Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η άνοιξη καραδοκεί και φέρνει τριαντάφυλλα

 



Χαιρετώ μετά από καιρό τους αγαπητούς αναγνώστες!

Επανέρχομαι σήμερα με ένα τραγούδι που είχα "ανακαλύψει" πριν χρόνια και στη συνέχεια είχα ξεχάσει. Πρόσφατα λοιπόν το ξαναθυμήθηκα και δεν μπορούσα να μην το μοιραστώ, τόσο υπέροχο που είναι! Πρόκειται για το τραγούδι "The Rose", αρκετά παλιό αλλά εδώ θα βάλω την επανεκτέλεση του 2006 από τους Westlife που είχα ακούσει και λάτρεψα.

Για το τραγούδι αυτό δεν πρόκειται να ακολουθήσει μεγάλη ανάλυση καθώς οι στίχοι μιλούν πραγματικά από μόνοι τους. Από την άλλη βέβαια πολλές φορές έτσι λέω αλλά μου αρέσει να μιλάω και να γράφω οπότε μπορεί και να βγει μεγάλη τελικά. Ποιος ξέρει; Πάμε όμως για αρχή να ακούσουμε το τραγούδι και βλέπουμε. Ως συνήθως, ακολουθούν στίχοι στα αγγλικά με μετάφραση δίπλα, και ο σύνδεσμος του τραγουδιού βρίσκεται στο τέλος του άρθρου.

"Some say love it is a river / Κάποιοι λένε ότι η αγάπη είναι ένα ποτάμι
That drowns the tender reed. / Που πνίγει το χλωρό καλάμι.
Some say love it is a razor / Κάποιοι λένε ότι η αγάπη είναι ένα ξυράφι
That leaves your soul to bleed. / Που αφήνει την ψυχή να αιμορραγεί.
Some say love it is a hunger / Κάποιοι λένε ότι η αγάπη είναι πείνα
An endless, aching need. / Μια ατέλειωτη, οδυνηρή ανάγκη.
I say love it is a flower, / Εγώ λέω ότι η αγάπη είναι ένα λουλούδι,
And you its only seed. / Κι εσύ ο μοναδικός του σπόρος.

It's the heart afraid of breaking / Είναι η καρδιά που φοβάται μη ραγίσει
That never learns to dance / Και ποτέ δεν μαθαίνει να χορεύει
It's the dream afraid of waking / Είναι το όνειρο που φοβάται μην ξυπνήσει
That never takes the chance / Και ποτέ δεν τολμάει
It's the one who won't be taken, / Είναι αυτός που δεν θέλει να δεσμευτεί
Who cannot seem to give / Και δεν φαίνεται να θέλει να δώσει
And the soul afraid of dying / Και η ψυχή που φοβάται τον θάνατο
That never learns to live. / Και ποτέ δεν μαθαίνει να ζει.

When the night has been too lonely / Όταν η νύχτα είναι πολύ μοναχική
And the road has been too long. / Και ο δρόμος πολύ μακρύς.
And you think that love is only / Και νομίζεις ότι η αγάπη είναι μόνο
For the lucky and the strong. / Για τους τυχερούς και τους δυνατούς.
Just remember in the winter / Απλά να θυμάσαι ότι τον χειμώνα
Far beneath the bitter snow / Κρυμμένος
βαθιά κάτω από το πικρό χιόνι
Lies the seed that with the sun's love, / Υπάρχει ο σπόρος που με την αγάπη του ήλιου,
In the spring, becomes the rose / Την άνοιξη γίνεται το τριαντάφυλλο".

Απλό τραγούδι, λιτό, και με στίχο που μπαίνει κατευθείαν στο θέμα: η αγάπη στη ζωή μας έρχεται πάντα, όπως κι αν την βλέπουμε εμείς, όσο κι αν μας τρομάζει. Το μόνο που χρειάζεται είναι να θυμόμαστε πως η άνοιξη πάντα έρχεται και η ζωή πάντα ανθίζει.

Αν δούμε λίγο πιο βαθιά και πιο συμβολικά το νόημα του τραγουδιού, αυτό μπορεί να αποτελέσει συμβουλή για κάθε πτυχή της ζωής μας. Οι στίχοι πριν την τελευταία στροφή δεν χρειάζεται να αφορούν μόνο τις στιγμές που λείπει το έτερον ήμισυ, αλλά αντιθέτως μπορούν να αφορούν κάθε σκοτεινή στιγμή που βιώνουμε. Είναι και λογικό, καθώς κάθε σκοτεινή μας στιγμή χαρακτηρίζεται από αίσθημα φόβου ή τρόμου ή αρνητικότητας, ή συνδυασμό αυτών, και ο τρόπος που βιώνουμε κάθε τέτοια στιγμή είναι κατά βάση υποκειμενικός όπως οι περιγραφές των εν λόγω στίχων. Στο τέλος όμως, όπως κι αν τα βλέπουμε εμείς τα πράγματα στο σκοτάδι, ο ήλιος θα το διώξει και θα φέρει φρέσκια πνοή και ζωή!

Ίσως το σημαντικό που πρέπει να θυμόμαστε σε κάθε περίπτωση είναι η τελευταία στροφή, και συγκεκριμένα η λέξη "σπόρος". Ο "σπόρος" υποδηλώνει την υπάρξη κάποιας προεργασίας, κάποιας βάσης για να ανθίσει το λουλούδι. Όταν βέβαια δεν μπορούμε να προβλέψουμε το μέλλον και δεν ξέρουμε τι μπορεί να συμβεί, δεν μπορούμε να ξέρουμε ακριβώς τι είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε για να μας έρθουν τα πράγματα όπως τα υπολογίζουμε, γιατί στην τελική ποτέ δεν έρχονται όπως τα υπολογίζουμε. Αυτό όμως που μπορούμε και πάντα πρέπει να κάνουμε είναι να ζούμε τη ζωή μας, την καθημερινότητά μας και να μην τα αφήνουμε όλα στην άκρη περιμένοντας αυτό το κάτι συγκεκριμένο να μας έρθει ουρανοκατέβατο. Με το να ζούμε την καθημερινότητά μας, τότε είναι που ρίχνουμε τους σπόρους, συνήθως χωρίς καν να το καταλάβουμε. Με τον καιρό όμως οι σπόροι αυτοί θα ανθίσουν και θα ομορφύνουν τα πάντα γύρω μας, αρκεί μόνο να κάνουμε υπομονή και να φανούμε δυνατοί μέσα από τους χειμώνες μας.

Γι' αυτό αγαπητοί αναγνώστες να μην φοβάστε ποτέ και τίποτα: φροντίστε να κάνετε πάντα ό,τι περνάει από το χέρι σας ενώ ζείτε τη ζωή σας, και σε κάθε άνοιξη θα ανθίζουν και τα δικά σας τριαντάφυλλα!

Σμαράγδα Θεοδωρίδου

Οι φωτογραφίες που περιλαμβάνονται στο άρθρο δεν αποτελούν πνευματική μας ιδιοκτησία, πηγή: google.com.



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι διαφορετικοί τρόποι έκφρασης των συναισθημάτων μας

Άκουσα πριν καιρό σε μια συλλογή ξένων τραγουδιών ένα πολύ όμορφο τραγούδι, το οποίο αρχικά είχα ερμηνεύσει λάθος αλλά μετά από αναζήτηση είδα ότι η πραγματική ιστορία πίσω από το τραγούδι είναι πολύ πιο γλυκιά από ότι είχα σκεφτεί στην αρχή. Το τραγούδι είναι το "I'm not in love" των 10cc και ακολουθούν οι στίχοι με μετάφραση και τον σύνδεσμο στο τέλος του άρθρου:   "I'm not in love / Δεν είμαι ερωτευμένος So don't forget it / Οπότε μην ξεχνάς It's just a silly phase I'm going through / Ότι α πλώς περνάω μια χαζή φάση And just because / Κι επειδή I call you up / Σε παίρνω τηλέφωνο Don't get me wrong, don't think you've got it made / Μην μπερδεύεσαι , μη νομίζεις ότι πέτυχες I'm not in love, no no, it's because / Δεν είμαι ερωτευμένος, όχι, όχι, είναι επειδή   I like to see you / Θέλω να σε βλέπω But then again / Αλλά και πάλι That doesn't mean you mean that much to me / Αυτό δεν σημαίνει

Δύο θρύλοι, μια έχθρα, ένα ατύχημα, και μια ιστορία αμοιβαίου σεβασμού

Ένα απόγευμα πριν χρόνια, ο μπαμπάς μου ετοιμαζόταν να παρακολουθήσει μια ταινία και πρότεινε να την δω κι εγώ, παρόλο που ήξερε ότι το θέμα της ταινίας δεν με ενδιέφερε στο ελάχιστο. Το ίδιο ήξερα κι εγώ, ωστόσο όμως έκατσα να την δω κι εν τέλει το θέαμα δικαίωσε πλήρως την απόφασή μου. Η ταινία έχει τίτλο "Rush" (2013) και αφορά την πραγματική ιστορία του ατυχήματος του Αυστριακού Νίκι Λάουντα (τον οποίο υποδύεται ο Daniel Brühl) σε αγώνα της Formula 1 το 1976, και την ισχυρή κόντρα του με τον Βρετανό Τζέιμς Χαντ (τον οποίο υποδύεται ο Chris Hemsworth) για την κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου εκείνη τη χρονιά. Οι δύο αυτοί αγωνιστές της Formula 1 έμειναν στην ιστορία του αθλήματος ως θρύλοι (έτσι προκύπτει και ο τίτλος). Τόσο πριν όσο και μετά την παρακολούθηση της ταινίας, η Formula 1 σαν διοργάνωση πάντα με αφήνει παγερά αδιάφορη. Η ταινία όμως είναι ένα αριστούργημα γιατί δεν προβάλλει απλώς την ιστορία γύρω από το ατύχημα, αλλά τον ανταγωνισμό μεταξύ του Λ

Ψυχική ανθεκτικότητα

Με την έννοια ψυχική ανθεκτικότητα αναφερόμαστε στην ικανότητα ενός ατόμου να ξεπεράσει δύσκολες και στρεσογόνες καταστάσεις και να βγει πιο δυνατός μέσα από αυτές. Η εργασιακή καθημερινότητα, η οικογενειακή συνθήκη διαβίωσης αλλά και το κοινωνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο ζούμε επηρεάζει την ψυχική μας κατάσταση. Όταν αντιμετωπίζουμε προβλήματα και δύσκολες καταστάσεις σε ένα από τα παραπάνω "σκέλη" της ζωής μας τότε τα υπόλοιπα λειτουργούν ως προστατευτικοί παράγοντες για να μπορέσουμε να ανακάμψουμε.  Τι γίνεται όταν νιώθουμε πως καταρρέουν οι αντοχές μας, υπάρχει αίσθηση αποσύνδεσης, αρνητικά συναισθήματα, οικογενειακές συγκρούσεις, απογοήτευση από τους "σημαντικούς άλλους" και οικονομικές δυσκολίες;  Τότε τα πράγματα δυσκολεύουν αρκετά. Η δουλειά που έχουμε να κάνουμε για να επιτύχουμε την ανάκαμψη είναι δύσκολη και αρκετά επώδυνη. Ωστόσο, δεν είναι αδύνατη . Άλλωστε "τα αγαθά κόποις κτώνται" και η ψυχική ανθεκτικότητα είναι μέγιστο αγαθό κα