Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο φόβος η αιτία της απάθειας;



Ο φόβος είναι ένας από τους λόγους που η μεγαλύτερη μερίδα των ανθρώπων φτάνουν να χάνουν την ανθρώπινη ιδιότητα τους και να ακολουθούν πρακτικές αδιαφορίας και αποστασιοποίησης απέναντι στον εκάστοτε συνάνθρωπο που έχει την ανάγκη τους. Στο πέρασμα των χρόνων οι νέες τεχνολογίες και η εξέλιξη έχει κάνει την ελληνική κοινωνία και τα μέλη της φαινομενικά πολιτισμένα. Τι πολιτισμός είναι αυτός που σε αφήνει ατάραχη/ο στη θέα ενός ανθρώπου που βρίσκεται λιπόθυμος στη μέση του δρόμου, μιας γυναίκας που βρίσκεται σε κίνδυνο από επίθεση λεκτική ή σωματική ενός αγνώστου ή ενός παιδιού που φαίνεται αβοήθητο να εκλιπαρεί για το ενδιαφέρον σου; Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν μπορεί να υποστηρίζουμε ότι αποτελεί στοιχείο πολιτισμού και εξελίξεις... η απάθεια. Βέβαια, η εκμετάλλευση του πόνου από μια πληθώρα απατεώνων που είτε παριστάνουν τους επαίτες είτε το έχουν κάνει επάγγελμα στα σίγουρα δεν εκπροσωπεί τα όσα έχω προαναφέρει και αποτελεί κατακριτέο γεγονός. Ας επιστρέψουμε στην αιτία του φαινομένου της αδιαφορίας για τον συνάνθρωπο... τον φόβο. Ο άνθρωπος ζει έχοντας μάθει να φοβάται και να μην εμπιστεύεται, καθώς οι κίνδυνοι έχουν αυξηθεί ραγδαία μαζί τους αυξήθηκαν και τα μέτρα ασφαλείας. Αυτό πέρα από ασφαλή καθιστά τον άνθρωπο και αδιάφορο και αν για παράδειγμα δει έναν άνδρα να βιαιοπραγεί προς τη γυναίκα του αντί να βοηθήσει και να αντιδράσει θα κάνει τα στραβά μάτια στο βωμό της προσωπικής ηρεμίας και ακεραιότητας. Δεν πρέπει να αφήσουμε το φόβο να υπερνικά την ανθρωπιά μας. Η αλήθεια είναι ότι είναι δύσκολο να πας κόντρα στο αίσθημα του φόβου… όμως η απάθεια είναι ωμή βία. Έμπνευση στο παρόν κείμενο στάθηκε η περιπέτεια μιας φίλης που βρέθηκε να χρειάζεται βοήθεια αλλά κανείς δεν γύρισε να κοιτάξει και να βοηθήσει…  


Κωνσταντίνος Μπαλντίδης 

(Πηγή υλικού φωτογραφιών Google.gr)

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Δύο θρύλοι, μια έχθρα, ένα ατύχημα, και μια ιστορία αμοιβαίου σεβασμού

Ένα απόγευμα πριν χρόνια, ο μπαμπάς μου ετοιμαζόταν να παρακολουθήσει μια ταινία και πρότεινε να την δω κι εγώ, παρόλο που ήξερε ότι το θέμα της ταινίας δεν με ενδιέφερε στο ελάχιστο. Το ίδιο ήξερα κι εγώ, ωστόσο όμως έκατσα να την δω κι εν τέλει το θέαμα δικαίωσε πλήρως την απόφασή μου. Η ταινία έχει τίτλο "Rush" (2013) και αφορά την πραγματική ιστορία του ατυχήματος του Αυστριακού Νίκι Λάουντα (τον οποίο υποδύεται ο Daniel Brühl) σε αγώνα της Formula 1 το 1976, και την ισχυρή κόντρα του με τον Βρετανό Τζέιμς Χαντ (τον οποίο υποδύεται ο Chris Hemsworth) για την κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου εκείνη τη χρονιά. Οι δύο αυτοί αγωνιστές της Formula 1 έμειναν στην ιστορία του αθλήματος ως θρύλοι (έτσι προκύπτει και ο τίτλος). Τόσο πριν όσο και μετά την παρακολούθηση της ταινίας, η Formula 1 σαν διοργάνωση πάντα με αφήνει παγερά αδιάφορη. Η ταινία όμως είναι ένα αριστούργημα γιατί δεν προβάλλει απλώς την ιστορία γύρω από το ατύχημα, αλλά τον ανταγωνισμό μεταξύ του Λ

Οι διαφορετικοί τρόποι έκφρασης των συναισθημάτων μας

Άκουσα πριν καιρό σε μια συλλογή ξένων τραγουδιών ένα πολύ όμορφο τραγούδι, το οποίο αρχικά είχα ερμηνεύσει λάθος αλλά μετά από αναζήτηση είδα ότι η πραγματική ιστορία πίσω από το τραγούδι είναι πολύ πιο γλυκιά από ότι είχα σκεφτεί στην αρχή. Το τραγούδι είναι το "I'm not in love" των 10cc και ακολουθούν οι στίχοι με μετάφραση και τον σύνδεσμο στο τέλος του άρθρου:   "I'm not in love / Δεν είμαι ερωτευμένος So don't forget it / Οπότε μην ξεχνάς It's just a silly phase I'm going through / Ότι α πλώς περνάω μια χαζή φάση And just because / Κι επειδή I call you up / Σε παίρνω τηλέφωνο Don't get me wrong, don't think you've got it made / Μην μπερδεύεσαι , μη νομίζεις ότι πέτυχες I'm not in love, no no, it's because / Δεν είμαι ερωτευμένος, όχι, όχι, είναι επειδή   I like to see you / Θέλω να σε βλέπω But then again / Αλλά και πάλι That doesn't mean you mean that much to me / Αυτό δεν σημαίνει

Ψυχική ανθεκτικότητα

Με την έννοια ψυχική ανθεκτικότητα αναφερόμαστε στην ικανότητα ενός ατόμου να ξεπεράσει δύσκολες και στρεσογόνες καταστάσεις και να βγει πιο δυνατός μέσα από αυτές. Η εργασιακή καθημερινότητα, η οικογενειακή συνθήκη διαβίωσης αλλά και το κοινωνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο ζούμε επηρεάζει την ψυχική μας κατάσταση. Όταν αντιμετωπίζουμε προβλήματα και δύσκολες καταστάσεις σε ένα από τα παραπάνω "σκέλη" της ζωής μας τότε τα υπόλοιπα λειτουργούν ως προστατευτικοί παράγοντες για να μπορέσουμε να ανακάμψουμε.  Τι γίνεται όταν νιώθουμε πως καταρρέουν οι αντοχές μας, υπάρχει αίσθηση αποσύνδεσης, αρνητικά συναισθήματα, οικογενειακές συγκρούσεις, απογοήτευση από τους "σημαντικούς άλλους" και οικονομικές δυσκολίες;  Τότε τα πράγματα δυσκολεύουν αρκετά. Η δουλειά που έχουμε να κάνουμε για να επιτύχουμε την ανάκαμψη είναι δύσκολη και αρκετά επώδυνη. Ωστόσο, δεν είναι αδύνατη . Άλλωστε "τα αγαθά κόποις κτώνται" και η ψυχική ανθεκτικότητα είναι μέγιστο αγαθό κα