Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αποτυπώματα!



 Δεν παύει να με εκπλήσσει πως η πλειονότητα των ανθρώπων είναι διατεθειμένη να συμβιβαστεί παρά να αφουγκραστεί τα θέλω της. Και ως ένα σημείο είναι κατανοητό και λογικό. Αλλά είναι επίσης και λυπηρό όταν γίνεται λόγος για ανθρώπους νεαρής ηλικίας που προσπαθούν να διαμορφώσουν τώρα τη ζωή τους και είναι ήδη αποφασισμένοι να ακολουθήσουν μια προκαθορισμένη και ανεπιθύμητη για αυτούς πορεία παρά να πάρουν το τιμόνι τους στα χέρια τους και να το στρίψουν προς όποια κατεύθυνση λαχταρούν. Συνηγορεί υπέρ τους και το ότι οι περισσότεροι στερούνται πλειάδας υποχρεώσεων, κάτι που πιθανότατα θα αλλάξει μελλοντικά. Άλλωστε όποιος είναι αρκετά τρελός ώστε να το ονειρευτεί είναι και αυτός που μπορεί να το καταφέρει!

 Φαίνεται πως μας απορροφά η ροή της καθημερινότητας και ξεχνάμε να ζούμε. Ξεχνάμε να διεκδικούμε όσα φωνάζουν μέσα μας, όσα μας αξίζουν αμελώντας πως το κοντέρ μας μετράει αντίστροφα. Και τι έχει σημασία; Να παρατείνουμε το χρόνο μας ώστε να τον ξοδεύουμε σε δραστηριότητες που μας αδειάζουν ή να παρατείνουμε τις στιγμές που νιώθουμε πως αξιοποιούμε τη ζωή που μας δόθηκε; Και τελικά ποιο είναι το αποτύπωμα που θέλουμε να αφήσουμε πίσω μας και να μας αντιπροσωπεύει; 

 Καλό είναι να θυμόμαστε πως η δικιά μας ιστορία δημιουργείται τώρα και βρίσκεται εν εξελίξει καθώς δεν έχει προλάβει να μπει ακόμη η τελεία της αφήγησης μας.  

Δέσποινα Ζησοπούλου



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι διαφορετικοί τρόποι έκφρασης των συναισθημάτων μας

Άκουσα πριν καιρό σε μια συλλογή ξένων τραγουδιών ένα πολύ όμορφο τραγούδι, το οποίο αρχικά είχα ερμηνεύσει λάθος αλλά μετά από αναζήτηση είδα ότι η πραγματική ιστορία πίσω από το τραγούδι είναι πολύ πιο γλυκιά από ότι είχα σκεφτεί στην αρχή. Το τραγούδι είναι το "I'm not in love" των 10cc και ακολουθούν οι στίχοι με μετάφραση και τον σύνδεσμο στο τέλος του άρθρου:   "I'm not in love / Δεν είμαι ερωτευμένος So don't forget it / Οπότε μην ξεχνάς It's just a silly phase I'm going through / Ότι α πλώς περνάω μια χαζή φάση And just because / Κι επειδή I call you up / Σε παίρνω τηλέφωνο Don't get me wrong, don't think you've got it made / Μην μπερδεύεσαι , μη νομίζεις ότι πέτυχες I'm not in love, no no, it's because / Δεν είμαι ερωτευμένος, όχι, όχι, είναι επειδή   I like to see you / Θέλω να σε βλέπω But then again / Αλλά και πάλι That doesn't mean you mean that much to me / Αυτό δεν σημαίνει

Δύο θρύλοι, μια έχθρα, ένα ατύχημα, και μια ιστορία αμοιβαίου σεβασμού

Ένα απόγευμα πριν χρόνια, ο μπαμπάς μου ετοιμαζόταν να παρακολουθήσει μια ταινία και πρότεινε να την δω κι εγώ, παρόλο που ήξερε ότι το θέμα της ταινίας δεν με ενδιέφερε στο ελάχιστο. Το ίδιο ήξερα κι εγώ, ωστόσο όμως έκατσα να την δω κι εν τέλει το θέαμα δικαίωσε πλήρως την απόφασή μου. Η ταινία έχει τίτλο "Rush" (2013) και αφορά την πραγματική ιστορία του ατυχήματος του Αυστριακού Νίκι Λάουντα (τον οποίο υποδύεται ο Daniel Brühl) σε αγώνα της Formula 1 το 1976, και την ισχυρή κόντρα του με τον Βρετανό Τζέιμς Χαντ (τον οποίο υποδύεται ο Chris Hemsworth) για την κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου εκείνη τη χρονιά. Οι δύο αυτοί αγωνιστές της Formula 1 έμειναν στην ιστορία του αθλήματος ως θρύλοι (έτσι προκύπτει και ο τίτλος). Τόσο πριν όσο και μετά την παρακολούθηση της ταινίας, η Formula 1 σαν διοργάνωση πάντα με αφήνει παγερά αδιάφορη. Η ταινία όμως είναι ένα αριστούργημα γιατί δεν προβάλλει απλώς την ιστορία γύρω από το ατύχημα, αλλά τον ανταγωνισμό μεταξύ του Λ

Ψυχή τε και σώματι!

  Ψυχή και σώμα άρρηκτα συνδεδεμένα. Μιλάει το ένα και ακούει το άλλο. Έτσι δεν είναι περίεργο όταν παρατηρούμε πως κάτι το οποίο απασχολεί έναν άνθρωπο βρίσκει διέξοδο έκφρασης μέσα από το ίδιο του το σώμα. Μπορεί να εμφανιστεί με την μορφή ενός πόνου, σα δυσχέρεια αναπνοής, με μια γενικότερη αίσθηση ανακατέματος στο στομάχι ή μπορεί να πάρει οποιαδήποτε άλλη μορφή. Για αυτά τα συμπτώματα δεν υπάρχουν ιατρικές εξηγήσεις αλλά κρύβονται σε άλλα βαθύτερα και αφανή αίτια.   Όμως γιατί εμφανίζονται αυτά τα συμπτώματα; Και πώς μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε; Γιατί ναι μπορεί ο πόνος μας να προέρχεται από ψυχολογικούς λόγους αλλά δεν είναι πόνος θεωρητικός αλλά είναι πραγματικός και υπαρκτός και πλέον έχει αναχθεί σε θέμα υγείας!  Κατ' αρχήν ο καθένας μας γνωρίζει τι είναι αυτό που πραγματικά τον απασχολεί και καταδιώκει τη σκέψη του. Έτσι, το σώμα μας παίρνει την πρωτοβουλία να συμπαρασταθεί σα καλός φίλος στην ψυχή μας προσπαθώντας να τη φέρει αντιμέτωπη με τα προβλήματα