Δύναμη Σκέψης

Είναι Κυριακή «κι όλα μοιάζουν καλοκαίρι», ο ήλιος λάμπει, παιδικές φωνές στις γειτονιές, μπάλες ηχούν απ' τις αυλές των σχολείων, κυρίες περπατούν με πρόσφορο στο χέρι έχοντας μόλις βγει από την εκκλησία και χωρισμένες σε ομάδες κατευθύνονται σε σπίτια και καφετέριες για τον καθιερωμένο καφέ τους.  Εργαζόμενες γυναίκες καθαρίζουν τα μπαλκόνια τους, γιατί είναι η μόνη μέρα που έχουν χρόνο. Είναι και εκείνες που ετοιμάζουν το κυριακάτικο τραπέζι για να υποδεχθούν μάνες, πεθερές, αδερφές ή ξαδέρφες για να γευματίσουν παρέα! Ένας γείτονας φωνάζει στα παιδιά που παίζουν στην πιλοτή της πολυκατοικίας "να προσέχετε με τα ποδήλατα μην γρατζουνίσετε κανένα αυτοκίνητο".  Περνάει κι η κυρά Μαρίνα με το χαριτωμένο σκυλάκι της και τρέχουν όλα τα παιδιά να τα αγκαλιάσουν και εκείνο κουνάει την ουρά χαρούμενο απολαμβάνοντας την αγάπη των ανθρώπων! Στα μπαλκόνια λουλούδια, περιποιημένα σεμεδάκια, περίτεχνες γλάστρες, οικογένειες που γελούν και συζητούν για τα όσα έγιναν μέ

Τα άτομα που βλέπετε στην παραπάνω φωτογραφία ανήκουν σε μια φυλή της Παταγονίας που μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα αριθμούσε 4.000 άτομα και μέχρι το 1930 μόνο 100, τη φυλή των Σέλκναμ, που ήταν γνωστή και ως «Όνα». Οι Σέλκναμ ήταν νομάδες που συντηρούνταν από το κυνήγι και την εκμετάλλευση της γης. Είχαν εντυπωσιακό ύψος για την εποχή τους και ένας από τους πρώτους Ευρωπαίους που είχε έρθει σε επαφή μαζί τους ήταν ο Κάρολος Δαρβίνος που τους αποκαλούσε «Γυμνούς», «Άγριους» και «Κανίβαλους». Ο τελευταίος καθαρός απόγονος, η Άνγκελα Λόιζ, πέθανε το 1974 και μαζί της πέθανε μια από τις ελάχιστες ντόπιες γλώσσες. Τα έθιμα της φυλής. Οι Σέλκναμ τηρούσαν ένα πατροπαράδοτο έθιμο αιώνων, το «Έιν». Κατά την ενηλικίωση τους σύμφωνα με το τελετουργικό, τα αγόρια καλούνταν να πολεμήσουν τα «πνεύματα» που στην πραγματικότητα ήταν άλλοι άνδρες βαμμένοι με λευκή μπογιά που φορούσαν μάσκες και κωνικά καπέλα. Βλέποντάς τους στις φωτογραφίες φαίνονται απόκοσμοι και τρομακτικοί βαμμ