Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ζω για να δουλεύω ή δουλεύω για να ζω;

Στις ημέρες που διανύουμε και μόνο το γεγονός ότι κάποιος εργάζεται θεωρείται μεγάλη τύχη και ευλογία. Όμως, υπάρχει μια λεπτή γραμμή που διαχωρίζει την προσωπική από την επαγγελματική ζωή. Για να υπάρχει εσωτερική ισορροπία είναι καλό να υφίστανται και οι δύο στη ζωή ενός ατόμου και η υποτιθέμενη ζυγαριά να μη γέρνει υπέρμετρα ούτε προς τη μία αλλά ούτε και προς την άλλη μεριά.  

Θεωρητικά είναι εύκολο να ειπωθεί και πρακτικά είναι δύσκολο να πραγματωθεί, γιατί συνήθως αυτές οι δύο έννοιες μονοπωλούν την προσοχή μας. Το αποτέλεσμα είναι ότι συχνά πυκνά κάποια από τις δυο τους μένει παραπονεμένη.

Είναι δική μας αρμοδιότητα να μοιράσουμε όσο πιο ακριβοδίκαια γίνεται το χρόνο μας ανάμεσα σε αυτές τις δύο "κυρίες". Διότι όσο εχθρικές κι αν φαίνονται μεταξύ τους, στην πραγματικότητα είναι αλληλοεξαρτώμενες και κατά βάθος επιθυμούν να έχουν καλές σχέσεις ανάμεσα τους. Η προσωπική μας ζωή είναι αυτή που μας δίνει δύναμη και ανανεώνει τη διάθεση μας ώστε να είμαστε αποδοτικότεροι στην εργασία μας και η επαγγελματική μας ζωή αυτή που μας εφοδιάζει με αυτοπεποίθηση και οικονομική ελευθερία ώστε να απολαμβάνουμε με μεγαλύτερη άνεση τον ελεύθερο μας χρόνο.

Είναι κρίμα, λοιπόν, να επιτρέπουμε να παραγκωνίζεται η μία από την άλλη γιατί έτσι γινόμαστε άνθρωποι μισοί και άρα άνθρωποι ευάλωτοι. Ας αγκαλιάσουμε επιτέλους αυτές τις δύο "κυρίες" και ας τις εξηγήσουμε πως μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά και πως ήρθε η ώρα ενώσουν τα χέρια.

Επομένως, νομίζω πως η σωστή απάντηση είναι: δουλεύω για να ζω, δε ζω για να δουλεύω! 

Δέσποινα Ζησοπούλου

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι διαφορετικοί τρόποι έκφρασης των συναισθημάτων μας

Άκουσα πριν καιρό σε μια συλλογή ξένων τραγουδιών ένα πολύ όμορφο τραγούδι, το οποίο αρχικά είχα ερμηνεύσει λάθος αλλά μετά από αναζήτηση είδα ότι η πραγματική ιστορία πίσω από το τραγούδι είναι πολύ πιο γλυκιά από ότι είχα σκεφτεί στην αρχή. Το τραγούδι είναι το "I'm not in love" των 10cc και ακολουθούν οι στίχοι με μετάφραση και τον σύνδεσμο στο τέλος του άρθρου:   "I'm not in love / Δεν είμαι ερωτευμένος So don't forget it / Οπότε μην ξεχνάς It's just a silly phase I'm going through / Ότι α πλώς περνάω μια χαζή φάση And just because / Κι επειδή I call you up / Σε παίρνω τηλέφωνο Don't get me wrong, don't think you've got it made / Μην μπερδεύεσαι , μη νομίζεις ότι πέτυχες I'm not in love, no no, it's because / Δεν είμαι ερωτευμένος, όχι, όχι, είναι επειδή   I like to see you / Θέλω να σε βλέπω But then again / Αλλά και πάλι That doesn't mean you mean that much to me / Αυτό δεν σημαίνει

Δύο θρύλοι, μια έχθρα, ένα ατύχημα, και μια ιστορία αμοιβαίου σεβασμού

Ένα απόγευμα πριν χρόνια, ο μπαμπάς μου ετοιμαζόταν να παρακολουθήσει μια ταινία και πρότεινε να την δω κι εγώ, παρόλο που ήξερε ότι το θέμα της ταινίας δεν με ενδιέφερε στο ελάχιστο. Το ίδιο ήξερα κι εγώ, ωστόσο όμως έκατσα να την δω κι εν τέλει το θέαμα δικαίωσε πλήρως την απόφασή μου. Η ταινία έχει τίτλο "Rush" (2013) και αφορά την πραγματική ιστορία του ατυχήματος του Αυστριακού Νίκι Λάουντα (τον οποίο υποδύεται ο Daniel Brühl) σε αγώνα της Formula 1 το 1976, και την ισχυρή κόντρα του με τον Βρετανό Τζέιμς Χαντ (τον οποίο υποδύεται ο Chris Hemsworth) για την κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου εκείνη τη χρονιά. Οι δύο αυτοί αγωνιστές της Formula 1 έμειναν στην ιστορία του αθλήματος ως θρύλοι (έτσι προκύπτει και ο τίτλος). Τόσο πριν όσο και μετά την παρακολούθηση της ταινίας, η Formula 1 σαν διοργάνωση πάντα με αφήνει παγερά αδιάφορη. Η ταινία όμως είναι ένα αριστούργημα γιατί δεν προβάλλει απλώς την ιστορία γύρω από το ατύχημα, αλλά τον ανταγωνισμό μεταξύ του Λ

Ψυχή τε και σώματι!

  Ψυχή και σώμα άρρηκτα συνδεδεμένα. Μιλάει το ένα και ακούει το άλλο. Έτσι δεν είναι περίεργο όταν παρατηρούμε πως κάτι το οποίο απασχολεί έναν άνθρωπο βρίσκει διέξοδο έκφρασης μέσα από το ίδιο του το σώμα. Μπορεί να εμφανιστεί με την μορφή ενός πόνου, σα δυσχέρεια αναπνοής, με μια γενικότερη αίσθηση ανακατέματος στο στομάχι ή μπορεί να πάρει οποιαδήποτε άλλη μορφή. Για αυτά τα συμπτώματα δεν υπάρχουν ιατρικές εξηγήσεις αλλά κρύβονται σε άλλα βαθύτερα και αφανή αίτια.   Όμως γιατί εμφανίζονται αυτά τα συμπτώματα; Και πώς μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε; Γιατί ναι μπορεί ο πόνος μας να προέρχεται από ψυχολογικούς λόγους αλλά δεν είναι πόνος θεωρητικός αλλά είναι πραγματικός και υπαρκτός και πλέον έχει αναχθεί σε θέμα υγείας!  Κατ' αρχήν ο καθένας μας γνωρίζει τι είναι αυτό που πραγματικά τον απασχολεί και καταδιώκει τη σκέψη του. Έτσι, το σώμα μας παίρνει την πρωτοβουλία να συμπαρασταθεί σα καλός φίλος στην ψυχή μας προσπαθώντας να τη φέρει αντιμέτωπη με τα προβλήματα