Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Κυριακάτικες στιγμές!


Είναι Κυριακή «κι όλα μοιάζουν καλοκαίρι», ο ήλιος λάμπει, παιδικές φωνές στις γειτονιές, μπάλες ηχούν απ' τις αυλές των σχολείων, κυρίες περπατούν με πρόσφορο στο χέρι έχοντας μόλις βγει από την εκκλησία και χωρισμένες σε ομάδες κατευθύνονται σε σπίτια και καφετέριες για τον καθιερωμένο καφέ τους. 

Εργαζόμενες γυναίκες καθαρίζουν τα μπαλκόνια τους, γιατί είναι η μόνη μέρα που έχουν χρόνο. Είναι και εκείνες που ετοιμάζουν το κυριακάτικο τραπέζι για να υποδεχθούν μάνες, πεθερές, αδερφές ή ξαδέρφες για να γευματίσουν παρέα! Ένας γείτονας φωνάζει στα παιδιά που παίζουν στην πιλοτή της πολυκατοικίας "να προσέχετε με τα ποδήλατα μην γρατζουνίσετε κανένα αυτοκίνητο". 

Περνάει κι η κυρά Μαρίνα με το χαριτωμένο σκυλάκι της και τρέχουν όλα τα παιδιά να τα αγκαλιάσουν και εκείνο κουνάει την ουρά χαρούμενο απολαμβάνοντας την αγάπη των ανθρώπων! Στα μπαλκόνια λουλούδια, περιποιημένα σεμεδάκια, περίτεχνες γλάστρες, οικογένειες που γελούν και συζητούν για τα όσα έγιναν μέσα στην εβδομάδα! Γονείς που λένε στα παιδιά «παίξτε γιατί το απόγευμα θα κάνουμε επανάληψη τα μαθήματα της Δευτέρας» και τα παιδιά απαντούν «δεν χρειάζεται τα ξέρουμε»! 

Να και εκείνος ο μοναχικός παππούκας περνάει με την μαγκουρίτσα του και μονολογεί υποδηλώνοντας την ανάγκη για επαφή και διάλογο, του λείπει βλέπεις η παρέα της γυναίκας του που πριν μήνες έφυγε από βαθιά γεράματα!  

Αυτοκίνητα με μπαγκάζια, καρέκλες θαλάσσης, παιδικά κουβαδάκια και σωσίβια... έτοιμα για να επισκεφθούν παραλίες και εξοχικά! Στιγμές... απλές, «καθημερινές», για κάποιους αδιάφορες. Για μένα; Μοναδικές, αναλλοίωτες και αξέχαστες! Κυριακάτικες στιγμές!

Κωνσταντίνος Μπαλντίδης

* Οι φωτογραφίες που περιλαμβάνονται στο άρθρο δεν αποτελούν πνευματική μας ιδιοκτησία, πηγή: google.com

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι διαφορετικοί τρόποι έκφρασης των συναισθημάτων μας

Άκουσα πριν καιρό σε μια συλλογή ξένων τραγουδιών ένα πολύ όμορφο τραγούδι, το οποίο αρχικά είχα ερμηνεύσει λάθος αλλά μετά από αναζήτηση είδα ότι η πραγματική ιστορία πίσω από το τραγούδι είναι πολύ πιο γλυκιά από ότι είχα σκεφτεί στην αρχή. Το τραγούδι είναι το "I'm not in love" των 10cc και ακολουθούν οι στίχοι με μετάφραση και τον σύνδεσμο στο τέλος του άρθρου:   "I'm not in love / Δεν είμαι ερωτευμένος So don't forget it / Οπότε μην ξεχνάς It's just a silly phase I'm going through / Ότι α πλώς περνάω μια χαζή φάση And just because / Κι επειδή I call you up / Σε παίρνω τηλέφωνο Don't get me wrong, don't think you've got it made / Μην μπερδεύεσαι , μη νομίζεις ότι πέτυχες I'm not in love, no no, it's because / Δεν είμαι ερωτευμένος, όχι, όχι, είναι επειδή   I like to see you / Θέλω να σε βλέπω But then again / Αλλά και πάλι That doesn't mean you mean that much to me / Αυτό δεν σημαίνει

Δύο θρύλοι, μια έχθρα, ένα ατύχημα, και μια ιστορία αμοιβαίου σεβασμού

Ένα απόγευμα πριν χρόνια, ο μπαμπάς μου ετοιμαζόταν να παρακολουθήσει μια ταινία και πρότεινε να την δω κι εγώ, παρόλο που ήξερε ότι το θέμα της ταινίας δεν με ενδιέφερε στο ελάχιστο. Το ίδιο ήξερα κι εγώ, ωστόσο όμως έκατσα να την δω κι εν τέλει το θέαμα δικαίωσε πλήρως την απόφασή μου. Η ταινία έχει τίτλο "Rush" (2013) και αφορά την πραγματική ιστορία του ατυχήματος του Αυστριακού Νίκι Λάουντα (τον οποίο υποδύεται ο Daniel Brühl) σε αγώνα της Formula 1 το 1976, και την ισχυρή κόντρα του με τον Βρετανό Τζέιμς Χαντ (τον οποίο υποδύεται ο Chris Hemsworth) για την κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου εκείνη τη χρονιά. Οι δύο αυτοί αγωνιστές της Formula 1 έμειναν στην ιστορία του αθλήματος ως θρύλοι (έτσι προκύπτει και ο τίτλος). Τόσο πριν όσο και μετά την παρακολούθηση της ταινίας, η Formula 1 σαν διοργάνωση πάντα με αφήνει παγερά αδιάφορη. Η ταινία όμως είναι ένα αριστούργημα γιατί δεν προβάλλει απλώς την ιστορία γύρω από το ατύχημα, αλλά τον ανταγωνισμό μεταξύ του Λ

Ψυχή τε και σώματι!

  Ψυχή και σώμα άρρηκτα συνδεδεμένα. Μιλάει το ένα και ακούει το άλλο. Έτσι δεν είναι περίεργο όταν παρατηρούμε πως κάτι το οποίο απασχολεί έναν άνθρωπο βρίσκει διέξοδο έκφρασης μέσα από το ίδιο του το σώμα. Μπορεί να εμφανιστεί με την μορφή ενός πόνου, σα δυσχέρεια αναπνοής, με μια γενικότερη αίσθηση ανακατέματος στο στομάχι ή μπορεί να πάρει οποιαδήποτε άλλη μορφή. Για αυτά τα συμπτώματα δεν υπάρχουν ιατρικές εξηγήσεις αλλά κρύβονται σε άλλα βαθύτερα και αφανή αίτια.   Όμως γιατί εμφανίζονται αυτά τα συμπτώματα; Και πώς μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε; Γιατί ναι μπορεί ο πόνος μας να προέρχεται από ψυχολογικούς λόγους αλλά δεν είναι πόνος θεωρητικός αλλά είναι πραγματικός και υπαρκτός και πλέον έχει αναχθεί σε θέμα υγείας!  Κατ' αρχήν ο καθένας μας γνωρίζει τι είναι αυτό που πραγματικά τον απασχολεί και καταδιώκει τη σκέψη του. Έτσι, το σώμα μας παίρνει την πρωτοβουλία να συμπαρασταθεί σα καλός φίλος στην ψυχή μας προσπαθώντας να τη φέρει αντιμέτωπη με τα προβλήματα