Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Mamma Μία!

  
  
 Για εσένα που ξέρω όλη μου τη ζωή. Για την ακρίβεια για εσένα που μου χάρισες τη ζωή! 

 Εμείς οι δυο μεγαλώσαμε μαζί. Αν γυρίσω να κοιτάξω πίσω θα αντικρίσω την παρουσία σου δίπλα σε κάθε μου μικρό ή μεγάλο βήμα. Θα δω χειροτεχνίες σε πολύχρωμα χαρτιά, να τρυπώνουμε κρυφά σε δασάκια ώστε να ακούσουμε μια ακόμη συναυλία, να τραγουδάμε αγκαλιά πάνω σε μια κινούμενη αιώρα, να μου αφηγείσαι άλλη μία ιστορία, να πηγαίνουμε μεγάλες βόλτες με το αυτοκίνητο δυναμώνοντας τον ήχο του ραδιοφώνου και της φωνής μας. Θα θυμηθώ μερικά κομμάτια σοκολάτας για να γλυκάνει η ψυχή μας σα τη γεύση της, εκείνες τις πολύωρες κουβέντες μας όταν προσπαθούμε να καταλάβουμε πως λειτουργεί αυτός ο κόσμος, και πολλές ακόμη όμορφες και γλυκές στιγμές που δεν κλείνονται σε προτάσεις και περιγραφές. Όλη μου η ζωή είναι γεμάτη από την εικόνα σου και είναι συνυφασμένη με τη δική σου! 
  
 Και φαντάσου πως ούτε εσύ ήξερες. Ήσουν απλά ένα μικρό κοριτσάκι που έπαιζε με την κούκλα του. Δεν ήξερες. Πώς θα μπορούσες να ξέρεις; Αλλά κινήθηκες με το ένστικτο και όλη σου την αγάπη και αυτά τα δύο είναι πάντα οι καλύτεροι σύμβουλοι. Πήρες μέρος σε ένα πείραμα που πέτυχε! 


 Ήσουν εκεί σε καταιγίδες και σε ηλιοφάνειες, στα νεύρα, στη γκρίνια και στο γέλιο. Πόσες φορές δεν ήρθαμε σε σύγκρουση, η καθεμιά υπερασπιζόμενη το δικό της σκεπτικό. Όμως, μεγάλωσα κι εγώ και αναγνωρίζω όσα μου έχεις τόσο απλόχερα προσφέρει. Μου έμαθες να γεύομαι τη ζωή, να ψάχνω και να βρίσκω την αγάπη στους ανθρώπους, να μάχομαι για τις αξίες μου και να μιλάω με αλήθειες. Μου έμαθες να αγκαλιάζω, όπως έκανες εσύ κάθε φορά που σε χρειαζόμουν και να απλώνω τα φτερά μου πηγαίνοντας εκεί που με οδηγούσαν οι επιθυμίες μου, ακόμη κι αν αυτός ο προορισμός με κρατούσε μακριά σου. Μου επέτρεψες να αναπτύξω μια προσωπικότητα τόσο διαφορετική από τη δική σου αλλά με αποδέχτηκες και δεν με έκρινες για αυτό. Μου έμαθες πόσο τυχερή είμαι που σε έχω γιατί άνθρωποι σαν εσένα είναι δυσεύρετοι και είναι ευλογία! Έχοντας τόσο πολύτιμα εφόδια ποιος μπορεί να φοβηθεί για όσα βρεθούν στο διάβα του;

  Ήσουν απλά ένα παιδάκι κι όμως κατάφερες να μεγαλώσεις άλλο ένα παιδάκι. Δεν σου κρύβω ότι ορισμένες φορές αισθάνομαι πως κατά κάποιο τρόπο γίνεσαι κι εσύ το δικό μου παιδάκι. Είναι εκείνες οι φορές που σε πιάνει ο παρορμητισμός, το πείσμα ή ο φόβος σου και χρειάζεσαι κάποιον να συμφωνήσει μαζί σου, να σε καθησυχάσει, ίσως και να σε συνετίσει. Και ξέρεις γιατί χαίρομαι πιο πολύ; Γιατί πέρα από όλα αυτά με τον τρόπο σου και την υπομονή σου πέρα από μητέρα μου κατάφερες να γίνεις και φίλη μου! Kι αυτό είναι κάτι που ελάχιστοι μπορούν να το κατανοήσουν και πόσo μάλλον να το κατακτήσουν!

Δέσποινα Ζησοπούλου

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι διαφορετικοί τρόποι έκφρασης των συναισθημάτων μας

Άκουσα πριν καιρό σε μια συλλογή ξένων τραγουδιών ένα πολύ όμορφο τραγούδι, το οποίο αρχικά είχα ερμηνεύσει λάθος αλλά μετά από αναζήτηση είδα ότι η πραγματική ιστορία πίσω από το τραγούδι είναι πολύ πιο γλυκιά από ότι είχα σκεφτεί στην αρχή. Το τραγούδι είναι το "I'm not in love" των 10cc και ακολουθούν οι στίχοι με μετάφραση και τον σύνδεσμο στο τέλος του άρθρου:   "I'm not in love / Δεν είμαι ερωτευμένος So don't forget it / Οπότε μην ξεχνάς It's just a silly phase I'm going through / Ότι α πλώς περνάω μια χαζή φάση And just because / Κι επειδή I call you up / Σε παίρνω τηλέφωνο Don't get me wrong, don't think you've got it made / Μην μπερδεύεσαι , μη νομίζεις ότι πέτυχες I'm not in love, no no, it's because / Δεν είμαι ερωτευμένος, όχι, όχι, είναι επειδή   I like to see you / Θέλω να σε βλέπω But then again / Αλλά και πάλι That doesn't mean you mean that much to me / Αυτό δεν σημαίνει

Δύο θρύλοι, μια έχθρα, ένα ατύχημα, και μια ιστορία αμοιβαίου σεβασμού

Ένα απόγευμα πριν χρόνια, ο μπαμπάς μου ετοιμαζόταν να παρακολουθήσει μια ταινία και πρότεινε να την δω κι εγώ, παρόλο που ήξερε ότι το θέμα της ταινίας δεν με ενδιέφερε στο ελάχιστο. Το ίδιο ήξερα κι εγώ, ωστόσο όμως έκατσα να την δω κι εν τέλει το θέαμα δικαίωσε πλήρως την απόφασή μου. Η ταινία έχει τίτλο "Rush" (2013) και αφορά την πραγματική ιστορία του ατυχήματος του Αυστριακού Νίκι Λάουντα (τον οποίο υποδύεται ο Daniel Brühl) σε αγώνα της Formula 1 το 1976, και την ισχυρή κόντρα του με τον Βρετανό Τζέιμς Χαντ (τον οποίο υποδύεται ο Chris Hemsworth) για την κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου εκείνη τη χρονιά. Οι δύο αυτοί αγωνιστές της Formula 1 έμειναν στην ιστορία του αθλήματος ως θρύλοι (έτσι προκύπτει και ο τίτλος). Τόσο πριν όσο και μετά την παρακολούθηση της ταινίας, η Formula 1 σαν διοργάνωση πάντα με αφήνει παγερά αδιάφορη. Η ταινία όμως είναι ένα αριστούργημα γιατί δεν προβάλλει απλώς την ιστορία γύρω από το ατύχημα, αλλά τον ανταγωνισμό μεταξύ του Λ

Ψυχή τε και σώματι!

  Ψυχή και σώμα άρρηκτα συνδεδεμένα. Μιλάει το ένα και ακούει το άλλο. Έτσι δεν είναι περίεργο όταν παρατηρούμε πως κάτι το οποίο απασχολεί έναν άνθρωπο βρίσκει διέξοδο έκφρασης μέσα από το ίδιο του το σώμα. Μπορεί να εμφανιστεί με την μορφή ενός πόνου, σα δυσχέρεια αναπνοής, με μια γενικότερη αίσθηση ανακατέματος στο στομάχι ή μπορεί να πάρει οποιαδήποτε άλλη μορφή. Για αυτά τα συμπτώματα δεν υπάρχουν ιατρικές εξηγήσεις αλλά κρύβονται σε άλλα βαθύτερα και αφανή αίτια.   Όμως γιατί εμφανίζονται αυτά τα συμπτώματα; Και πώς μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε; Γιατί ναι μπορεί ο πόνος μας να προέρχεται από ψυχολογικούς λόγους αλλά δεν είναι πόνος θεωρητικός αλλά είναι πραγματικός και υπαρκτός και πλέον έχει αναχθεί σε θέμα υγείας!  Κατ' αρχήν ο καθένας μας γνωρίζει τι είναι αυτό που πραγματικά τον απασχολεί και καταδιώκει τη σκέψη του. Έτσι, το σώμα μας παίρνει την πρωτοβουλία να συμπαρασταθεί σα καλός φίλος στην ψυχή μας προσπαθώντας να τη φέρει αντιμέτωπη με τα προβλήματα