Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Puzzle για δύο!


 Οι ανθρώπινες σχέσεις μου θυμίζουν κάτι από τα κομμάτια των παζλ. Ποικίλης θεματικής γκάμας και κάθε μία τους ξεχωριστή. Άλλες όμορφες απεικονίσεις τοπίων και κάποιες δυσνόητοι πίνακες καλλιτεχνών που ο κάθε παρατηρητής δίνει τη δική του ερμηνεία.

 Ένα παζλ 2 κομματιών. Το ένα κομμάτι απεικονίζει μία εικόνα. Το άλλο που ενώνεται μαζί του, τη συμπληρώνει. Κανένα άλλο δε μπορεί να πάρει τη θέση του, γιατί ακόμη κι αν το προσπαθήσει δε θα ταιριάξει πλήρως και κάποια στιγμή θα αποχωρήσει από κοντά του ώστε να βρει το κομμάτι που εφάπτεται καλύτερα στα διακεκομμένα σημεία του. 

 Μπορεί να έχουν ένα κοινό μοτίβο αλλά το καθένα φέρει τις δικές του ιδιαίτερες λεπτομέρειες. Μπορεί ακόμη φαινομενικά το ένα να είναι εντελώς διαφορετικό από το άλλο, αλλά εδώ δεν χωρούν αυταπάτες: για να παρατηρήσεις και να κατανοήσεις την πλήρη εικόνα χρειάζεσαι και τα δύο κομμάτια. 

 Δεν είναι βέβαιο πότε θα συναντηθούν και αν θα καταφέρουν να μείνουν ενωμένα. Υφίστανται αρκετές αναταράξεις. Απλά ακριβώς επειδή το ένα συμπληρώνει το άλλο έχουν περισσότερες πιθανότητες να αντέξουν από τα υπόλοιπα που είναι πιο ευάλωτα λόγω της εγγενούς ανομοιότητας τους.

 Το περίεργο όμως είναι πως και οι άνθρωποι όπως αυτά τα κομμάτια, παρά το πλήθος των ατόμων που τους προσεγγίζουν, αναγνωρίζουν επακριβώς πότε έχουν βρει το συγκεκριμένο δικό τους, αυτήν την διαφορετική αλλά και απαραίτητη οπτική στον ορίζοντα τους. Ίσως λέγεται ένστικτο, ίσως έχει κάποια άλλη ονομασία. Κι όμως κατέχουν αυτή τη γνώση - βεβαιότητα που ξεπερνά τα όρια της ανθρώπινης φύσης τους. Απλά ξέρουν, χωρίς να γνωρίζουν από που και πως. Ίσως γιατί κυριαρχεί αυτή η πρωτόγνωρη και ακατανόητη σύνδεση που αισθάνεσαι ότι βιώνει και ξέρεις πράγματα χωρίς να σου τα έχει πει. Όμως ακόμη κι αν ακούγεται δεν είναι τρομακτικό. Διότι όλα αυτά τα σημάδια σε κάνουν να συνειδητοποιείς ακόμη περισσότερο πως αυτό συμβαίνει γιατί το σωστό τμήμα έχει τοποθετηθεί στην κατάλληλη θέση και είναι φυσικό επακόλουθο τα δύο μεμονωμένα τμήματα πλέον να μετατράπηκαν σε ένα ενιαίο.


Δέσποινα Ζησοπούλου

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι διαφορετικοί τρόποι έκφρασης των συναισθημάτων μας

Άκουσα πριν καιρό σε μια συλλογή ξένων τραγουδιών ένα πολύ όμορφο τραγούδι, το οποίο αρχικά είχα ερμηνεύσει λάθος αλλά μετά από αναζήτηση είδα ότι η πραγματική ιστορία πίσω από το τραγούδι είναι πολύ πιο γλυκιά από ότι είχα σκεφτεί στην αρχή. Το τραγούδι είναι το "I'm not in love" των 10cc και ακολουθούν οι στίχοι με μετάφραση και τον σύνδεσμο στο τέλος του άρθρου:   "I'm not in love / Δεν είμαι ερωτευμένος So don't forget it / Οπότε μην ξεχνάς It's just a silly phase I'm going through / Ότι α πλώς περνάω μια χαζή φάση And just because / Κι επειδή I call you up / Σε παίρνω τηλέφωνο Don't get me wrong, don't think you've got it made / Μην μπερδεύεσαι , μη νομίζεις ότι πέτυχες I'm not in love, no no, it's because / Δεν είμαι ερωτευμένος, όχι, όχι, είναι επειδή   I like to see you / Θέλω να σε βλέπω But then again / Αλλά και πάλι That doesn't mean you mean that much to me / Αυτό δεν σημαίνει

Δύο θρύλοι, μια έχθρα, ένα ατύχημα, και μια ιστορία αμοιβαίου σεβασμού

Ένα απόγευμα πριν χρόνια, ο μπαμπάς μου ετοιμαζόταν να παρακολουθήσει μια ταινία και πρότεινε να την δω κι εγώ, παρόλο που ήξερε ότι το θέμα της ταινίας δεν με ενδιέφερε στο ελάχιστο. Το ίδιο ήξερα κι εγώ, ωστόσο όμως έκατσα να την δω κι εν τέλει το θέαμα δικαίωσε πλήρως την απόφασή μου. Η ταινία έχει τίτλο "Rush" (2013) και αφορά την πραγματική ιστορία του ατυχήματος του Αυστριακού Νίκι Λάουντα (τον οποίο υποδύεται ο Daniel Brühl) σε αγώνα της Formula 1 το 1976, και την ισχυρή κόντρα του με τον Βρετανό Τζέιμς Χαντ (τον οποίο υποδύεται ο Chris Hemsworth) για την κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου εκείνη τη χρονιά. Οι δύο αυτοί αγωνιστές της Formula 1 έμειναν στην ιστορία του αθλήματος ως θρύλοι (έτσι προκύπτει και ο τίτλος). Τόσο πριν όσο και μετά την παρακολούθηση της ταινίας, η Formula 1 σαν διοργάνωση πάντα με αφήνει παγερά αδιάφορη. Η ταινία όμως είναι ένα αριστούργημα γιατί δεν προβάλλει απλώς την ιστορία γύρω από το ατύχημα, αλλά τον ανταγωνισμό μεταξύ του Λ

Ψυχή τε και σώματι!

  Ψυχή και σώμα άρρηκτα συνδεδεμένα. Μιλάει το ένα και ακούει το άλλο. Έτσι δεν είναι περίεργο όταν παρατηρούμε πως κάτι το οποίο απασχολεί έναν άνθρωπο βρίσκει διέξοδο έκφρασης μέσα από το ίδιο του το σώμα. Μπορεί να εμφανιστεί με την μορφή ενός πόνου, σα δυσχέρεια αναπνοής, με μια γενικότερη αίσθηση ανακατέματος στο στομάχι ή μπορεί να πάρει οποιαδήποτε άλλη μορφή. Για αυτά τα συμπτώματα δεν υπάρχουν ιατρικές εξηγήσεις αλλά κρύβονται σε άλλα βαθύτερα και αφανή αίτια.   Όμως γιατί εμφανίζονται αυτά τα συμπτώματα; Και πώς μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε; Γιατί ναι μπορεί ο πόνος μας να προέρχεται από ψυχολογικούς λόγους αλλά δεν είναι πόνος θεωρητικός αλλά είναι πραγματικός και υπαρκτός και πλέον έχει αναχθεί σε θέμα υγείας!  Κατ' αρχήν ο καθένας μας γνωρίζει τι είναι αυτό που πραγματικά τον απασχολεί και καταδιώκει τη σκέψη του. Έτσι, το σώμα μας παίρνει την πρωτοβουλία να συμπαρασταθεί σα καλός φίλος στην ψυχή μας προσπαθώντας να τη φέρει αντιμέτωπη με τα προβλήματα