Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Σε αναζήτηση εργοδότη!



 Είναι γεγονός ότι ζούμε σε μία δύσκολη εποχή και το να βρει κάποιος δουλειά στις μέρες μας ισοδυναμεί με το να του πέσει το λαχείο! Και αυτό όχι επειδή θα αμείβεται πλουσιοπάροχα, απλά και μόνο για να βγάζει τα προς το ζην. Κι αυτό πάλι δεν είναι και εντελώς σίγουρο, καθώς η ζωή ακριβαίνει κι ο μισθός κατεβαίνει.

 Σε αυτή, λοιπόν, την εποχή, εστιάζουμε στις βιοποριστικές ανάγκες και αναζητούμε κάποια εργασία. Καλώς ως εδώ. Βέβαια, πέρα από εργασία καλό θα ήταν να ξεκινήσουμε να αναζητάμε και καλούς εργοδότες. Γιατί σε αυτόν τον εργασιακό μεσαίωνα υπάρχουν άτομα που έχοντας τον ρόλο του εργοδότη, καταπατούν μια σειρά δικαιωμάτων του εργαζόμενου. Και έχουμε κι εμείς το δικό μας μερίδιο ευθύνης καθώς τους το επιτρέπουμε. Αυτά, λοιπόν, τα άτομα δεν κολλάνε όλα τα ένσημα, δεν πληρώνουν τα απαιτούμενα δώρα και κρατάνε τους υπαλλήλους σε υπερωρίες τις οποίες φυσικά και δεν τις πληρώνονται. Ακόμη πιο τραγικό είναι ότι από τη στιγμή που πλέον οι μισθοί καταβάλλονται από το νόμο σε τράπεζες, αυτά τα άτομα καταβάλλουν μεν το απαιτούμενο δώρο κι έπειτα ζητάνε από τον εργαζόμενο να το τραβήξει από την τράπεζα και να τους το δώσει στο χέρι. Κι εκεί ο εργαζόμενος σταθμίζει τις συνθήκες και προκειμένου να χάσει το μηνιαίο μεροκάματο, θυσιάζει το απολεσθέν δώρο.

 Το ακόμη πιο παράδοξο είναι πως αυτά τα άτομα (γιατί ανθρώπους δε θέλω να τους χαρακτηρίσω) διαθέτουν συνήθως κάποια οικονομική ευμάρεια, οπότε και δε στερούνται. Αλλά στερούν.  

 Σε αυτή λοιπόν την επαγγελματική ζούγκλα υπάρχουν και άνθρωποι σωστοί. Μπορεί τα δεδομένα να έχουν καταλήξει να θεωρούνται ζητούμενα κι όμως υπάρχουν και οι εργοδότες που δεν αντιμετωπίζουν τους συνεργάτες τους καταχρηστικά αλλά ανθρώπινα και νόμιμα και τους παρέχουν ένα φιλικό και ευχάριστο κλίμα εργασίας.

 Σίγουρα όταν βρισκόμαστε σε ανάγκη μπορούμε να υποκύψουμε στη σύγχρονη δουλεία αλλά δεν πρέπει να κάνουμε έκπτωση στον εαυτό μας. Είναι μεγάλο κρίμα. Θυμάμαι μια χαρακτηριστική περίπτωση ενός "υποψήφιου" εργοδότη που εμμέσως πλην σαφώς πρότεινε πως εάν ήμουν διατεθειμένη να δεχθώ μισθολογικά λιγότερα από τα νόμιμα είχα τη θέση στο τσεπάκι μου. Αυτόν τον απέρριψα εγώ. Γιατί να παρέχω την εργασία μου και να αφιερώνω ένα μέρος της ζωής μου σε έναν άνθρωπο τον οποίο δεν έχω σε υπόληψη; 

 Συμπερασματικά και συμβουλευτικά, σας παροτρύνω πέρα από την επιζητούμενη εργασία να επιλέγετε και τον άνθρωπο που σας την παρέχει, γιατί δεν είμαστε γρανάζια! Είμαστε άνθρωποι κι είναι τόσο άδικο να καταπατούν έτσι κατάφωρα τα δικαιώματά μας!



Δέσποινα Ζησοπούλου

* Οι φωτογραφίες που περιλαμβάνονται στο άρθρο δεν αποτελούν πνευματική μας ιδιοκτησία, πηγή: google.com

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι διαφορετικοί τρόποι έκφρασης των συναισθημάτων μας

Άκουσα πριν καιρό σε μια συλλογή ξένων τραγουδιών ένα πολύ όμορφο τραγούδι, το οποίο αρχικά είχα ερμηνεύσει λάθος αλλά μετά από αναζήτηση είδα ότι η πραγματική ιστορία πίσω από το τραγούδι είναι πολύ πιο γλυκιά από ότι είχα σκεφτεί στην αρχή. Το τραγούδι είναι το "I'm not in love" των 10cc και ακολουθούν οι στίχοι με μετάφραση και τον σύνδεσμο στο τέλος του άρθρου:   "I'm not in love / Δεν είμαι ερωτευμένος So don't forget it / Οπότε μην ξεχνάς It's just a silly phase I'm going through / Ότι α πλώς περνάω μια χαζή φάση And just because / Κι επειδή I call you up / Σε παίρνω τηλέφωνο Don't get me wrong, don't think you've got it made / Μην μπερδεύεσαι , μη νομίζεις ότι πέτυχες I'm not in love, no no, it's because / Δεν είμαι ερωτευμένος, όχι, όχι, είναι επειδή   I like to see you / Θέλω να σε βλέπω But then again / Αλλά και πάλι That doesn't mean you mean that much to me / Αυτό δεν σημαίνει

Δύο θρύλοι, μια έχθρα, ένα ατύχημα, και μια ιστορία αμοιβαίου σεβασμού

Ένα απόγευμα πριν χρόνια, ο μπαμπάς μου ετοιμαζόταν να παρακολουθήσει μια ταινία και πρότεινε να την δω κι εγώ, παρόλο που ήξερε ότι το θέμα της ταινίας δεν με ενδιέφερε στο ελάχιστο. Το ίδιο ήξερα κι εγώ, ωστόσο όμως έκατσα να την δω κι εν τέλει το θέαμα δικαίωσε πλήρως την απόφασή μου. Η ταινία έχει τίτλο "Rush" (2013) και αφορά την πραγματική ιστορία του ατυχήματος του Αυστριακού Νίκι Λάουντα (τον οποίο υποδύεται ο Daniel Brühl) σε αγώνα της Formula 1 το 1976, και την ισχυρή κόντρα του με τον Βρετανό Τζέιμς Χαντ (τον οποίο υποδύεται ο Chris Hemsworth) για την κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου εκείνη τη χρονιά. Οι δύο αυτοί αγωνιστές της Formula 1 έμειναν στην ιστορία του αθλήματος ως θρύλοι (έτσι προκύπτει και ο τίτλος). Τόσο πριν όσο και μετά την παρακολούθηση της ταινίας, η Formula 1 σαν διοργάνωση πάντα με αφήνει παγερά αδιάφορη. Η ταινία όμως είναι ένα αριστούργημα γιατί δεν προβάλλει απλώς την ιστορία γύρω από το ατύχημα, αλλά τον ανταγωνισμό μεταξύ του Λ

Ψυχή τε και σώματι!

  Ψυχή και σώμα άρρηκτα συνδεδεμένα. Μιλάει το ένα και ακούει το άλλο. Έτσι δεν είναι περίεργο όταν παρατηρούμε πως κάτι το οποίο απασχολεί έναν άνθρωπο βρίσκει διέξοδο έκφρασης μέσα από το ίδιο του το σώμα. Μπορεί να εμφανιστεί με την μορφή ενός πόνου, σα δυσχέρεια αναπνοής, με μια γενικότερη αίσθηση ανακατέματος στο στομάχι ή μπορεί να πάρει οποιαδήποτε άλλη μορφή. Για αυτά τα συμπτώματα δεν υπάρχουν ιατρικές εξηγήσεις αλλά κρύβονται σε άλλα βαθύτερα και αφανή αίτια.   Όμως γιατί εμφανίζονται αυτά τα συμπτώματα; Και πώς μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε; Γιατί ναι μπορεί ο πόνος μας να προέρχεται από ψυχολογικούς λόγους αλλά δεν είναι πόνος θεωρητικός αλλά είναι πραγματικός και υπαρκτός και πλέον έχει αναχθεί σε θέμα υγείας!  Κατ' αρχήν ο καθένας μας γνωρίζει τι είναι αυτό που πραγματικά τον απασχολεί και καταδιώκει τη σκέψη του. Έτσι, το σώμα μας παίρνει την πρωτοβουλία να συμπαρασταθεί σα καλός φίλος στην ψυχή μας προσπαθώντας να τη φέρει αντιμέτωπη με τα προβλήματα