Αυτο-Πεποίθηση!


 Σε ακούω αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί έχεις τόσο μεγάλη ανάγκη να μου τονίσεις τα χαρίσματα ή την ιδιότητά σου. Λες: "Είμαι όμορφος, είμαι έξυπνος, είμαι γιατρός, είμαι δικηγόρος" και πάει λέγοντας. Και μπράβο σου. Αλλά γιατί χρειάζεται να μου τα πεις με έπαρση; Κι όμως αν ακούσω πιο καλά καταβάθως μου λες: "Αισθάνομαι ότι δεν είμαι αρκετός κι έχω ανάγκη από τον θαυμασμό και την επιβεβαίωση του κόσμου για να πιστέψω  στον εαυτό μου."

 Ο άνθρωπος που αισθάνεται πραγματικά περήφανος για όσα είναι ή έχει κατορθώσει δεν έχει την ανάγκη να τα φωνάξει. Του αρκεί που κατέχει ο ίδιος τη συγκεκριμένη γνώση. Γνωρίζει την αξία του και δεν έχει ανάγκη την επιβεβαίωση κανενός. Αντίθετα, εκείνος που πλέκει εγκώμια στον εαυτό του και παίρνει τον ρόλο του τελάλη αρχίζοντας να διαλαλεί τις αρετές του, αποκαλύπτει απλώς την ανάγκη του για αποδοχή και θαυμασμό των άλλων.

 Με λίγα λόγια, μπορεί να έχουμε πολλές ιδιότητες αλλά όταν δεν έχουμε την ανάγκη να τις υπερτονίζουμε στον περίγυρο μας είμαστε καλά με το μέσα μας. Όταν, από την άλλη συμβαίνει το αντίθετο, χρειαζόμαστε λίγη δουλίτσα παραπάνω με τον εαυτό μας ώστε εντέλει να αισθανόμαστε καλύτερα για το ποιοι είμαστε.

 Επομένως, την επόμενη φορά που θα ακούσετε έναν άνθρωπο να περιαυτολογεί, μη βιαστείτε να τον επικρίνετε. Έχει κι αυτός τις αδυναμίες του, απλώς δεν έχει βρει ακόμη τον τρόπο να τις διαχειριστεί.

Δέσποινα Ζησοπούλου

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις