Δύναμη Σκέψης

 Η πεπατημένη είναι μία αγαπημένη οδός καθώς ξέρουμε πως θα κινηθούμε και τι θα αντικρίσουμε. Επομένως, οτιδήποτε καινούριο έρχεται απρόσκλητο στον καλά δομημένο κόσμο μας συνήθως το αντιμετωπίζουμε σαν εισβολέα γι' αυτό και προτιμούμε να το αποφύγουμε. Καλά ως εδώ, εάν φυσικά είμαστε ευχαριστημένοι από τα γνώριμα και αγαπημένα τοπία μας και δεν πρόκειται για έναν μικρό και ενδόμυχο φόβο μας να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό όσων είμαστε ήδη γνώστες.   Αλλά και πάλι γιατί να επαναπαυτούμε σε αυτά που ξέρουμε και να μην διευρύνουμε λίγο περισσότερο τον ορίζοντα μας; Γιατί να μη δώσουμε μια ευκαιρία στις παλιές μας συνήθειες να ανανεωθούν με το να δημιουργήσουμε καινούριες; Εντέλει ναι, ίσως και να απορρίψουμε κάποια νέα ιδέα μας γιατί μπορεί όντως να μην είναι αυτό που θέλουμε. Αλλά πώς μπορούμε να ξέρουμε ότι δεν μας αρέσει κάτι εάν πρώτα δεν το έχουμε δοκιμάσει; Σε κάθε περίπτωση  αναφέρομαι σε πράξεις που δεν φέρουν αντίτιμο που θα πληγώσει ή θα πληρώσει κάποιος άλλος. 

Η ζωή δεν είναι πρόβα. Η κάθε μέρα είναι «πρεμιέρα»! Πίτερ Ντάνιελς O ήλιος έξω από το παράθυρο λαμπερός σαν να σου χαμογελάει και σου λέει ζήσε... γεύσου... απόλαυσε… κάθε λεπτό που σου προσφέρεται! Χαμογέλα χωρίς να υπάρχει λόγος, γιατί ο λόγος υφίσταται και ξέρεις ποιος είναι; Η ζωή που σου έχει δοθεί και οφείλεις να τη γευτείς ως το τέρμα! Κοιτάω ψηλά τον ουρανό και η καθαρότητά του γεμίζει τα πνευμόνια και την ψυχή μου με οξυγόνο.  Χαμογελάω και σκέφτομαι όσα όμορφα υπάρχουν γύρω μου. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν την δυνατότητα να γευτούν ούτε καν αυτά. Σέβομαι και είμαι ευγνώμων για όσα έχω. Η απληστία δεν ω φέλησε πότε κανέναν και αν το έκανε κάποια στιγμή του τα πήρε όλα πίσω… Έτσι ξαφνικά και αδέξια! Με σταθερά βήματα, αξίες, σεβασμό και αγάπη για τη ζωή θα κατορθώσω να φτάσω εκεί που αγαπώ. Όχι, δεν θα αφήσω τις συνθήκες να με αλλάξουν. Δεν θα μου / τους το επιτρέψω!  Η μουσική χαμηλά και η μελωδία της με κάνει να νιώθω ζωντανός. Ο ήχο

υποκριτής  <  αρχαία ελληνική   ὑποκριτής υποκριτής   αρσενικό ο  ηθοποιός  στο αρχαίο δράμα αυτός που συμπεριφέρεται με  υποκρισία , που δείχνει στους άλλους ψεύτικα συναισθήματα και αποκρύπτει τον πραγματικό κακό του εαυτό (θηλυκό:  υποκρίτρια ) Εγώ θα σχολιάσω τη δεύτερη σημασία της λέξης «υποκριτής». Η υποκρισία δεν έχει να κάνει με τη μόρφωση, το επίπεδο, τις γνώσεις αλλά ούτε και την κοινωνική τάξη. Αντίθετα, οι απαίδευτοι άνθρωποι, ίσως, να είναι περισσότερο ειλικρινείς από όλους αυτούς τους δήθεν πεπαιδευμένους, χωρίς αυτό να είναι απόλυτο.  Συναντάω καθημερινά τόση ψευτιά και υποκρισία που πλέον δεν μπορώ να ξεχωρίσω τους ψεύτες από τους ειλικρινείς ανθρώπους. Ένα εύχομαι στον εαυτό μου να μη γίνω σαν αυτούς. Μπροστά σου όλοι σε αγαπάνε και σε εκτιμούν και από πίσω σου έχουν μόνο κακία και χολή να βγάλουν για το πρόσωπο σου. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν μάθει να ζουν μέσα στο ψέμα και η αλήθεια τους φοβίζει, ταράζει και σπάει τον «υπέροχο»

 Οι άνθρωποι που βρίσκονται δίπλα μας καθρεφτίζουν τις επιλογές μας. Κάτι μας κέρδισε στο πρόσωπο τους κι έτσι τους εμπιστευτήκαμε ένα κομμάτι μας ενστικτωδώς. Όμως, όσο εύκολο στάθηκε να πλησιάσουμε μεταξύ μας απλά κι αναίτια άλλο τόσο εύκολο μοιάζει να απομακρυνθούμε σταδιακά από αυτούς που ξεχωρίσαμε.   Ας είμαστε ειλικρινείς. Ποτέ δε φταίει μόνο ένας. Η κάθε πλευρά φέρει το δικό της μερίδιο ευθύνης καθώς επέτρεψε να φθαρεί ότι δημιουργήθηκε. Ή απλώς συνέβαλε στο να διαμορφωθούν έτσι οι καταστάσεις ώστε η απουσία του άλλου να είναι περισσότερο επιθυμητή από την παρουσία του. Κοινώς κάποιες φορές η τριβή είναι ικανή να οδηγήσει στη συντριβή. Υπάρχει όμως κάτι ακόμη πιο λυπηρό από αυτό: να αισθάνεσαι την απουσία του άλλου εν όψει της παρουσίας του. Επομένως, γίνεται αντιληπτό πως κάτι δεν πάει καθόλου καλά.   Όμως, η ζωή προχωράει και παίρνει και τους ανθρώπους μαζί της κι έτσι αυτοί καλούνται να συνεχίζουν και να προσπερνάνε. Άλλοι θυμώνουν, άλλοι λυπούνται, άλλοι πεισμώνου

Πόσο εύκολο είναι να κάνεις restart ; Να ξεκινήσεις από την αρχή και να αλλάξεις τα πάντα ή αν όχι τα πάντα ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής σου; Η ζωή είναι σαν δέντρο… Ξ εκινάς από τις ρίζες περνάς στον κορμό και συνεχίζεις από κλαδί σε κλαδί χωρίς να ξέρεις που θα σε βγάλει. Είναι στιγμές που κάποιο κλαδί θα σπάσει. Θα πέσεις... Θ α χτυπήσεις, ενδεχόμενα, αλλά θα συνεχίσεις σε άλλο κλαδί. Πάντα φυτρώνουν νέα κλαδιά κι άλλα κι άλλα και φτάνεις σε φύλλα που ποτέ δεν είχες φανταστεί ή ονειρευτεί. Αυτή δεν είναι η γοητεία του να ζεις; Αν ήξερες τα πάντα και αν όλα σου ήταν γνωστά η ζωή θα έχανε την ομορφιά του άγνωστου.  Τι γίνεται όταν για χρόνια είσαι σε ένα χώρο, έχεις επενδύσει χρόνο, προσωπικές στιγμές, αναπτύξει σχέσεις εμπιστοσύνης και μοιραστεί όμορφα και άσχημα (και αυτά έχουν τη γοητεία τους) και ξαφνικά αποφασίζεις να τα τινάξεις όλα στον αέρα και να πεις «φεύγω» αλλάζω καριέρα και επιλογές; Έρχονται τα πάνω κάτω, κλονίζονται σχέσεις, αλλάζουν πλαίσια… Α λλάζεις εσύ. Ο άνθρ

  Ψυχή και σώμα άρρηκτα συνδεδεμένα. Μιλάει το ένα και ακούει το άλλο. Έτσι δεν είναι περίεργο όταν παρατηρούμε πως κάτι το οποίο απασχολεί έναν άνθρωπο βρίσκει διέξοδο έκφρασης μέσα από το ίδιο του το σώμα. Μπορεί να εμφανιστεί με την μορφή ενός πόνου, σα δυσχέρεια αναπνοής, με μια γενικότερη αίσθηση ανακατέματος στο στομάχι ή μπορεί να πάρει οποιαδήποτε άλλη μορφή. Για αυτά τα συμπτώματα δεν υπάρχουν ιατρικές εξηγήσεις αλλά κρύβονται σε άλλα βαθύτερα και αφανή αίτια.   Όμως γιατί εμφανίζονται αυτά τα συμπτώματα; Και πώς μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε; Γιατί ναι μπορεί ο πόνος μας να προέρχεται από ψυχολογικούς λόγους αλλά δεν είναι πόνος θεωρητικός αλλά είναι πραγματικός και υπαρκτός και πλέον έχει αναχθεί σε θέμα υγείας!  Κατ' αρχήν ο καθένας μας γνωρίζει τι είναι αυτό που πραγματικά τον απασχολεί και καταδιώκει τη σκέψη του. Έτσι, το σώμα μας παίρνει την πρωτοβουλία να συμπαρασταθεί σα καλός φίλος στην ψυχή μας προσπαθώντας να τη φέρει αντιμέτωπη με τα προβλήματα

Δευτέρα πρωί, μια ζεστή κούπα τσάι (μύρτιλο) στο τραπέζι και το παράθυρο ανοιχτό να μπει ο ήλιος για να ζεστάνει το σπίτι. Ο χρόνος κυλάει και πλησιάζει η ώρα να ξεκινήσω για τη δουλειά. Μια νέα εβδομάδα ξεκινά γεμάτη θετικές σκέψεις και δημιουργική διάθεση. Η Δευτέρα είναι η μέρα που θέτουμε στόχους και ανασυγκροτούμε τις σκέψεις μας: Τι θα κάνω; Πώς θα το υλοποιήσω; Τι έχω κανονίσει για την τάδε ημέρα; Τι ώρα έχω ραντεβού με τον/την τάδε; Είναι η ημέρα που σου δίνει την εντύπωση πως έχεις αρκετό χρόνο γιατί βρίσκεσαι στην αρχή της εβδομάδας. Παράλληλα, δε θα το κρύψω, υπάρχει πάντα μια μικρή μελαγχολία καθώς σηματοδοτεί το τέλος του Σαββατοκύριακου.  Ζήσε τη μέρα σου, άδραξε το χρόνο που σου δίνεται, ρούφηξε κάθε λεπτό που περνάει! Ζήσε δυνατά, χάραξε στιγμές στη μνήμη σου και φώναξε ηχηρά μπροστά στον καθρέφτη σου "μια νέα όμορφη μέρα ξεκινάει"!  Ο, τι κι αν περνάμε, ζούμε και βιώνουμε είναι καλό να εστιάζουμε στα θετικά (είτε είναι Δευτέρα είτε οποιαδήποτε άλλη ημ

   Χο ρε ύουμ ε; Αναφέρομαι στο χ ορό της ψυχ ής μας, στη μαγ εία του να επιτρέπεις στον εαυτό σου να αφεθεί και να παρα χωρείς μερικές ενέργειες στο ν αυ θορμητισμό σου. Πιο συγκεκριμένα , κάνω λόγο για εκείνες τις αυθεντικ ές στ ιγμές που αφήνοντας τα προσωπεί α αισθανόμαστε τόσο οικεία και όμορφα και παραμερίζοντ ας καχυποψίες και σ υστολές είμαστ ε ο εαυτός μας πέρα από τύπους και περ ιτυλίγματα.  Χωρίς την ανάγκη τη ς αποδοχής και τον φόβο της απόρριψ ης.    Καθ ώς πλησιάζουμ ε προς τη σκηνή ζ υγ ίζουμε με το βλέμμα τ ον π αρτενέρ μας. Έχο υμε τα ίδια συναισθήματα : την ίδια αβεβαιότητα για την έκβασ η και την ίδια αποφασι στικότη τα για να δώσουμε τον καλ ύτερο μας εαυτό στην πρ οσπάθ εια. Το είδος στο οπ οίο καλούμαστε να χορέψουμε παραμένει μια μικρή έκπληξη που θα ανακαλύψουμε με την έναρξη της μουσικής . Θα βασιστούμ ε στη ν ετοιμ ότ ητα και τον αυτο σχεδιασμό μας.  Κ αθώς οι πρώτ ες νότες αρχίζουν να κατακλύζουν τ ο χώρο α ισθανόμαστε το σ ώ μα μας να αν τ