Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Διέξοδος στα αδιέξοδα!

Πόσες φορές έχουμε αναρωτηθεί για αυτό το "τι" και το "γιατί"; Τι να κάνω τώρα; Γιατί να συμβεί αυτό; Γιατί δε μπορώ να βρω μια λύση;   

Η ζωή δεν έρχεται με εγγυήσεις, ούτε και με οδηγίες χρήσης. Απλώς έρχεται και κάθεται δίπλα σου και αν της συμπεριφερθείς σωστά, ίσως αποφασίσει να σου κάνει και κάποιο χατίρι. Άλλωστε αυτή είναι και η γοητεία της. Διαφορετικά, αν γνωρίζαμε επακριβώς τις εκφάνσεις της δε θα είχε τόσο ενδιαφέρον να παρακολουθούμε την εξέλιξη της. 

Δεν γίνεται να πηγαίνουν όλα κατ' ευχήν και να έρχονται όπως τα θέλουμε. Και μάλιστα, κάποιες φορές φαντάζει αδύνατο το να αλλάξουμε τη ροή μιας κατάστασης. Όμως, μέσα από μια άσχημη έκβαση μπορεί να γεννηθεί κάτι όμορφο, ακόμη κι αν δεν είμαστε σε θέση να το αντιληφθούμε τη δεδομένη στιγμή. Ή ακόμη και στην περίπτωση που αναμένουμε κάτι και αυτό αργεί να συμβεί, πιθανώς είναι επειδή δεν είμαστε έτοιμοι να το υποδεχτούμε και να το καλωσορίσουμε. Βέβαια, υπάρχει το ενδεχόμενο του να μην είμαστε και ποτέ. Αλλά ακόμα και τότε θα επενδύσουμε σε καινούριες εναλλακτικές.

Θέλω να πω πως πάντα υπάρχει κάτι που αξίζει και πως αν τη μία μέρα αισθανόμαστε ότι βρισκόμαστε σε αδιέξοδο, την επόμενη (ίσως και λίγο αργότερα) θα έχει ανοίξει εμπρός μας ολόκληρος χάρτης γεμάτος προτεινόμενες επιλογές διαδρομών. Χρειάζεται καρτερικότητα και ελπίδα. Τότε θα βρούμε τις απαντήσεις που ψάχνουμε στα ερωτήματα μας.


Δέσποινα Ζησοπούλου

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι διαφορετικοί τρόποι έκφρασης των συναισθημάτων μας

Άκουσα πριν καιρό σε μια συλλογή ξένων τραγουδιών ένα πολύ όμορφο τραγούδι, το οποίο αρχικά είχα ερμηνεύσει λάθος αλλά μετά από αναζήτηση είδα ότι η πραγματική ιστορία πίσω από το τραγούδι είναι πολύ πιο γλυκιά από ότι είχα σκεφτεί στην αρχή. Το τραγούδι είναι το "I'm not in love" των 10cc και ακολουθούν οι στίχοι με μετάφραση και τον σύνδεσμο στο τέλος του άρθρου:   "I'm not in love / Δεν είμαι ερωτευμένος So don't forget it / Οπότε μην ξεχνάς It's just a silly phase I'm going through / Ότι α πλώς περνάω μια χαζή φάση And just because / Κι επειδή I call you up / Σε παίρνω τηλέφωνο Don't get me wrong, don't think you've got it made / Μην μπερδεύεσαι , μη νομίζεις ότι πέτυχες I'm not in love, no no, it's because / Δεν είμαι ερωτευμένος, όχι, όχι, είναι επειδή   I like to see you / Θέλω να σε βλέπω But then again / Αλλά και πάλι That doesn't mean you mean that much to me / Αυτό δεν σημαίνει

Δύο θρύλοι, μια έχθρα, ένα ατύχημα, και μια ιστορία αμοιβαίου σεβασμού

Ένα απόγευμα πριν χρόνια, ο μπαμπάς μου ετοιμαζόταν να παρακολουθήσει μια ταινία και πρότεινε να την δω κι εγώ, παρόλο που ήξερε ότι το θέμα της ταινίας δεν με ενδιέφερε στο ελάχιστο. Το ίδιο ήξερα κι εγώ, ωστόσο όμως έκατσα να την δω κι εν τέλει το θέαμα δικαίωσε πλήρως την απόφασή μου. Η ταινία έχει τίτλο "Rush" (2013) και αφορά την πραγματική ιστορία του ατυχήματος του Αυστριακού Νίκι Λάουντα (τον οποίο υποδύεται ο Daniel Brühl) σε αγώνα της Formula 1 το 1976, και την ισχυρή κόντρα του με τον Βρετανό Τζέιμς Χαντ (τον οποίο υποδύεται ο Chris Hemsworth) για την κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου εκείνη τη χρονιά. Οι δύο αυτοί αγωνιστές της Formula 1 έμειναν στην ιστορία του αθλήματος ως θρύλοι (έτσι προκύπτει και ο τίτλος). Τόσο πριν όσο και μετά την παρακολούθηση της ταινίας, η Formula 1 σαν διοργάνωση πάντα με αφήνει παγερά αδιάφορη. Η ταινία όμως είναι ένα αριστούργημα γιατί δεν προβάλλει απλώς την ιστορία γύρω από το ατύχημα, αλλά τον ανταγωνισμό μεταξύ του Λ

Ψυχή τε και σώματι!

  Ψυχή και σώμα άρρηκτα συνδεδεμένα. Μιλάει το ένα και ακούει το άλλο. Έτσι δεν είναι περίεργο όταν παρατηρούμε πως κάτι το οποίο απασχολεί έναν άνθρωπο βρίσκει διέξοδο έκφρασης μέσα από το ίδιο του το σώμα. Μπορεί να εμφανιστεί με την μορφή ενός πόνου, σα δυσχέρεια αναπνοής, με μια γενικότερη αίσθηση ανακατέματος στο στομάχι ή μπορεί να πάρει οποιαδήποτε άλλη μορφή. Για αυτά τα συμπτώματα δεν υπάρχουν ιατρικές εξηγήσεις αλλά κρύβονται σε άλλα βαθύτερα και αφανή αίτια.   Όμως γιατί εμφανίζονται αυτά τα συμπτώματα; Και πώς μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε; Γιατί ναι μπορεί ο πόνος μας να προέρχεται από ψυχολογικούς λόγους αλλά δεν είναι πόνος θεωρητικός αλλά είναι πραγματικός και υπαρκτός και πλέον έχει αναχθεί σε θέμα υγείας!  Κατ' αρχήν ο καθένας μας γνωρίζει τι είναι αυτό που πραγματικά τον απασχολεί και καταδιώκει τη σκέψη του. Έτσι, το σώμα μας παίρνει την πρωτοβουλία να συμπαρασταθεί σα καλός φίλος στην ψυχή μας προσπαθώντας να τη φέρει αντιμέτωπη με τα προβλήματα