Δύναμη Σκέψης

         Για εσένα που ξέρω όλη μου τη ζωή. Για την ακρίβεια για εσένα που μου χάρισες τη ζωή!   Εμείς οι δυο μεγαλώσαμε μαζί. Αν γυρίσω να κοιτάξω πίσω θα αντικρίσω την παρουσία σου δίπλα σε κάθε μου μικρό ή μεγάλο βήμα. Θα δω χειροτεχνίες σε πολύχρωμα χαρτιά, να τρυπώνουμε κρυφά σε δασάκια ώστε να ακούσουμε μια ακόμη συναυλία, να τραγουδάμε αγκαλιά πάνω σε μια κινούμενη αιώρα, να μου αφηγείσαι άλλη μία ιστορία, να πηγαίνουμε μεγάλες βόλτες με το αυτοκίνητο δυναμώνοντας τον ήχο του ραδιοφώνου και της φωνής μας.  Θα θυμηθώ  μερικά κομμάτια σοκολάτας για να γλυκάνει η ψυχή μας σα τη γεύση της, εκείνες τις πολύωρες κουβέντες μας όταν προσπαθούμε να καταλάβουμε πως λειτουργεί αυτός ο κόσμος, και πολλές ακόμη όμορφες και γλυκές στιγμές που δεν κλείνονται σε προτάσεις και περιγραφές. Όλη μου η ζωή είναι γεμάτη από την εικόνα σου και είναι συνυφασμένη με τη δική σου!      Και φαντάσου πως ούτε εσύ ήξερες. Ήσουν απλά ένα μικρό κοριτσάκι που έπαιζε με την κούκλα του. Δεν ήξερες.

 Κι εκεί που λες πως τα κατάφερες και έχεις σκληραγωγηθεί, τελικά ανακαλύπτεις πως πάντα υπάρχει λίγο ακόμη κλάμα για να ρίξεις. Θαρρείς πως τίποτα δεν είναι ικανό να σε επηρεάσει κι όμως αντιλαμβάνεσαι πως σαν από δική τους βούληση τα μάτια σου είναι και πάλι υγρά. Να χαρείς που διαπιστώνεις πως έχεις ακόμη την ικανότητα να νιώθεις και δεν έχεις αναισθητοποιηθεί πλήρως ή να λυπηθείς επειδή κάποιος βρήκε τον τρόπο να σε φέρει ξανά σε αυτή την κατάσταση;  Μαζεύεις την περηφάνια σου και προχωράς. Βλέπεις, η ανδρεία είναι  μονάχα   κατ' όνομα γνώρισμα των ανδρών. Για την ακρίβεια είναι  ιδιότητα  των ανθρώπων ανεξαρτήτως φύλου. Των ανθρώπων που τα λόγια τους συνάδουν με τα έργα τους, που δεν αποφεύγουν αλλά κοιτούν κατάματα τα προβλήματα τους, που μιλούν στα ίσα στο συνομιλητή τους κι ό,τι τους παρουσιαστεί απλώς το αντιμετωπίζουν. Αυτό κι αν σπανίζει στις μέρες μας. Οι άνθρωποι έχουν σταματήσει να αποβλέπουν στην αυτοβελτίωση τους και αρκούνται στο να φοράνε μια δικαιολογί

 Κρατάει χρόνια αυτή η συνήθεια! Από μικρά παιδιά ακόμα συνηθίσαμε να μας βάζουν για ύπνο έχοντας την απαίτηση να μας σκεπάσουν, να μας διηγηθούν μια ιστορία, να μας πουν ένα τραγουδάκι, να μετρήσουν μαζί μας προβατάκια ή ότι άλλο διέθεταν από τη γκάμα του ζωικού βασιλείου και γενικότερα οτιδήποτε μπορούσαμε να σκαρφιστούμε ώστε να χρονοτριβίσουμε και να παραμείνουμε περισσότερες ώρες ξύπνιοι. Τώρα το γιατί μεγαλώνοντας γύρισε ο εσωτερικός μας διακόπτης και προσπαθούμε να διεκδικήσουμε όσες περισσότερες ώρες ύπνου μπορούμε, είναι άλλη ιστορία.   Έτσι, λοιπόν, μάθαμε και εθιστήκαμε σε αυτή τη γλυκιά τελετουργία της καληνύχτας, με αποτέλεσμα να υπάρχουν περιπτώσεις που ένεκα της  απουσίας της  αυτόματα   να αποδυναμώνεται και η επήρεια του ύπνου. Με τα χρόνια μεγαλώσαμε και αποκτήσαμε την πολυπόθητη ανεξαρτησία μας αλλά έλα που κάποιες συνήθειες παραμένουν καρτερικά αποτυπωμένες στο υποσυνείδητο μας και αργά ή γρήγορα τρυπώνουν και διεκδικούν τη θέση τους στο συνειδητό μας. Ας

Μέχρι και πριν μια δεκαετία οι άνθρωποι έβγαζαν φωτογραφίες για να γεμίζουν τα φωτογραφικά άλμπουμ, να εγκλωβίζουν τις στιγμές μέσα σε ένα φύλλο χαρτί. Αυτό τους έδινε την ευκαιρία να ανατρέχουν σε στιγμές και να αναβιώνουν συναισθήματα.  Οι φωτογραφίες ήταν ένα προσωπικό αρχείο που κάθε οικογένεια είχε στα ντουλάπια του σπιτιού της. Η επιλογή του ποιοι θα είναι οι θεατές των στιγμών αυτών ήταν στην ευχέρεια των "ιδιοκτητών" τους (εάν οι στιγμές έχουν ιδιοκτήτες).  Αυτή  η γοητεία, όμως, αλλοιώθηκε  με την έλευση της ψηφιακής φωτογραφίας και στη συνέχεια εξοντώθηκε από την εμφάνιση των social media, των selfies και της εικονικής πραγματικότητας. Η μεγαλύτερη μερίδα των ανθρώπων είναι χρήστες των γνωστότερων site κοινωνικής δικτύωσης. Περνούν ώρες μπροστά από μια οθόνη υπολογιστή, κινητού και ηλεκτρονικής ταμπλέτας. Ανεβάζουν και ανεβάζουμε (για να μην βγάζουμε τους εαυτούς μας έξω από την σύγχρονη πραγματικότητα) σωρεία προσωπικών  φωτογραφιών στα μέσα κοινωνική

 Ευτυχώς ή δυστυχώς, δε μαθαίνεις τα όρια σου μέχρι να χρειαστεί να τα αγγίξεις. Μπορεί να πίστευες πως θα άντεχες περισσότερο κι όμως απ' ότι αποδεικνύεται δεν είσαι για πολλές δυσκολίες. Υπάρχουν, όμως, και κάποιες φορές που εκπλήσσεσαι με τον ίδιο σου τον εαυτό διαπιστώνοντας πως η στάση σου απέναντι σε αυτό που θα αρνιόσουν κατηγορηματικά στο παρελθόν έχει αλλάξει. Παρατηρείς πως όταν καλείσαι να το βιώσεις στο παρόν, οι αντοχές σου είναι διευρυμένες. Απορείς. Πού πήγε η απολυτότητα σου; Κοίτα να δεις που τελικά υπάρχουν πιο σημαντικές αξίες από τον εγωισμό μας και στις κρίσιμες στιγμές βρίσκουμε τη δύναμη να τις υπερασπιστούμε και να τις προστατεύσουμε.     Δεν έχεις χρόνο να αναλογιστείς εάν θα έκαναν το ίδιο για εσένα ή εάν θα έδειχναν την ίδια ανοχή σε συγκεκριμένα σου ατοπήματα. Γιατί όταν καλείσαι να υπερασπιστείς τα συναισθήματα σου δεν υπολογίζεις τι θα προσφέρεις και τι θα λάβεις. Απλά επιζητάς να εκφραστείς άνευ περιορισμών και ψυχρών μαθηματικών υπολογ

Πρωί καθημερινής και περπατάς στο δρόμο με τελικό προορισμό την εργασία σου, τη σχολή, το σχολείο ή και κάποια δημόσια υπηρεσία. Σχεδόν τηλεκατευθυνόμενα φτάνεις στον προορισμό σου χωρίς να έχεις βιώσει την αλληλουχία εικόνων, χωρίς να αφουγκραστείς τους περαστικούς, χωρίς να ανταλλάξεις μια καλημέρα ή ένα χαμόγελο.  Πόση σημασία έχει ένα χαμόγελο; Μια καλημέρα; Είναι ικανά να σου φτιάξουν τη μέρα, να σου δώσουν κέφι για δουλειά και να δημιουργήσουν θετικό κλίμα!  Μπορείς να προσφέρεις και  να λάβεις χαμόγελα χωρίς αυτό να ενέχει πονηρές σκέψεις και δόλο. Απλά για να μεταφέρεις και να λάβεις θετική ενέργεια!  Λάμψε μέσα από το χαμόγελο σου! Το χαμόγελο σου είναι η δύναμη σου! Οι περισσότεροι πιστεύουν πως τη θετική σκέψη και τα όμορφα πράγματα τυχαίνει να τα ζούμε... Στην πραγματικότητα εμείς τα δημιουργούμε ή ακόμα καλύτερα τα προκαλούμε!  Κωνσταντίνος Μπαλντίδης

Πρώτο στάδιο: γνωριζόμαστε . Και συνήθως σε ένα από τα επόμενα: παραγνωριζόμαστε . Στο ξεκίνημα κάθε σχέσης όλοι προσπαθούμε να δείξουμε τον καλύτερο μας εαυτό. Δεν είναι τόσο ότι το κάνουμε επίτηδες αλλά περισσότερο το επιδιώκουμε υποσυνείδητα. Βέβαια, πίσω από αυτό βρίσκεται η ανάγκη του να γίνουμε αρεστοί και κάπως έτσι ξεκινάμε με καλή διάθεση και περισσότερες υποχωρήσεις από αυτές που είμαστε διατεθειμένοι να προβούμε στην πορεία. Έτσι, ας πούμε πως ουσιαστικά παρουσιάζουμε μια πιο καλή πτυχή της προσωπικότητας μας. Όμως, κι αυτή μας η πλευρά διαρκεί ως ένα σημείο γιατί δεν αργεί να κάνει την εμφάνιση του και ο καλά κρυμμένος και "στριμμένος" μας εαυτός.    Όταν λοιπόν έχουμε όλα τα στοιχεία μπροστά στα μάτια μας, οφείλουμε να κοιτάξουμε τον άνθρωπο που έχουμε απέναντι μας με τα θετικά και τα αρνητικά του γνωρίσματα και να σκεφτούμε με πόσα από αυτά αντέχουμε να ζήσουμε. Ίσως βέβαια ούτε αυτό να είναι αρκετό και η μαγική συνταγή να βρίσκεται στο ότι ακόμη και

 Ζούμε σε δύσκολες μέρες. Ποιος μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό; Επόμενο είναι όλο αυτό να επιδρά αρνητικά στην ψυχολογία μας. Εάν κάποιος κυκλοφορήσει για λίγο έξω στο δρόμο θα παρατηρήσει πως η πλειονότητα των ανθρώπων επιλέγει να φοράει μια μουντή μάσκα στις καθημερινές διαδρομές της. Θα ακούσει να ανοίγονται σοβαρές πολιτικές συζητήσεις, άλλοτε ήρεμες και άλλοτε να υψώνονται φωνές είτε αγανάκτησης είτε χάριν διαφωνίας.  Μοναδική πηγή χαράς τα παιδιά και τα σκυλιά που με τα καμώματα τους αποτραβούν την προσοχή των μεγάλων από τα πολυδιάστατα προβλήματα της χώρας τους.  Με αυτά και με εκείνα ξεχάσαμε να ζούμε! Είναι σα να έχει σταθεί ένα μαύρο σύννεφο πάνω από το κεφάλι μας και μας κρύβει την λάμψη που κουβαλάει ο ήλιος.   Τι θα κερδίσεις εάν στενοχωρηθείς λίγο παραπάνω ή μαλώσεις με τον διπλανό σου; Θα αλλάξει η κατάσταση; Δε νομίζω. Απλά θα καταστρέψεις την καλή σου διάθεση και θα σκορπίσεις τις μέρες που σου αναλογούν με αδιέξοδους προβληματισμούς. Ότι μας τύχει θ