Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Σαν τραγούδι!



 Μια ιστορία ξεκινάει σαν την εισαγωγή ενός τραγουδιού. Αρχικά, δεν γνωρίζεις επακριβώς το περιεχόμενο του αλλά εάν του δώσεις λίγο παραπάνω χρόνο αρχίζουν να σε περικλείουν οι νότες του και να σε καλωσορίζει η κοιλάδα της μελωδίας του. Είτε είσαι λιγάκι καχύποπτος είτε πιο δεκτικός για το τι πρόκειται να ακούσεις, τις απαντήσεις θα σου τις φέρουν οι επόμενοι στίχοι. 

 Κάπως έτσι, ξεκινάει και η εξιστόρηση. Η μουσική ενώνει τις δυνάμεις της με τις λέξεις και το τοπίο γύρω σου αλλάζει, καθώς αρχίζεις να εισέρχεσαι στο σκηνικό που σε μεταφέρει ο ερμηνευτής.  

 Μέχρι το ρεφρέν έχεις αποκτήσει ήδη αυτή την οικειότητα που ξεπερνάει τη συστολή και είσαι εσύ χωρίς τα πρώτα τυπικά περιτυλίγματα. Ήδη αισθάνεσαι πιο απελευθερωμένος και λιγότερο επιφυλακτικός μιας και διακρίνεις τον σκοπό αυτού του τραγουδιού.

 Εκεί κοντά στο δεύτερο κουπλέ βρίσκεσαι σε ένα γνώριμο πλέον μέρος και περιμένεις να δεις τι καινούριες περιπέτειες σου επιφυλάσσει αυτό το άγνωστο μα και τόσο ελπιδοφόρο μέλλον. 

 Στο δεύτερο ρεφρέν βρίσκεσαι πια στο στοιχείο σου. Αρχίζεις και σιγοτραγουδάς. Άλλωστε τώρα γνωρίζεις τα λόγια. Και μια φωνή κοντά σου σου λέει γελαστά πως τραγουδάς φάλτσα και αναλαμβάνει να συνεχίσει εκείνη την εκτέλεση του τραγουδιού, αν και ξέρει πως τραγουδάει πιο φάλτσα από εσένα. Αλλά τι σημασία έχει; Σημασία έχει ότι περνάς όμορφα κι αρκεί να ειπωθούν τα σωστά λόγια ώστε να συνεχιστεί το τραγούδι. 

 Το ρεφρέν επαναλαμβάνεται για ακόμη μια φορά. Το έχεις κατακτήσει αυτό το τραγούδι. Αποτελεί κομμάτι σου. Κάθε που θα ηχεί η πρώτη του νότα θα συντελείται η αναβίωση μιας ιστορίας και μέχρι την παύση του θα έχεις κάνει ένα μικρό ταξίδι στις λεπτομέρειες της. Έχεις ακούσει, έχεις δει, έχεις μυρίσει, έχεις αγγίξει κι έχεις γευτεί. Με λίγα λόγια έχεις αισθανθεί!

 Και το τραγούδι σωπαίνει. Μέχρι να ξεκινήσει το επόμενο. Άλλωστε όσο ζούμε πάντα υπάρχει κάτι καινούριο να μάθουμε και ένα ακόμη τραγούδι για να ακούσουμε.

Δέσποινα Ζησοπούλου

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι διαφορετικοί τρόποι έκφρασης των συναισθημάτων μας

Άκουσα πριν καιρό σε μια συλλογή ξένων τραγουδιών ένα πολύ όμορφο τραγούδι, το οποίο αρχικά είχα ερμηνεύσει λάθος αλλά μετά από αναζήτηση είδα ότι η πραγματική ιστορία πίσω από το τραγούδι είναι πολύ πιο γλυκιά από ότι είχα σκεφτεί στην αρχή. Το τραγούδι είναι το "I'm not in love" των 10cc και ακολουθούν οι στίχοι με μετάφραση και τον σύνδεσμο στο τέλος του άρθρου:   "I'm not in love / Δεν είμαι ερωτευμένος So don't forget it / Οπότε μην ξεχνάς It's just a silly phase I'm going through / Ότι α πλώς περνάω μια χαζή φάση And just because / Κι επειδή I call you up / Σε παίρνω τηλέφωνο Don't get me wrong, don't think you've got it made / Μην μπερδεύεσαι , μη νομίζεις ότι πέτυχες I'm not in love, no no, it's because / Δεν είμαι ερωτευμένος, όχι, όχι, είναι επειδή   I like to see you / Θέλω να σε βλέπω But then again / Αλλά και πάλι That doesn't mean you mean that much to me / Αυτό δεν σημαίνει

Δύο θρύλοι, μια έχθρα, ένα ατύχημα, και μια ιστορία αμοιβαίου σεβασμού

Ένα απόγευμα πριν χρόνια, ο μπαμπάς μου ετοιμαζόταν να παρακολουθήσει μια ταινία και πρότεινε να την δω κι εγώ, παρόλο που ήξερε ότι το θέμα της ταινίας δεν με ενδιέφερε στο ελάχιστο. Το ίδιο ήξερα κι εγώ, ωστόσο όμως έκατσα να την δω κι εν τέλει το θέαμα δικαίωσε πλήρως την απόφασή μου. Η ταινία έχει τίτλο "Rush" (2013) και αφορά την πραγματική ιστορία του ατυχήματος του Αυστριακού Νίκι Λάουντα (τον οποίο υποδύεται ο Daniel Brühl) σε αγώνα της Formula 1 το 1976, και την ισχυρή κόντρα του με τον Βρετανό Τζέιμς Χαντ (τον οποίο υποδύεται ο Chris Hemsworth) για την κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου εκείνη τη χρονιά. Οι δύο αυτοί αγωνιστές της Formula 1 έμειναν στην ιστορία του αθλήματος ως θρύλοι (έτσι προκύπτει και ο τίτλος). Τόσο πριν όσο και μετά την παρακολούθηση της ταινίας, η Formula 1 σαν διοργάνωση πάντα με αφήνει παγερά αδιάφορη. Η ταινία όμως είναι ένα αριστούργημα γιατί δεν προβάλλει απλώς την ιστορία γύρω από το ατύχημα, αλλά τον ανταγωνισμό μεταξύ του Λ

Ψυχή τε και σώματι!

  Ψυχή και σώμα άρρηκτα συνδεδεμένα. Μιλάει το ένα και ακούει το άλλο. Έτσι δεν είναι περίεργο όταν παρατηρούμε πως κάτι το οποίο απασχολεί έναν άνθρωπο βρίσκει διέξοδο έκφρασης μέσα από το ίδιο του το σώμα. Μπορεί να εμφανιστεί με την μορφή ενός πόνου, σα δυσχέρεια αναπνοής, με μια γενικότερη αίσθηση ανακατέματος στο στομάχι ή μπορεί να πάρει οποιαδήποτε άλλη μορφή. Για αυτά τα συμπτώματα δεν υπάρχουν ιατρικές εξηγήσεις αλλά κρύβονται σε άλλα βαθύτερα και αφανή αίτια.   Όμως γιατί εμφανίζονται αυτά τα συμπτώματα; Και πώς μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε; Γιατί ναι μπορεί ο πόνος μας να προέρχεται από ψυχολογικούς λόγους αλλά δεν είναι πόνος θεωρητικός αλλά είναι πραγματικός και υπαρκτός και πλέον έχει αναχθεί σε θέμα υγείας!  Κατ' αρχήν ο καθένας μας γνωρίζει τι είναι αυτό που πραγματικά τον απασχολεί και καταδιώκει τη σκέψη του. Έτσι, το σώμα μας παίρνει την πρωτοβουλία να συμπαρασταθεί σα καλός φίλος στην ψυχή μας προσπαθώντας να τη φέρει αντιμέτωπη με τα προβλήματα