Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Απαιτήσεις γονέων παιδεύουσι τέκνα!


Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα παιδάκι και κάπου εδώ μπαίνει τελεία. Πέρασε και εκείνη η φορά και εκείνος ο καιρός. Αυτό, όμως, είναι κάτι που κωλύονται να αποδεχτούν οι άνθρωποι που ήταν παρόντες όταν κάναμε τα πρώτα μας βήματα και όταν βιώναμε το καθετί πλέον συνηθισμένο ως αλλοτινό πρωτόγνωρο. Κι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι άλλοι από τους αγαπημένους μας γονείς.

Ο γονέας, υπό φυσιολογικές συνθήκες, είναι ο άνθρωπος στον οποίο μπορεί να στραφεί και να στηριχτεί το κάθε ηλικίας παιδί του σε εύκολες και δύσκολες στιγμές. Όμως, αυτό που δεν έχει ειπωθεί φανερά κι όμως ισχύει σχεδόν απαρέγκλιτα είναι πως όταν ανατίθεται σε κάποιον να επωμιστεί το βάρος κάποιου άλλου (υποχρέωση) αυτομάτως του παρέχεται και το ελεύθερο να πει είτε ακόμη χειρότερα να επιβάλλει τη γνώμη/θέληση του (δικαίωμα). Το θέμα, λοιπόν, είναι πως όσο κι αν κάποιος αγαπάει την οικογένεια του κι επιδιώκει να διατηρεί την ύπαρξη αρμονικών σχέσεων ανάμεσα τους, αρκετά συχνά υπάρχει ένα κομβικό σημείο σύγκρουσης: όταν ο ίδιος έχει επιλέξει πως θέλει να πορεύεται ως προσωπικότητα αλλά αυτή του η επιλογή διαφέρει από ότι έχει εκείνη κατά νου για το άτομο του γι' αυτό και προσπαθεί να τον καθορίσει σύμφωνα με τα δικά της μέτρα και σταθμά.

Όπως προανέφερα, οι γονείς είναι οι άνθρωποι που αρχικά μας προτρέπουν να κάνουμε τα πρώτα μας βήματα, αλλά όλα τα επόμενα μονοπάτια καλούμαστε να τα βαδίσουμε μόνοι μας. Και μπορεί ως άτομα που ενδιαφέρονται για την ευημερία μας να προσπαθούν να μας νουθετήσουν προς όφελος μας ή να έχουν κάποια όνειρα για εμάς, όμως σημασία έχει τι θεωρούμε εμείς οι ίδιοι ότι είναι ωφελιμότερο για εμάς και τον χαρακτήρα μας και ποια είναι τα δικά μας όνειρα! Πολλές φορές λησμονούν άθελα τους πως όποια αλλαγή επιθυμούν μπορούν να την εφαρμόσουν στον εαυτό τους γιατί γι' αυτόν και μόνο αυτόν είναι υπεύθυνοι. Όσον αφορά τη ζωή των τέκνων τους καλό θα ήταν να παραμένουν στο συμβουλευτικό ρόλο και να μην αποτολμούν επιβλητικές ή απαγορευτικές παρεμβολές. Διότι ως γνωστόν, όποιος φέρει την επιλογή φέρει και την αντίστοιχη ευθύνη της συνέπειας της. Όμως, όποια κι αν είναι η επιλογή ενός γονέα για το παιδί του, η συνέπεια της όποιας πράξης θα βαρύνει το ίδιο.


Πραγματικά, δεν ξέρω τι έχει μεγαλύτερη αξία από το να μπορεί ο καθένας να ορίζει το ποιος είναι και να πράττει κατά δική του βούληση. Δηλαδή τι απαιτήσεις μπορεί να έχει κάποιος από όλους τους υπόλοιπους συνανθρώπους του αν οι άνθρωποι που τον ξέρουν περισσότερο από τον καθένα δεν υπολογίζουν τα θέλω του;

Είναι θεμιτό να γίνει κατανοητό πως μπορεί αυτοί οι άνθρωποι να μας ανάθρεψαν, και τους ευχαριστούμε για αυτό, αλλά από εκεί και πέρα όσο κι αν τους αγαπάμε δε γίνεται να προσδιοριζόμαστε κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση τους ούτε και να διατελούμε τις αποφάσεις που λαμβάνουν εκ μέρους μας. Οι μόνοι που έχουν αυτήν την  υποχρέωση και δικαίωμα είμαστε εμείς! Εμείς ξέρουμε ποιοι θέλουμε να είμαστε και σε αυτό δεν χωρούν σωστά και λάθη. Αν θεωρείται λάθος το να είσαι ο εαυτός σου, τότε ποιο είναι το σωστό; Να προσποιείσαι κάτι που δεν είσαι ή να κάνεις κάτι που δε σε κάνει ευτυχισμένο; Όποιες, λοιπόν, και να είναι οι απαιτήσεις των γονέων μας προτεραιότητα έχουν οι απαιτήσεις που έχουμε εμείς από τον εαυτό μας!

Αν σεβαστούμε εμείς πρώτοι την ταυτότητα μας, που είναι το βασικότερο ζήτημα, αργά ή γρήγορα θα την αποδεχτούν και θα τη σεβαστούν με τη σειρά τους κι όσοι μας νοιάζονται πραγματικά. Και ίσως να προσπαθήσουν να περιορίσουν τις όποιες απαιτήσεις έχουν και είναι εκ διαμέτρου αντίθετες με την προσωπικότητα μας.

Δέσποινα Ζησοπούλου

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Δύο θρύλοι, μια έχθρα, ένα ατύχημα, και μια ιστορία αμοιβαίου σεβασμού

Ένα απόγευμα πριν χρόνια, ο μπαμπάς μου ετοιμαζόταν να παρακολουθήσει μια ταινία και πρότεινε να την δω κι εγώ, παρόλο που ήξερε ότι το θέμα της ταινίας δεν με ενδιέφερε στο ελάχιστο. Το ίδιο ήξερα κι εγώ, ωστόσο όμως έκατσα να την δω κι εν τέλει το θέαμα δικαίωσε πλήρως την απόφασή μου. Η ταινία έχει τίτλο "Rush" (2013) και αφορά την πραγματική ιστορία του ατυχήματος του Αυστριακού Νίκι Λάουντα (τον οποίο υποδύεται ο Daniel Brühl) σε αγώνα της Formula 1 το 1976, και την ισχυρή κόντρα του με τον Βρετανό Τζέιμς Χαντ (τον οποίο υποδύεται ο Chris Hemsworth) για την κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου εκείνη τη χρονιά. Οι δύο αυτοί αγωνιστές της Formula 1 έμειναν στην ιστορία του αθλήματος ως θρύλοι (έτσι προκύπτει και ο τίτλος). Τόσο πριν όσο και μετά την παρακολούθηση της ταινίας, η Formula 1 σαν διοργάνωση πάντα με αφήνει παγερά αδιάφορη. Η ταινία όμως είναι ένα αριστούργημα γιατί δεν προβάλλει απλώς την ιστορία γύρω από το ατύχημα, αλλά τον ανταγωνισμό μεταξύ του Λ

Οι διαφορετικοί τρόποι έκφρασης των συναισθημάτων μας

Άκουσα πριν καιρό σε μια συλλογή ξένων τραγουδιών ένα πολύ όμορφο τραγούδι, το οποίο αρχικά είχα ερμηνεύσει λάθος αλλά μετά από αναζήτηση είδα ότι η πραγματική ιστορία πίσω από το τραγούδι είναι πολύ πιο γλυκιά από ότι είχα σκεφτεί στην αρχή. Το τραγούδι είναι το "I'm not in love" των 10cc και ακολουθούν οι στίχοι με μετάφραση και τον σύνδεσμο στο τέλος του άρθρου:   "I'm not in love / Δεν είμαι ερωτευμένος So don't forget it / Οπότε μην ξεχνάς It's just a silly phase I'm going through / Ότι α πλώς περνάω μια χαζή φάση And just because / Κι επειδή I call you up / Σε παίρνω τηλέφωνο Don't get me wrong, don't think you've got it made / Μην μπερδεύεσαι , μη νομίζεις ότι πέτυχες I'm not in love, no no, it's because / Δεν είμαι ερωτευμένος, όχι, όχι, είναι επειδή   I like to see you / Θέλω να σε βλέπω But then again / Αλλά και πάλι That doesn't mean you mean that much to me / Αυτό δεν σημαίνει

Ψυχική ανθεκτικότητα

Με την έννοια ψυχική ανθεκτικότητα αναφερόμαστε στην ικανότητα ενός ατόμου να ξεπεράσει δύσκολες και στρεσογόνες καταστάσεις και να βγει πιο δυνατός μέσα από αυτές. Η εργασιακή καθημερινότητα, η οικογενειακή συνθήκη διαβίωσης αλλά και το κοινωνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο ζούμε επηρεάζει την ψυχική μας κατάσταση. Όταν αντιμετωπίζουμε προβλήματα και δύσκολες καταστάσεις σε ένα από τα παραπάνω "σκέλη" της ζωής μας τότε τα υπόλοιπα λειτουργούν ως προστατευτικοί παράγοντες για να μπορέσουμε να ανακάμψουμε.  Τι γίνεται όταν νιώθουμε πως καταρρέουν οι αντοχές μας, υπάρχει αίσθηση αποσύνδεσης, αρνητικά συναισθήματα, οικογενειακές συγκρούσεις, απογοήτευση από τους "σημαντικούς άλλους" και οικονομικές δυσκολίες;  Τότε τα πράγματα δυσκολεύουν αρκετά. Η δουλειά που έχουμε να κάνουμε για να επιτύχουμε την ανάκαμψη είναι δύσκολη και αρκετά επώδυνη. Ωστόσο, δεν είναι αδύνατη . Άλλωστε "τα αγαθά κόποις κτώνται" και η ψυχική ανθεκτικότητα είναι μέγιστο αγαθό κα