Δύναμη Σκέψης

   Θέλω να αναφερθώ σε μία παρεξηγημένη έννοια: αυτή του "καλού παιδιού". Συνήθως, όταν αναφερόμαστε σε αυτήν κάνουμε λόγο για ένα άτομο καλόκαρδο, ήρεμο και φυσικά εκμεταλλεύσιμο. Ή τουλάχιστον αυτή την ιδέα ασπάζονται όσοι αποβλέπουν στο να χρησιμοποιήσουν προς όφελος τους αυτή την τελευταία του ιδιότητα. Και η αλήθεια είναι πως υπάρχει μια γενικότερη αντίληψη που υποστηρίζει πως "ο καλός καλό δε βλέπει" γιατί αν στη σημερινή κοινωνία χαρακτηρίζεσαι από αγνές προθέσεις και δεν προτίθεσαι να πατήσεις επί πτωμάτων για να πετύχεις το συμφέρον σου είναι αρκετά δύσκολο έως αδύνατο να επιβιώσεις.   Στον αντίποδα των παραπάνω, έχουμε σκεφτεί πως η στάση του "καλού παιδιού" μπορεί να μην είναι αφέλεια αλλά επιλογή; Και πώς θα ήταν κάτι τέτοιο δυνατό; Υπάρχουν τουλάχιστον δύο κατηγορίες ανθρώπων. Η πρώτη κατηγορία βίωσε κάποιο δυσάρεστο περιστατικό και επέλεξε να γίνει ένας μελλοντικός θύτης γιατί έτσι νιώθει λιγότερο ευάλωτη. Ουσιαστικά καταφέρνει

   Αραιά και που ξεσπάει κι ένας καυγάς. Κι όσο προσπαθούμε να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και να δώσουμε τόπο στην οργή υπάρχουν κάποιοι συνομιλητές που με τον τρόπο τους καταφέρνουν να μας βάλουν στη διαδικασία της σύγκρουσης.   Το μυστικό της επιτυχίας; Τα επιχειρήματα! Ακόμη κι εκείνη την ώρα που αρχίζουν να ανεβαίνουν οι τόνοι και η κάθε πλευρά εκτοξεύει κατηγορίες και συμπεριφέρεται πεισματικά, υπάρχει κι άλλη οδός. Κοινώς, η  παρτίδα κερδίζεται όταν αντικρούουμε τον συνομιλητή μας τεκμηριωμένα. Ασχέτως με το ποιανού φωνή θα ηχήσει δυνατότερα, περισσότερη δύναμη θα έχει η φωνή που θα μιλήσει λογικά. Μια τέτοια αντιμετώπιση έχει περισσότερες πιθανότητες να οδηγήσει στην παραδοχή του δίκιου μας από τον συνομιλητή μας. Κατ' επέκταση, το άλλο άτομο μας εξιστορεί με τη σειρά του την δική του οπτική ώστε να κατανοήσουμε κι εμείς τους λόγους που βρεθήκαμε εξ' αρχής  σε ρήξη . Και κάπως έτσι ηρεμούν τα πνεύματα και ο ένας αντιλαμβάνεται καλύτερα τη θέση του άλλου.