Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Καληνυχτίζοντας την καλημέρα!



 Κρατάει χρόνια αυτή η συνήθεια! Από μικρά παιδιά ακόμα συνηθίσαμε να μας βάζουν για ύπνο έχοντας την απαίτηση να μας σκεπάσουν, να μας διηγηθούν μια ιστορία, να μας πουν ένα τραγουδάκι, να μετρήσουν μαζί μας προβατάκια ή ότι άλλο διέθεταν από τη γκάμα του ζωικού βασιλείου και γενικότερα οτιδήποτε μπορούσαμε να σκαρφιστούμε ώστε να χρονοτριβίσουμε και να παραμείνουμε περισσότερες ώρες ξύπνιοι. Τώρα το γιατί μεγαλώνοντας γύρισε ο εσωτερικός μας διακόπτης και προσπαθούμε να διεκδικήσουμε όσες περισσότερες ώρες ύπνου μπορούμε, είναι άλλη ιστορία. 

 Έτσι, λοιπόν, μάθαμε και εθιστήκαμε σε αυτή τη γλυκιά τελετουργία της καληνύχτας, με αποτέλεσμα να υπάρχουν περιπτώσεις που ένεκα της απουσίας της αυτόματα να αποδυναμώνεται και η επήρεια του ύπνου. Με τα χρόνια μεγαλώσαμε και αποκτήσαμε την πολυπόθητη ανεξαρτησία μας αλλά έλα που κάποιες συνήθειες παραμένουν καρτερικά αποτυπωμένες στο υποσυνείδητο μας και αργά ή γρήγορα τρυπώνουν και διεκδικούν τη θέση τους στο συνειδητό μας. Ας μη ξεχνάμε πως οι τωρινοί ενήλικες δεν παύουν να είναι εκείνα τα αλλοτινά πιτσιρίκια που περίμεναν πεισματικά να τραβήξουν την προσοχή των αγαπημένων τους λίγο πριν την ώρα της ανάπαυσης τους.


 Δεν αποτελεί επομένως ιδιαίτερη έκπληξη όταν κάποιοι από αυτούς έρχονται μετά από χρόνια να αποζητήσουν αυτή την καληνύχτα των παιδικών τους χρόνων. Δεν την ζητάνε από τον καθένα γιατί ξέρουν πως δεν μπορεί να τους την προσφέρει ο καθένας. Συνήθως επιλέγουν ενστικτωδώς κάποιο άτομο στο οποίο επιτρέπουν να φανεί η ευάλωτη πλευρά τους. Γιατί η ώρα της καληνύχτας είναι η ώρα που βάζουμε τις άμυνες μας για ύπνο και μένοντας έτσι άοπλοι αποκαλύπτουμε την γαλήνια και "αμακιγιάριστη" πλευρά του εαυτού μας. Με αυτό τον τρόπο του παραχωρούν κατ' επιλογή μια εξουσία επάνω τους. Μια εξουσία που αν το άλλο άτομο δε φανεί αντάξιο της εμπιστοσύνης τους έτσι όπως του την παραχώρησαν έτσι και θα την εξαφανίσουν από προσώπου γης. 

 Και οι πιο σκληροί από εμάς έχουν την ανάγκη να αφεθούν, ακόμη κι αν τους είναι δύσκολο να το παραδεχτούν γιατί σε κάποια κλειστά μυαλά αυτό υποδεικνύεται ως αδυναμία. Δύναμη είναι! Θέλει δύναμη να τολμάς να στέκεσαι απέναντι στον άλλο άοπλος και ανέτοιμος να καθορίσεις τη συνέχεια, αγνοώντας αν θα σε χαϊδέψει ή θα σε πληγώσει. Είναι ρίσκο αλλά ανήκει στην κατηγορία εκείνων που σου κοστίζουν περισσότερο αν δεν τα δοκιμάσεις. 

 Τις χρειαζόμαστε λοιπόν τις καληνύχτες αλλά ακόμη περισσότερο κι από αυτές χρειαζόμαστε τις καλημέρες. Αυτές που ακούγονται από το ίδιο στόμα που λίγες ώρες νωρίτερα μας καληνυχτούσε. Εκεί αξίζει να αφεθείς. Οι ημιτελείς καταστάσεις αφήνουν ανθρώπους με ημιτελή συναισθήματα που είναι εύκολο να γείρουν με ένα φύσημα του αγέρα. Το να αρχίζεις και να τελειώνεις τη μέρα σου με τον ίδιο άνθρωπο που επέλεξες να βρίσκεται δίπλα σου σε ολοκληρώνει και σου δίνει δύναμη να συνεχίσεις να αγωνίζεσαι στον στίβο της καθημερινότητας!


Δέσποινα Ζησοπούλου

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Δύο θρύλοι, μια έχθρα, ένα ατύχημα, και μια ιστορία αμοιβαίου σεβασμού

Ένα απόγευμα πριν χρόνια, ο μπαμπάς μου ετοιμαζόταν να παρακολουθήσει μια ταινία και πρότεινε να την δω κι εγώ, παρόλο που ήξερε ότι το θέμα της ταινίας δεν με ενδιέφερε στο ελάχιστο. Το ίδιο ήξερα κι εγώ, ωστόσο όμως έκατσα να την δω κι εν τέλει το θέαμα δικαίωσε πλήρως την απόφασή μου. Η ταινία έχει τίτλο "Rush" (2013) και αφορά την πραγματική ιστορία του ατυχήματος του Αυστριακού Νίκι Λάουντα (τον οποίο υποδύεται ο Daniel Brühl) σε αγώνα της Formula 1 το 1976, και την ισχυρή κόντρα του με τον Βρετανό Τζέιμς Χαντ (τον οποίο υποδύεται ο Chris Hemsworth) για την κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου εκείνη τη χρονιά. Οι δύο αυτοί αγωνιστές της Formula 1 έμειναν στην ιστορία του αθλήματος ως θρύλοι (έτσι προκύπτει και ο τίτλος). Τόσο πριν όσο και μετά την παρακολούθηση της ταινίας, η Formula 1 σαν διοργάνωση πάντα με αφήνει παγερά αδιάφορη. Η ταινία όμως είναι ένα αριστούργημα γιατί δεν προβάλλει απλώς την ιστορία γύρω από το ατύχημα, αλλά τον ανταγωνισμό μεταξύ του Λ

Οι διαφορετικοί τρόποι έκφρασης των συναισθημάτων μας

Άκουσα πριν καιρό σε μια συλλογή ξένων τραγουδιών ένα πολύ όμορφο τραγούδι, το οποίο αρχικά είχα ερμηνεύσει λάθος αλλά μετά από αναζήτηση είδα ότι η πραγματική ιστορία πίσω από το τραγούδι είναι πολύ πιο γλυκιά από ότι είχα σκεφτεί στην αρχή. Το τραγούδι είναι το "I'm not in love" των 10cc και ακολουθούν οι στίχοι με μετάφραση και τον σύνδεσμο στο τέλος του άρθρου:   "I'm not in love / Δεν είμαι ερωτευμένος So don't forget it / Οπότε μην ξεχνάς It's just a silly phase I'm going through / Ότι α πλώς περνάω μια χαζή φάση And just because / Κι επειδή I call you up / Σε παίρνω τηλέφωνο Don't get me wrong, don't think you've got it made / Μην μπερδεύεσαι , μη νομίζεις ότι πέτυχες I'm not in love, no no, it's because / Δεν είμαι ερωτευμένος, όχι, όχι, είναι επειδή   I like to see you / Θέλω να σε βλέπω But then again / Αλλά και πάλι That doesn't mean you mean that much to me / Αυτό δεν σημαίνει

Ψυχική ανθεκτικότητα

Με την έννοια ψυχική ανθεκτικότητα αναφερόμαστε στην ικανότητα ενός ατόμου να ξεπεράσει δύσκολες και στρεσογόνες καταστάσεις και να βγει πιο δυνατός μέσα από αυτές. Η εργασιακή καθημερινότητα, η οικογενειακή συνθήκη διαβίωσης αλλά και το κοινωνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο ζούμε επηρεάζει την ψυχική μας κατάσταση. Όταν αντιμετωπίζουμε προβλήματα και δύσκολες καταστάσεις σε ένα από τα παραπάνω "σκέλη" της ζωής μας τότε τα υπόλοιπα λειτουργούν ως προστατευτικοί παράγοντες για να μπορέσουμε να ανακάμψουμε.  Τι γίνεται όταν νιώθουμε πως καταρρέουν οι αντοχές μας, υπάρχει αίσθηση αποσύνδεσης, αρνητικά συναισθήματα, οικογενειακές συγκρούσεις, απογοήτευση από τους "σημαντικούς άλλους" και οικονομικές δυσκολίες;  Τότε τα πράγματα δυσκολεύουν αρκετά. Η δουλειά που έχουμε να κάνουμε για να επιτύχουμε την ανάκαμψη είναι δύσκολη και αρκετά επώδυνη. Ωστόσο, δεν είναι αδύνατη . Άλλωστε "τα αγαθά κόποις κτώνται" και η ψυχική ανθεκτικότητα είναι μέγιστο αγαθό κα