Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Όμορφος κόσμος!


 Ζούμε σε δύσκολες μέρες. Ποιος μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό; Επόμενο είναι όλο αυτό να επιδρά αρνητικά στην ψυχολογία μας. Εάν κάποιος κυκλοφορήσει για λίγο έξω στο δρόμο θα παρατηρήσει πως η πλειονότητα των ανθρώπων επιλέγει να φοράει μια μουντή μάσκα στις καθημερινές διαδρομές της. Θα ακούσει να ανοίγονται σοβαρές πολιτικές συζητήσεις, άλλοτε ήρεμες και άλλοτε να υψώνονται φωνές είτε αγανάκτησης είτε χάριν διαφωνίας.

 Μοναδική πηγή χαράς τα παιδιά και τα σκυλιά που με τα καμώματα τους αποτραβούν την προσοχή των μεγάλων από τα πολυδιάστατα προβλήματα της χώρας τους.

 Με αυτά και με εκείνα ξεχάσαμε να ζούμε! Είναι σα να έχει σταθεί ένα μαύρο σύννεφο πάνω από το κεφάλι μας και μας κρύβει την λάμψη που κουβαλάει ο ήλιος.

 Τι θα κερδίσεις εάν στενοχωρηθείς λίγο παραπάνω ή μαλώσεις με τον διπλανό σου; Θα αλλάξει η κατάσταση; Δε νομίζω. Απλά θα καταστρέψεις την καλή σου διάθεση και θα σκορπίσεις τις μέρες που σου αναλογούν με αδιέξοδους προβληματισμούς. Ότι μας τύχει θα το ζήσουμε κι ότι έρθει θα το αντιμετωπίσουμε!


 Μπήκα κι εγώ σε αυτή τη νοοτροπία. Νεύρα, απογοήτευση, έσπασα κι ένα δύο αγγεία στο μάτι μου έτσι για το ψυχοσωματικό εφέ, αλλά ξέρεις κάτι; Συνειδητοποίησα ότι είμαι πολύ πιο δυνατή από αυτά γιατί η δύναμη προέρχεται από μέσα μας. Και ναι θα πέσεις κάτω και θα λερωθείς ή στη χειρότερη θα χτυπήσεις και θα πονέσεις, ανθρώπινο είναι. Άλλωστε η δύναμη του ανθρώπου αντλείται από τις αδυναμίες του, τις πληγές του, γιατί κάποια στιγμή υπήρξε ευάλωτος κι έκτοτε άρχισε να λαμβάνει τα μέτρα του για να αποτρέψει την επανάληψη μιας ίδιας κατάστασης. Αλλά μετά θα σηκωθείς είτε μόνος είτε με τη χείρα βοηθείας των ανθρώπων σου. Και μόλις σηκωθείς θα έχεις τη γνώση της παγίδας στην οποία έπεσες και θα ξέρεις πλέον πως να την αποφύγεις.

 Γι' αυτό επέλεξε να χαμογελάς! Ο άνθρωπος δε χρειάζεται πολλά για να είναι ευτυχισμένος: μια καταγάλανη θάλασσα, έναν ήλιο κι έναν αέρα να του χαϊδεύει το πρόσωπο, μια φιλόξενη και δυνατή αγκαλιά, ένα χαμόγελο! Ξέρεις πως όντας θετικός προσφέρεις ένα κύμα αισιοδοξίας και χαράς στους γύρω σου; Αντιλαμβάνεσαι πως η ευθυμία και το γέλιο σου είναι τα στηρίγματα που χρειάζεται ο κόσμος μας για να ορθοποδήσει, το κίνητρο για να φανεί αντάξιος σου;


 Πολλές φορές έχω επικριθεί επειδή είμαι "χαρούμενη" ή επειδή πρέπει να γίνω περισσότερο "καχύποπτη" ή όπως απηυδισμένα δηλώνουν "ζω στον κόσμο" μου. Εγώ, όμως, ξέρω με πόσα δάκρυα έχω πληρώσει αυτά τα χαμόγελα κι αυτός είναι ο μόνος κατ' επιλογήν μου τρόπος που ξέρω να πολεμάω: Να φωτίζω το σκοτάδι και να αποδυναμώνω την ισχύ του. Κι αν αυτό σημαίνει πως ζω σε ένα δικό μου κόσμο, σας διαβεβαιώ πως σε αυτό τον κόσμο περνάω πολύ πιο όμορφα από εκείνους που έχοντας σώας τας φρένας κατοικούν σε διαφορετικό χωροχρόνο από εμένα.

 Γι' αυτό χαμογέλα, ζήσε, πολέμησε το όπως εσύ ξέρεις καλύτερα! Είναι η ζωή σου που διακυβεύεται εδώ. Πώς επιλέγεις να τη ζήσεις;

Δέσποινα Ζησοπούλου

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι διαφορετικοί τρόποι έκφρασης των συναισθημάτων μας

Άκουσα πριν καιρό σε μια συλλογή ξένων τραγουδιών ένα πολύ όμορφο τραγούδι, το οποίο αρχικά είχα ερμηνεύσει λάθος αλλά μετά από αναζήτηση είδα ότι η πραγματική ιστορία πίσω από το τραγούδι είναι πολύ πιο γλυκιά από ότι είχα σκεφτεί στην αρχή. Το τραγούδι είναι το "I'm not in love" των 10cc και ακολουθούν οι στίχοι με μετάφραση και τον σύνδεσμο στο τέλος του άρθρου:   "I'm not in love / Δεν είμαι ερωτευμένος So don't forget it / Οπότε μην ξεχνάς It's just a silly phase I'm going through / Ότι α πλώς περνάω μια χαζή φάση And just because / Κι επειδή I call you up / Σε παίρνω τηλέφωνο Don't get me wrong, don't think you've got it made / Μην μπερδεύεσαι , μη νομίζεις ότι πέτυχες I'm not in love, no no, it's because / Δεν είμαι ερωτευμένος, όχι, όχι, είναι επειδή   I like to see you / Θέλω να σε βλέπω But then again / Αλλά και πάλι That doesn't mean you mean that much to me / Αυτό δεν σημαίνει

Δύο θρύλοι, μια έχθρα, ένα ατύχημα, και μια ιστορία αμοιβαίου σεβασμού

Ένα απόγευμα πριν χρόνια, ο μπαμπάς μου ετοιμαζόταν να παρακολουθήσει μια ταινία και πρότεινε να την δω κι εγώ, παρόλο που ήξερε ότι το θέμα της ταινίας δεν με ενδιέφερε στο ελάχιστο. Το ίδιο ήξερα κι εγώ, ωστόσο όμως έκατσα να την δω κι εν τέλει το θέαμα δικαίωσε πλήρως την απόφασή μου. Η ταινία έχει τίτλο "Rush" (2013) και αφορά την πραγματική ιστορία του ατυχήματος του Αυστριακού Νίκι Λάουντα (τον οποίο υποδύεται ο Daniel Brühl) σε αγώνα της Formula 1 το 1976, και την ισχυρή κόντρα του με τον Βρετανό Τζέιμς Χαντ (τον οποίο υποδύεται ο Chris Hemsworth) για την κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου εκείνη τη χρονιά. Οι δύο αυτοί αγωνιστές της Formula 1 έμειναν στην ιστορία του αθλήματος ως θρύλοι (έτσι προκύπτει και ο τίτλος). Τόσο πριν όσο και μετά την παρακολούθηση της ταινίας, η Formula 1 σαν διοργάνωση πάντα με αφήνει παγερά αδιάφορη. Η ταινία όμως είναι ένα αριστούργημα γιατί δεν προβάλλει απλώς την ιστορία γύρω από το ατύχημα, αλλά τον ανταγωνισμό μεταξύ του Λ

Ψυχή τε και σώματι!

  Ψυχή και σώμα άρρηκτα συνδεδεμένα. Μιλάει το ένα και ακούει το άλλο. Έτσι δεν είναι περίεργο όταν παρατηρούμε πως κάτι το οποίο απασχολεί έναν άνθρωπο βρίσκει διέξοδο έκφρασης μέσα από το ίδιο του το σώμα. Μπορεί να εμφανιστεί με την μορφή ενός πόνου, σα δυσχέρεια αναπνοής, με μια γενικότερη αίσθηση ανακατέματος στο στομάχι ή μπορεί να πάρει οποιαδήποτε άλλη μορφή. Για αυτά τα συμπτώματα δεν υπάρχουν ιατρικές εξηγήσεις αλλά κρύβονται σε άλλα βαθύτερα και αφανή αίτια.   Όμως γιατί εμφανίζονται αυτά τα συμπτώματα; Και πώς μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε; Γιατί ναι μπορεί ο πόνος μας να προέρχεται από ψυχολογικούς λόγους αλλά δεν είναι πόνος θεωρητικός αλλά είναι πραγματικός και υπαρκτός και πλέον έχει αναχθεί σε θέμα υγείας!  Κατ' αρχήν ο καθένας μας γνωρίζει τι είναι αυτό που πραγματικά τον απασχολεί και καταδιώκει τη σκέψη του. Έτσι, το σώμα μας παίρνει την πρωτοβουλία να συμπαρασταθεί σα καλός φίλος στην ψυχή μας προσπαθώντας να τη φέρει αντιμέτωπη με τα προβλήματα