατάει χρόνια αυτή η συνήθεια! Από μικρά παιδιά ακόμα συνηθίσαμε να μας βάζουν για ύπνο έχοντας την απαίτηση να μας σκεπάσουν, να μας διηγηθούν μια ιστορία, να μας πουν ένα τραγουδάκι, να μετρήσουν μαζί μας προβατάκια ή ότι άλλο διέθεταν από τη γκάμα του ζωικού βασιλείου και γενικότερα οτιδήποτε μπορούσαμε να σκαρφιστούμε ώστε να χρονοτριβίσουμε και να παραμείνουμε περισσότερες ώρες ξύπνιοι. Τώρα το γιατί μεγαλώνοντας γύρισε ο εσωτερικός μας διακόπτης και προσπαθούμε να διεκδικήσουμε όσες περισσότερες ώρες ύπνου μπορούμε, είναι άλλη ιστορία.   Έτσι, λοιπόν, μάθαμε και εθιστήκαμε σε αυτή τη γλυκιά τελετουργία της καληνύχτας, με αποτέλεσμα να υπάρχουν περιπτώσεις που ένεκα της  απουσίας της  αυτόματα   να αποδυναμώνεται και η επήρεια του ύπνου. Με τα χρόνια μεγαλώσαμε και αποκτήσαμε την πολυπόθητη ανεξαρτησία μας αλλά έλα που κάποιες συνήθειες παραμένουν καρτερικά αποτυπωμένες στο υποσυνείδητο μας και αργά ή γρήγορα τρυπώνουν και διεκδικούν τη θέση τους στο συνειδητό μας. Ας

Μέχρι και πριν μια δεκαετία οι άνθρωποι έβγαζαν φωτογραφίες για να γεμίζουν τα φωτογραφικά άλμπουμ, να εγκλωβίζουν τις στιγμές μέσα σε ένα φύλλο χαρτί. Αυτό τους έδινε την ευκαιρία να ανατρέχουν σε στιγμές και να αναβιώνουν συναισθήματα.  Οι φωτογραφίες ήταν ένα προσωπικό αρχείο που κάθε οικογένεια είχε στα ντουλάπια του σπιτιού της. Η επιλογή του ποιοι θα είναι οι θεατές των στιγμών αυτών ήταν στην ευχέρεια των "ιδιοκτητών" τους (εάν οι στιγμές έχουν ιδιοκτήτες).  Αυτή  η γοητεία, όμως, αλλοιώθηκε  με την έλευση της ψηφιακής φωτογραφίας και στη συνέχεια εξοντώθηκε από την εμφάνιση των social media, των selfies και της εικονικής πραγματικότητας. Η μεγαλύτερη μερίδα των ανθρώπων είναι χρήστες των γνωστότερων site κοινωνικής δικτύωσης. Περνούν ώρες μπροστά από μια οθόνη υπολογιστή, κινητού και ηλεκτρονικής ταμπλέτας. Ανεβάζουν και ανεβάζουμε (για να μην βγάζουμε τους εαυτούς μας έξω από την σύγχρονη πραγματικότητα) σωρεία προσωπικών  φωτογραφιών στα μέσα κοινωνική

 Ευτυχώς ή δυστυχώς, δε μαθαίνεις τα όρια σου μέχρι να χρειαστεί να τα αγγίξεις. Μπορεί να πίστευες πως θα άντεχες περισσότερο κι όμως απ' ότι αποδεικνύεται δεν είσαι για πολλές δυσκολίες. Υπάρχουν, όμως, και κάποιες φορές που εκπλήσσεσαι με τον ίδιο σου τον εαυτό διαπιστώνοντας πως η στάση σου απέναντι σε αυτό που θα αρνιόσουν κατηγορηματικά στο παρελθόν έχει αλλάξει. Παρατηρείς πως όταν καλείσαι να το βιώσεις στο παρόν, οι αντοχές σου είναι διευρυμένες. Απορείς. Πού πήγε η απολυτότητα σου; Κοίτα να δεις που τελικά υπάρχουν πιο σημαντικές αξίες από τον εγωισμό μας και στις κρίσιμες στιγμές βρίσκουμε τη δύναμη να τις υπερασπιστούμε και να τις προστατεύσουμε.     Δεν έχεις χρόνο να αναλογιστείς εάν θα έκαναν το ίδιο για εσένα ή εάν θα έδειχναν την ίδια ανοχή σε συγκεκριμένα σου ατοπήματα. Γιατί όταν καλείσαι να υπερασπιστείς τα συναισθήματα σου δεν υπολογίζεις τι θα προσφέρεις και τι θα λάβεις. Απλά επιζητάς να εκφραστείς άνευ περιορισμών και ψυχρών μαθηματικών υπολογ

Πρωί καθημερινής και περπατάς στο δρόμο με τελικό προορισμό την εργασία σου, τη σχολή, το σχολείο ή και κάποια δημόσια υπηρεσία. Σχεδόν τηλεκατευθυνόμενα φτάνεις στον προορισμό σου χωρίς να έχεις βιώσει την αλληλουχία εικόνων, χωρίς να αφουγκραστείς τους περαστικούς, χωρίς να ανταλλάξεις μια καλημέρα ή ένα χαμόγελο.  Πόση σημασία έχει ένα χαμόγελο; Μια καλημέρα; Είναι ικανά να σου φτιάξουν τη μέρα, να σου δώσουν κέφι για δουλειά και να δημιουργήσουν θετικό κλίμα!  Μπορείς να προσφέρεις και  να λάβεις χαμόγελα χωρίς αυτό να ενέχει πονηρές σκέψεις και δόλο. Απλά για να μεταφέρεις και να λάβεις θετική ενέργεια!  Λάμψε μέσα από το χαμόγελο σου! Το χαμόγελο σου είναι η δύναμη σου! Οι περισσότεροι πιστεύουν πως τη θετική σκέψη και τα όμορφα πράγματα τυχαίνει να τα ζούμε... Στην πραγματικότητα εμείς τα δημιουργούμε ή ακόμα καλύτερα τα προκαλούμε!  Κωνσταντίνος Μπαλντίδης