Χαιρετώ μετά από καιρό τους αγαπητούς αναγνώστες!
Επανέρχομαι σήμερα με ένα τραγούδι που είχα "ανακαλύψει" πριν χρόνια και στη συνέχεια είχα ξεχάσει. Πρόσφατα λοιπόν το ξαναθυμήθηκα και δεν μπορούσα να μην το μοιραστώ, τόσο υπέροχο που είναι! Πρόκειται για το τραγούδι "The Rose", αρκετά παλιό αλλά εδώ θα βάλω την επανεκτέλεση του 2006 από τους Westlife που είχα ακούσει και λάτρεψα.
Για το τραγούδι αυτό δεν πρόκειται να ακολουθήσει μεγάλη ανάλυση καθώς οι στίχοι μιλούν πραγματικά από μόνοι τους. Από την άλλη βέβαια πολλές φορές έτσι λέω αλλά μου αρέσει να μιλάω και να γράφω οπότε μπορεί και να βγει μεγάλη τελικά. Ποιος ξέρει; Πάμε όμως για αρχή να ακούσουμε το τραγούδι και βλέπουμε. Ως συνήθως, ακολουθούν στίχοι στα αγγλικά με μετάφραση δίπλα, και ο σύνδεσμος του τραγουδιού βρίσκεται στο τέλος του άρθρου.
"Some say love it is a river / Κάποιοι λένε ότι η αγάπη είναι ένα ποτάμι
That drowns the tender reed. / Που πνίγει το χλωρό καλάμι.
Some say love it is a razor / Κάποιοι λένε ότι η αγάπη είναι ένα ξυράφι
That leaves your soul to bleed. / Που αφήνει την ψυχή να αιμορραγεί.
Some say love it is a hunger / Κάποιοι λένε ότι η αγάπη είναι πείνα
An endless, aching need. / Μια ατέλειωτη, οδυνηρή ανάγκη.
I say love it is a flower, / Εγώ λέω ότι η αγάπη είναι ένα λουλούδι,
And you its only seed. / Κι εσύ ο μοναδικός του σπόρος.
It's the heart afraid of breaking / Είναι η καρδιά που φοβάται μη ραγίσει
That never learns to dance / Και ποτέ δεν μαθαίνει να χορεύει
It's the dream afraid of waking / Είναι το όνειρο που φοβάται μην ξυπνήσει
That never takes the chance / Και ποτέ δεν τολμάει
It's the one who won't be taken, / Είναι αυτός που δεν θέλει να δεσμευτεί
Who cannot seem to give / Και δεν φαίνεται να θέλει να δώσει
And the soul afraid of dying / Και η ψυχή που φοβάται τον θάνατο
That never learns to live. / Και ποτέ δεν μαθαίνει να ζει.
When the night has been too lonely / Όταν η νύχτα είναι πολύ μοναχική
And the road has been too long. / Και ο δρόμος πολύ μακρύς.
And you think that love is only / Και νομίζεις ότι η αγάπη είναι μόνο
For the lucky and the strong. / Για τους τυχερούς και τους δυνατούς.
Just remember in the winter / Απλά να θυμάσαι ότι τον χειμώνα
Far beneath the bitter snow / Κρυμμένος
βαθιά κάτω από το πικρό χιόνι
Lies the seed that with the sun's love, / Υπάρχει ο σπόρος που με την αγάπη του ήλιου,
In the spring, becomes the rose / Την άνοιξη γίνεται το τριαντάφυλλο".
Απλό τραγούδι, λιτό, και με στίχο που μπαίνει κατευθείαν στο θέμα: η αγάπη στη ζωή μας έρχεται πάντα, όπως κι αν την βλέπουμε εμείς, όσο κι αν μας τρομάζει. Το μόνο που χρειάζεται είναι να θυμόμαστε πως η άνοιξη πάντα έρχεται και η ζωή πάντα ανθίζει.
Αν δούμε λίγο πιο βαθιά και πιο συμβολικά το νόημα του τραγουδιού, αυτό μπορεί να αποτελέσει συμβουλή για κάθε πτυχή της ζωής μας. Οι στίχοι πριν την τελευταία στροφή δεν χρειάζεται να αφορούν μόνο τις στιγμές που λείπει το έτερον ήμισυ, αλλά αντιθέτως μπορούν να αφορούν κάθε σκοτεινή στιγμή που βιώνουμε. Είναι και λογικό, καθώς κάθε σκοτεινή μας στιγμή χαρακτηρίζεται από αίσθημα φόβου ή τρόμου ή αρνητικότητας, ή συνδυασμό αυτών, και ο τρόπος που βιώνουμε κάθε τέτοια στιγμή είναι κατά βάση υποκειμενικός όπως οι περιγραφές των εν λόγω στίχων. Στο τέλος όμως, όπως κι αν τα βλέπουμε εμείς τα πράγματα στο σκοτάδι, ο ήλιος θα το διώξει και θα φέρει φρέσκια πνοή και ζωή!
Ίσως το σημαντικό που πρέπει να θυμόμαστε σε κάθε περίπτωση είναι η τελευταία στροφή, και συγκεκριμένα η λέξη "σπόρος". Ο "σπόρος" υποδηλώνει την υπάρξη κάποιας προεργασίας, κάποιας βάσης για να ανθίσει το λουλούδι. Όταν βέβαια δεν μπορούμε να προβλέψουμε το μέλλον και δεν ξέρουμε τι μπορεί να συμβεί, δεν μπορούμε να ξέρουμε ακριβώς τι είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε για να μας έρθουν τα πράγματα όπως τα υπολογίζουμε, γιατί στην τελική ποτέ δεν έρχονται όπως τα υπολογίζουμε. Αυτό όμως που μπορούμε και πάντα πρέπει να κάνουμε είναι να ζούμε τη ζωή μας, την καθημερινότητά μας και να μην τα αφήνουμε όλα στην άκρη περιμένοντας αυτό το κάτι συγκεκριμένο να μας έρθει ουρανοκατέβατο. Με το να ζούμε την καθημερινότητά μας, τότε είναι που ρίχνουμε τους σπόρους, συνήθως χωρίς καν να το καταλάβουμε. Με τον καιρό όμως οι σπόροι αυτοί θα ανθίσουν και θα ομορφύνουν τα πάντα γύρω μας, αρκεί μόνο να κάνουμε υπομονή και να φανούμε δυνατοί μέσα από τους χειμώνες μας.
Γι' αυτό αγαπητοί αναγνώστες να μην φοβάστε ποτέ και τίποτα: φροντίστε να κάνετε πάντα ό,τι περνάει από το χέρι σας ενώ ζείτε τη ζωή σας, και σε κάθε άνοιξη θα ανθίζουν και τα δικά σας τριαντάφυλλα!
Οι φωτογραφίες που περιλαμβάνονται στο άρθρο δεν αποτελούν πνευματική μας ιδιοκτησία, πηγή: google.com.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
•Δεν επιτρέπονται τα «greeklish» (ελληνικά με λατινικούς χαρακτήρες) και η γραφή με κεφαλαία (Caps) .
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
Προσοχή: 1. Η σελίδα λειτουργεί σε εθελοντική βάση. Τα σχόλια δημοσιεύονται το συντομότερο δυνατόν, μόλις αυτό καταστεί εφικτό.
2. Όσοι και όσες απευθύνονται στη διαχείρηση με απορίες και ερωτήσεις είναι απαραίτητο να αναγράφουν και το e-mail τους για τη δυνατότητα απάντησης.
Ευχαριστούμε εκ των προτέρων για την βοήθεια σας!