Πριν από μερικά χρόνια πρωτοσυστήθηκα με την ποίηση της Κικής Δημουλά μέσα από τα σχολικά μου βιβλία. Συνδυαστικά με το γεγονός ότι υπήρχε περίπτωση να αποτελέσουν εξεταστέα ύλη στις τότε επικείμενες πανελλήνιες εξετάσεις, δε μπορώ να πω ότι μου ήταν ιδιαιτέρως συμπαθή. Μερικά χρόνια αργότερα, έπεσε στα χέρια μου μια πρόσφατη ποιητική της συλλογή και με παρακίνησε να ψάξω ενδελεχέστερα τη γραφή αυτής της ευρηματικής και εκλεπτυσμένα ευαίσθητης γυναίκας. Αυτό που με κέντρισε και στη συνέχεια με κέρδισε στη γραφή της είναι ότι με έκπληξη διαπίστωσα πως κάθε ανάγνωση μου γεννούσε συναισθήματα και ότι καταφέρνει να μας αγγίζει, δε μπορούμε παρά να το αγαπάμε λίγο παραπάνω. Το έργο της μεγάλο και αξιόλογο. Παρακάτω σας παραθέτω μερικά αποσπάσματα που έχω ξεχωρίσει από διάφορες ποιητικές συλλογές της, μέσα από το βιβλίο "Ποιήματα" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος και περιλαμβάνει τις 7 πρώτες ποιητικές συλλογές της ποιήτριας από το 1956 μέχρι το 1994. Νομίζω πως είπα ήδη αρκετά, ας σωπάσω λοιπόν κι ας αφήσω να μας μιλήσει η ποίηση της Κικής Δημουλά...
- «Φορέσαμε μια ξαστεριά στα μάτια, τη νύχτα με τις φωτοβολίδες της ελπίδας κεντήσαμε, και με συνέπεια εφοδιαστήκαμε. Σκοτώσαμε την επιφύλαξη με την αιχμή του απόλυτου, και τη σιωπή μας μ' ένα καΐκι προσωρινότητας φυγαδέψαμε.» (Ποιητική συλλογή: Έρεβος Α', ποίημα: Προετοιμασία).
- «Ο τελευταίος μόνο στίχος τίποτε δεν θα λέει. Κοιτώντας θλιβερά τους προηγούμενους θα κλαίει.» (Ποιητική συλλογή: Έρεβος Α', ποίημα: Έρεβος).
- «Με γυροφέρνει η άνοιξη, αλλά εγώ άλλη φορά πορεία δεν αλλάζω για ένα έαρ. Ας μοιάζει μ' οτιδήποτε το σούρουπο. Δεν θα ποτίζω με το αίμα μου ομοιότητες. Τα όνειρα που είδα αποδειχτήκαν ανυπόληπτα: πήγαν και μ' άλλους ύπνους. Όχι, δεν παίρνω άλλο διαταγές. Όταν μου λέγανε τα σύννεφα ταξίδευε ταξίδευα κι όταν μου λέγανε τα όνειρα περίμενε περίμενα. Όχι, δεν παίρνω άλλο διαταγές. Τα δούλεψα πιστά τα διαλυτά.» (Ποιητική συλλογή: Το Λίγο Του Κόσμου, ποίημα: Μεσιτείες).
- «Υπάρχουν τόσες λέξεις που ονειρεύονται μια σύντομη, άδετη, ζωή με τη φωνή σου. Μίλα. Έχουμε τόση θάλασσα μπροστά μας. Εκεί που τελειώνουμε εμείς αρχίζει η θάλασσα. Πες κάτι. Πες "κύμα", που δεν στέκεται. Πες "βάρκα", που βουλιάζει αν την παραφορτώσεις με προθέσεις. Πες "στιγμή", που φωνάζει βοήθεια ότι πνίγεται, μην τη σώζεις, πες "δεν άκουσα".» (Ποιητική συλλογή: Το Λίγο Του Κόσμου, ποίημα: Η Περιφραστική Πέτρα).
- «Κλαίω που τα παιδιά κρατούν τη σάκα τους σαν τελειωμένη κιόλας γνώση, και στων αγίνωτων ωρών την τρυφερή καθησύχαση δεν πάνε και δεν παίζουν.» (Ποιητική συλλογή: Το Λίγο Του Κόσμου, ποίημα: Μαύρη Γραβάτα).
- «Ετοιμάζω μεγάλο ταξίδι. Με τις ίδιες κινήσεις που κάνει κανείς όταν μένει, όπως μένει κανείς με τις ίδιες κινήσεις που κάνει όταν φεύγει. Στη βαθιά μακρινή αλλαγή μου πηγαίνω.» (Ποιητική συλλογή: Το Τελευταίο Σώμα Μου, ποίημα: Παν - Κλάμα).
- «Όμως πως σκύβοντας ατένιζα ουρανό, αυτό δεν θα τ' αγγίξετε.» (Ποιητική συλλογή: Το Τελευταίο Σώμα Μου, ποίημα: Ελάνθανε).
- «Όνειρο σημαίνει φτερούγα ύπνου από κερί που ήλιο ερωτεύεται και λιώνει, φύλλα που θαυμαστά ισορροπούν σα να πατάνε σε κλαδιά ενώ το βλέπεις καθαρά πως δεν υπάρχει δέντρο, ν' ακούς να τραγουδάνε χίλια ναι απ' το λαρύγγι του όχι. Όνειρο σημαίνει να μην υπάρχουν σύνορα κι οι βλοσυροί καχύποπτοι φρουροί τους.» (Ποιητική συλλογή: Το Τελευταίο Σώμα Μου, ποίημα: Σύνδρομο).
- «Απ' τη σκοπιά του καθενός η ορθογραφία. Πάρε παράδειγμα τι κινητά που γράφεται το ψέμα: όταν εσύ το εξακοντίζεις προς τον άλλον σωστά το γράφεις μέσα σου, θαρραλέα. Όμως όταν εσύ το δέχεσαι κατάστηθα τότε το γράφεις ψαίμα.» (Ποιητική συλλογή: Χαίρε Ποτέ, ποίημα: Γράψε Λάθος).
- «Μετακινούμαι προς λιγότερη. Κάποτε λήγει το συμβόλαιο με τη γέννησή μας. Όσο ζούσε η μάνα μας όλο και το ανανέωνε καθώς μας έντυνε παιδιά στο βλέμμα της ακόμα - ταμένα στο αμετάβλητο μας είχε.» (Ποιητική συλλογή: Χαίρε Ποτέ, ποίημα: Γόπα Στα Χείλη Φουγάρων).
- «Τίποτα. Όταν σας ζητάνε αγκαλιά μολών λαβέ μωρό μου, μολών λαβέ να απαντάτε.» (Ποιητική συλλογή: Η Εφηβεία Της Λήθης, ποίημα: Το Σπάνιο Δώρο).
- «Το ανέβαλες. Κακοκαιρία μεγάλη, πέσανε χιόνια κλείσανε οι δρόμοι, πάγοι, μεγάλη ολισθηρότης. Καλά έκανες. Εάν δεν είναι ολισθηρή η επιθυμία προς τι να έρθει;» (Ποιητική συλλογή: Η Εφηβεία Της Λήθης, ποίημα: Η Κακοκαιρία Των Προσχημάτων).
Επιμέλεια αποσπασμάτων: Δέσποινα Ζησοπούλου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
•Δεν επιτρέπονται τα «greeklish» (ελληνικά με λατινικούς χαρακτήρες) και η γραφή με κεφαλαία (Caps) .
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
Προσοχή: 1. Η σελίδα λειτουργεί σε εθελοντική βάση. Τα σχόλια δημοσιεύονται το συντομότερο δυνατόν, μόλις αυτό καταστεί εφικτό.
2. Όσοι και όσες απευθύνονται στη διαχείρηση με απορίες και ερωτήσεις είναι απαραίτητο να αναγράφουν και το e-mail τους για τη δυνατότητα απάντησης.
Ευχαριστούμε εκ των προτέρων για την βοήθεια σας!