Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ανρί Σαριέρ: η ιστορία του «Πεταλούδα», ενός από τους πιο διάσημους δραπέτες του 20ου αιώνα!


"Ανρί Σαριέρ, η ιστορία του «Πεταλούδα», ενός από τους πιο διάσημους δραπέτες του 20ου αιώνα. Καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη και εστάλη σε μια φυλακή στην Καραϊβική απ' όπου λεγόταν πως δεν είχε αποδράσει κανείς."



Το έγκλημα που τον έκανε γνωστό και η καταδίκη του.

Ο Ανρί Σαριέρ γεννήθηκε στο Σαιντ Ετιέν της Γαλλίας το 1906. Οι γονείς του ήταν καθηγητές και είχαν ευγενική καταγωγή. Όταν ήταν δέκα ετών έμεινε ορφανός από μητέρα και σε ηλικία 17 ετών υπηρέτησε για 2 χρόνια στο γαλλικό ναυτικό. 


Έμεινε γνωστός ως «Πεταλούδας» λόγω του τατουάζ που είχε κάνει στο στήθος του και αναπαριστούσε μια πεταλούδα. Η θητεία του στο Ναυτικό δεν είχε αίσιο τέλος, αφού έχασε τον αντίχειρά του έπειτα από ατύχημα και αναγκάστηκε να παραιτηθεί.

Ο Σαριέρ πολύ γρήγορα έγινε μέλος του γαλλικού υποκόσμου διαπράττοντας κάποιες μικροκλοπές. Το αποκορύφωμα, όμως, που του στοίχισε την ελευθερία του, ήταν η κατηγορία που του ασκήθηκε το 1931 για το φόνο του Ρολάντ Λεγκράντ, ενός Γάλλου κρεοπώλη. Μέχρι το θάνατό του ο Σαριέρ αρνούνταν πως έπραξε αυτός τη δολοφονία. Μάλιστα, η ενοχή του για το συγκεκριμένο έγκλημα δεν έχει αποδειχθεί μέχρι σήμερα, καθώς λείπουν αδιάσειστα στοιχεία.

Ο «Πεταλούδας» καταδικάστηκε από τη γαλλική δικαιοσύνη σε ισόβια κάθειρξη και δεκαετή καταναγκαστική εργασία. Στάλθηκε στην Καγιέν, σε μια φυλακή της Γαλλικής Γουιάνας στη Λατινική Αμερική.


Οι περιβόητες αποδράσεις του «Πεταλούδα».

Η πρώτη του απόδραση, 3 χρόνια μετά τον εγκλεισμό του, πραγματοποιήθηκε τον Νοέμβριο του 1933 μαζί με τους συγκρατούμενούς του Αντρέ Μαντουρέ και Ζοάν Κλουζιό. Οι τρεις τους το έσκασαν από τη Γουιάνα με μια βάρκα κι έπειτα από 37 ημέρες ναυάγησαν στο χωριό Ριοάτσα στη βόρεια Κολομβία. Εκεί έζησε για λίγο χρονικό διάστημα με τους ντόπιους στη ζούγκλα. Όταν αποφάσισε να φύγει από το χωριό και να γυρίσει πάλι πίσω στον πολιτισμό, πιάστηκε αμέσως και στάλθηκε πάλι στη γαλλική Γουιάνα. Στις φυλακές της Σάντα Μαρία βρήκε πάλι τους 2 δραπέτες που το έσκασαν μαζί του και επιχείρησαν λίγες ακόμη προσπάθειες απελευθέρωσης. 


Κατά τη διάρκεια της 11ετούς φυλάκισής του στη Γουιάνα, προσπάθησε να το σκάσει άλλες 8 φορές ανεπιτυχώς, με με μόνο κέρδος  βάναυσα χτυπήματα από τους φύλακες. Ως τιμωρία για τις επιχειρήσεις του, ο Ανρί Σαριέρ καταδικάστηκε σε άλλα 8 χρόνια φυλάκισης. Σε αυτό συνέβαλλε η δολοφονία ενός κρατουμένου, τον οποίο ο Σαριέρ σκότωσε επειδή πρόδωσε στους φύλακες τα σχέδιά του.

Αυτοί ήταν και οι λόγοι που σύμφωνα με τον ίδιο, στάλθηκε μαζί με τους Κλουζιό και Ματουρέ σε απομόνωση στο λεγόμενο νησί του Διαβόλου, ένα νησί με φυλακές εργασίας, από το οποίο δεν είχε αποδράσει ποτέ κανείς. Οι γαλλικές αρχές τόνισαν αρκετά χρόνια αργότερα πως ο Σαριέρ δε στάλθηκε ποτέ εκεί.

Σύμφωνα πάντα με τα γραπτά κείμενα του Σαριέρ, πέτυχε την απόδρασή του από το νησί του Διαβόλου το 1941 φτιάχνοντας μια αυτοσχέδια σχεδία από καρύδες. Το σχέδιό του ήταν ευφυές. Παρατήρησε αρχικά ότι κάθε έβδομο κύμα που έσκαγε στις ακτές ήταν τόσο ισχυρό ώστε να του δώσει ώθηση. Έτσι, αφού πρώτα έπεισε έναν συγκρατούμενό του, τον Σιλβέν, να τον βοηθήσει και να το σκάσουν μαζί, κατασκεύασαν τη σχεδία και περνώντας κάτω από τη μύτη των φρουρών απέπλευσαν με επιτυχία. Ο Σιλβέν δε τα κατάφερε και πνίγηκε. Ο «Πεταλούδας», όμως, όταν βγήκε στην ακτή πιάστηκε πάλι στη Γουιάνα. Έμεινε στη φυλακή του Γουίκεναμ για μόλις ένα χρόνο και στη συνέχεια απελευθερώθηκε ως πολίτης της Γουιάνα.




Μύθος ή πραγματικότητα;

Ύστερα από την τελική αποφυλάκισή του, εγκαταστάθηκε στη Βενεζουέλα και παντρεύτηκε μια Βενεζουελάνα, ονόματι Ρίτα. Έγινε επιχειρηματίας ανοίγοντας εστιατόρια στο Καράκας και στο Μαρακαίμπο. Ζούσε σαν ήρωας εν ζωή δίνοντας αρκετές συνεντεύξεις στις τοπικές εφημερίδες αλλά και στην τηλεόραση περιγράφοντας τη ζωή του. Το 1969, όταν πια το έγκλημά του είχε παραγραφεί, επέστρεψε στη Γαλλία όπου και έγραψε το βιβλίο με τίτλο «Papillon» που έγινε πολύ γρήγορα best seller πουλώντας μόνο στη Γαλλία 1.5 εκατομμύριο αντίτυπα. Λέγεται ότι έγραψε το βιβλίο με τις αποδράσεις του μέσα σε μόλις τρεις εβδομάδες και εκδόθηκε λίγο αργότερα από τον Ζαν Πιερ Καστελνό. Το 1970, επίσης, του δόθηκε αμνηστία από τη γαλλική κυβέρνηση για το φόνο που υποτίθεται ότι είχε διαπράξει.


Σήμερα πολλοί αμφισβητούν το κατά πόσο τα γεγονότα που περιγράφονται στο βιβλίο του Ανρί Σαριέρ είναι 100% βάσιμα και αληθινά. Όλοι ανεξαιρέτως, όμως, παραδέχονται πως το βιβλίο είναι μέχρι και στις μέρες μας ένας ύμνος στην θέληση του ανθρώπου για ελευθερία και δικαιοσύνη.


Στις 29 Ιουλίου 1973 ο «Πεταλούδας» πέθανε στη Μαδρίτη από καρκίνο  στην τραχεία. Η πολυτάραχη ζωή του έγινε γνωστή και μέσα από τη μεγάλη οθόνη το 1973 και την ταινία «Papillon» σκηνοθετημένη από το Φράνκλιν Σάφνερ, μια ταινία που προβλήθηκε στον κινηματογράφο λίγες μέρες μετά το θάνατό του. Remake της ταινίας έγινε και το 2017 με πρωταγωνιστή τον Τσάρλι Χάναμ.


Αντώνης Καρατζής


* Οι φωτογραφίες που περιλαμβάνονται στο άρθρο δεν αποτελούν πνευματική μας ιδιοκτησία, πηγή: google.com

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Δύο θρύλοι, μια έχθρα, ένα ατύχημα, και μια ιστορία αμοιβαίου σεβασμού

Ένα απόγευμα πριν χρόνια, ο μπαμπάς μου ετοιμαζόταν να παρακολουθήσει μια ταινία και πρότεινε να την δω κι εγώ, παρόλο που ήξερε ότι το θέμα της ταινίας δεν με ενδιέφερε στο ελάχιστο. Το ίδιο ήξερα κι εγώ, ωστόσο όμως έκατσα να την δω κι εν τέλει το θέαμα δικαίωσε πλήρως την απόφασή μου. Η ταινία έχει τίτλο "Rush" (2013) και αφορά την πραγματική ιστορία του ατυχήματος του Αυστριακού Νίκι Λάουντα (τον οποίο υποδύεται ο Daniel Brühl) σε αγώνα της Formula 1 το 1976, και την ισχυρή κόντρα του με τον Βρετανό Τζέιμς Χαντ (τον οποίο υποδύεται ο Chris Hemsworth) για την κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου εκείνη τη χρονιά. Οι δύο αυτοί αγωνιστές της Formula 1 έμειναν στην ιστορία του αθλήματος ως θρύλοι (έτσι προκύπτει και ο τίτλος). Τόσο πριν όσο και μετά την παρακολούθηση της ταινίας, η Formula 1 σαν διοργάνωση πάντα με αφήνει παγερά αδιάφορη. Η ταινία όμως είναι ένα αριστούργημα γιατί δεν προβάλλει απλώς την ιστορία γύρω από το ατύχημα, αλλά τον ανταγωνισμό μεταξύ του Λ

Οι διαφορετικοί τρόποι έκφρασης των συναισθημάτων μας

Άκουσα πριν καιρό σε μια συλλογή ξένων τραγουδιών ένα πολύ όμορφο τραγούδι, το οποίο αρχικά είχα ερμηνεύσει λάθος αλλά μετά από αναζήτηση είδα ότι η πραγματική ιστορία πίσω από το τραγούδι είναι πολύ πιο γλυκιά από ότι είχα σκεφτεί στην αρχή. Το τραγούδι είναι το "I'm not in love" των 10cc και ακολουθούν οι στίχοι με μετάφραση και τον σύνδεσμο στο τέλος του άρθρου:   "I'm not in love / Δεν είμαι ερωτευμένος So don't forget it / Οπότε μην ξεχνάς It's just a silly phase I'm going through / Ότι α πλώς περνάω μια χαζή φάση And just because / Κι επειδή I call you up / Σε παίρνω τηλέφωνο Don't get me wrong, don't think you've got it made / Μην μπερδεύεσαι , μη νομίζεις ότι πέτυχες I'm not in love, no no, it's because / Δεν είμαι ερωτευμένος, όχι, όχι, είναι επειδή   I like to see you / Θέλω να σε βλέπω But then again / Αλλά και πάλι That doesn't mean you mean that much to me / Αυτό δεν σημαίνει

Ψυχική ανθεκτικότητα

Με την έννοια ψυχική ανθεκτικότητα αναφερόμαστε στην ικανότητα ενός ατόμου να ξεπεράσει δύσκολες και στρεσογόνες καταστάσεις και να βγει πιο δυνατός μέσα από αυτές. Η εργασιακή καθημερινότητα, η οικογενειακή συνθήκη διαβίωσης αλλά και το κοινωνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο ζούμε επηρεάζει την ψυχική μας κατάσταση. Όταν αντιμετωπίζουμε προβλήματα και δύσκολες καταστάσεις σε ένα από τα παραπάνω "σκέλη" της ζωής μας τότε τα υπόλοιπα λειτουργούν ως προστατευτικοί παράγοντες για να μπορέσουμε να ανακάμψουμε.  Τι γίνεται όταν νιώθουμε πως καταρρέουν οι αντοχές μας, υπάρχει αίσθηση αποσύνδεσης, αρνητικά συναισθήματα, οικογενειακές συγκρούσεις, απογοήτευση από τους "σημαντικούς άλλους" και οικονομικές δυσκολίες;  Τότε τα πράγματα δυσκολεύουν αρκετά. Η δουλειά που έχουμε να κάνουμε για να επιτύχουμε την ανάκαμψη είναι δύσκολη και αρκετά επώδυνη. Ωστόσο, δεν είναι αδύνατη . Άλλωστε "τα αγαθά κόποις κτώνται" και η ψυχική ανθεκτικότητα είναι μέγιστο αγαθό κα