Ωραία
μέρα, ηλιόλουστη... Τη συνοδεύει ένα κλήμα οργής, θυμού, κραυγών και
συνθημάτων. Βέβαια για μερικούς είναι μια μέρα για
βόλτες, ψώνια, καφέ, δουλειά... απ' όλα έχει! Αντιφατικά μου φαίνονται όλα
αυτά, δε το νομίζετε και εσείς; Για πολύ λίγο ακολούθησα την πορεία στην οδό
Πατησίων. Περπάτησα στον ίδιο βηματισμό μαζί τους και έτσι μπήκαν διάφορες
σκέψεις σε κάθε μου βήμα... Ήταν σαν ένα στιγμιότυπο από ταινία, έκλεισα τον
ήχο γύρω μου και παρατηρούσα τους διαδηλωτές και εκφωνητής σε αυτό... οι σκέψεις
μου. Άνθρωποι με σκυμμένα πρόσωπα να ακολουθούν το πλήθος, άλλοι να μιλάνε
με το διπλανό τους, άλλοι να κρατάνε πανιά κι άλλοι να κραυγάζουν
συνθήματα για να ακουστούν.
Γιατί βγαίνουν αυτοί οι άνθρωποι αλήθεια στους δρόμους; Και γιατί μερικοί άλλοι επαναπαύονται; Τι τους ωθεί να διεκδικούν, να απαιτούν με κίνδυνο να χάσουν τη δουλειά τους, αν δεν την έχουν χάσει ήδη βέβαια... Δεν μας αγγίζουν τα προβλήματα των διπλανών μας; Είναι και δικά μας ή θα γίνουν άμεσα. Όλες αυτές είναι ρητορικές ερωτήσεις.. Όλοι ξέρουμε λίγο πολύ τις απαντήσεις. Αυτά σκεφτόμουν λοιπόν κοιτώντας τους και κάπου εκεί στα μισά αποχώρησα κατευθυνόμενη προς την δουλειά μου. Τι ειρωνεία ε; Ενώ σκεφτόμουν όλα αυτά, η ίδια τα αναίρεσα με τις πράξεις μου... Γιατί όμως; Τι μας εμποδίζει; Το έχει σκεφτεί κανείς μας;
Μέσα από όλα αυτά... συνειδητοποίησα κάτι, παλιά οι νέοι αγωνίζονταν για κάποια ιδανικά, για ελευθερία, ανθρωπιά, για παιδεία.. το πιο πρόσφατο ήταν το πολυτεχνείο το '74... ΤΩΡΑ; Ποιο το μέλλον μας; Κοιτάμε αν θα πάμε διακοπές, περιμένουμε την Παρασκευή για να βγούμε, τι μάρκα είναι αυτό που θα φορέσουμε... αυτά συνειδητοποιώ.
Η μέρα συνεχίστηκε κανονικά με εμένα στο πόστο μου και κυρίες για ψώνια με τσάντες Louis Vuitton, Καταναλωτές και κόσμος να πίνει καφέ χαζεύοντας την ομορφιά της Ακρόπολης από το roof του ακριβού πολυκαταστήματος, άλλοι να πηγαίνουν στις δουλειές τους υπακούοντας στο καπιταλιστικό σύστημα σαν "καλά παιδιά".
Κάπου εκεί σταμάτησε ο εκφωνητής, και τώρα πια άκουγα όλους τους ήχους γύρω μου και αισθανόμουν μια πικρή γεύση, καθώς ήμουν ένας μικρός θεατής... στο ίδιο του το σπίτι. Σαν να μεταφέρθηκα σε δυο διαφορετικούς κόσμους.
Γιατί βγαίνουν αυτοί οι άνθρωποι αλήθεια στους δρόμους; Και γιατί μερικοί άλλοι επαναπαύονται; Τι τους ωθεί να διεκδικούν, να απαιτούν με κίνδυνο να χάσουν τη δουλειά τους, αν δεν την έχουν χάσει ήδη βέβαια... Δεν μας αγγίζουν τα προβλήματα των διπλανών μας; Είναι και δικά μας ή θα γίνουν άμεσα. Όλες αυτές είναι ρητορικές ερωτήσεις.. Όλοι ξέρουμε λίγο πολύ τις απαντήσεις. Αυτά σκεφτόμουν λοιπόν κοιτώντας τους και κάπου εκεί στα μισά αποχώρησα κατευθυνόμενη προς την δουλειά μου. Τι ειρωνεία ε; Ενώ σκεφτόμουν όλα αυτά, η ίδια τα αναίρεσα με τις πράξεις μου... Γιατί όμως; Τι μας εμποδίζει; Το έχει σκεφτεί κανείς μας;
Μέσα από όλα αυτά... συνειδητοποίησα κάτι, παλιά οι νέοι αγωνίζονταν για κάποια ιδανικά, για ελευθερία, ανθρωπιά, για παιδεία.. το πιο πρόσφατο ήταν το πολυτεχνείο το '74... ΤΩΡΑ; Ποιο το μέλλον μας; Κοιτάμε αν θα πάμε διακοπές, περιμένουμε την Παρασκευή για να βγούμε, τι μάρκα είναι αυτό που θα φορέσουμε... αυτά συνειδητοποιώ.
Η μέρα συνεχίστηκε κανονικά με εμένα στο πόστο μου και κυρίες για ψώνια με τσάντες Louis Vuitton, Καταναλωτές και κόσμος να πίνει καφέ χαζεύοντας την ομορφιά της Ακρόπολης από το roof του ακριβού πολυκαταστήματος, άλλοι να πηγαίνουν στις δουλειές τους υπακούοντας στο καπιταλιστικό σύστημα σαν "καλά παιδιά".
Κάπου εκεί σταμάτησε ο εκφωνητής, και τώρα πια άκουγα όλους τους ήχους γύρω μου και αισθανόμουν μια πικρή γεύση, καθώς ήμουν ένας μικρός θεατής... στο ίδιο του το σπίτι. Σαν να μεταφέρθηκα σε δυο διαφορετικούς κόσμους.
Ντίνα-Λίντα Ντόκου
Επιμέλεια κειμένου και εικόνας: Κων/νος Μπαλντίδης
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
•Δεν επιτρέπονται τα «greeklish» (ελληνικά με λατινικούς χαρακτήρες) και η γραφή με κεφαλαία (Caps) .
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
Προσοχή: 1. Η σελίδα λειτουργεί σε εθελοντική βάση. Τα σχόλια δημοσιεύονται το συντομότερο δυνατόν, μόλις αυτό καταστεί εφικτό.
2. Όσοι και όσες απευθύνονται στη διαχείρηση με απορίες και ερωτήσεις είναι απαραίτητο να αναγράφουν και το e-mail τους για τη δυνατότητα απάντησης.
Ευχαριστούμε εκ των προτέρων για την βοήθεια σας!