Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Να το λες και να το προσπαθείς!

 
 Πόσο εύκολο να υποσχόμαστε, πόσο δύσκολο να τηρούμε.
 

 Όμορφα λόγια χαϊδεύουν την ακοή μας και προσπαθούν να τρυπώσουν στα όνειρα μας. Ομοιάζουν με τις Σειρήνες που γνωρίζουμε από την ελληνική μυθολογία. Σε πλανεύουν, αλλάζεις την τροχιά σου προς το μέρος τους και αν δεν είσαι υποψιασμένος υπάρχει η πιθανότητα να γκρεμοτσακιστείς στα βράχια τους.
 
 Αντίβαρο τους οι πράξεις. Οι πράξεις μιλάνε μια πιο απλή γλώσσα. Μπορεί να μη διαθέτουν ιδιαίτερο καλλωπισμό αλλά έχουν αυτό που λέμε φυσική ομορφιά.
 
 Ο συνδυασμός των δύο; Ακαταμάχητος. Δυστυχώς, όμως, οι άνθρωποι που διαθέτουν αυτά τα δύο γνωρίσματα, πόσο μάλλον το δεύτερο και ίσως και σημαντικότερο, είναι κάτι σαν είδος υπό εξαφάνιση. Όλως παραδόξως οι εκπρόσωποι του πρώτου γνωρίσματος είναι σαν τις νέες τάσεις της μόδας: έχουν πολλούς ακόλουθους. 
 
 
 Πολλοί ξοδεύουν άσκοπα τις λέξεις απλά και μόνο για να ειπωθούν. Άλλοι πάλι λίγο πιο ρομαντικοί τις λένε και ως ένα σημείο παρασύρονται και οι ίδιοι με τα λόγια τους γιατί στα αλήθεια τα πιστεύουν, μόνο που κάπου στην προσπάθεια της πραγματοποίησης τους κουράζονται νωρίς και τα αφήνουν να στέκουν μετέωρα στο χρόνο.
 
 Με το πέρασμα του καιρού έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως είναι προτιμότερο να μην λέμε πράγματα μόνο και μόνο για να τα πούμε αν δεν είμαστε σίγουροι πως μπορούμε να μετατρέψουμε τον λόγο μας σε πράξη. Έτσι, είμαστε σωστοί κυρίως απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό και κατ' επέκταση στους συνανθρώπους μας. Άλλωστε, δεν είναι πιο όμορφο να δεις κάτι να συμβαίνει από το να προσμένεις μία άφιξη που δε θα φτάσει ποτέ;
 
 Γι' αυτό να το λες και να προσπαθείς να το τηρήσεις, αλλιώς μη το πεις καθόλου!
 
Δέσποινα Ζησοπούλου

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι διαφορετικοί τρόποι έκφρασης των συναισθημάτων μας

Άκουσα πριν καιρό σε μια συλλογή ξένων τραγουδιών ένα πολύ όμορφο τραγούδι, το οποίο αρχικά είχα ερμηνεύσει λάθος αλλά μετά από αναζήτηση είδα ότι η πραγματική ιστορία πίσω από το τραγούδι είναι πολύ πιο γλυκιά από ότι είχα σκεφτεί στην αρχή. Το τραγούδι είναι το "I'm not in love" των 10cc και ακολουθούν οι στίχοι με μετάφραση και τον σύνδεσμο στο τέλος του άρθρου:   "I'm not in love / Δεν είμαι ερωτευμένος So don't forget it / Οπότε μην ξεχνάς It's just a silly phase I'm going through / Ότι α πλώς περνάω μια χαζή φάση And just because / Κι επειδή I call you up / Σε παίρνω τηλέφωνο Don't get me wrong, don't think you've got it made / Μην μπερδεύεσαι , μη νομίζεις ότι πέτυχες I'm not in love, no no, it's because / Δεν είμαι ερωτευμένος, όχι, όχι, είναι επειδή   I like to see you / Θέλω να σε βλέπω But then again / Αλλά και πάλι That doesn't mean you mean that much to me / Αυτό δεν σημαίνει

Δύο θρύλοι, μια έχθρα, ένα ατύχημα, και μια ιστορία αμοιβαίου σεβασμού

Ένα απόγευμα πριν χρόνια, ο μπαμπάς μου ετοιμαζόταν να παρακολουθήσει μια ταινία και πρότεινε να την δω κι εγώ, παρόλο που ήξερε ότι το θέμα της ταινίας δεν με ενδιέφερε στο ελάχιστο. Το ίδιο ήξερα κι εγώ, ωστόσο όμως έκατσα να την δω κι εν τέλει το θέαμα δικαίωσε πλήρως την απόφασή μου. Η ταινία έχει τίτλο "Rush" (2013) και αφορά την πραγματική ιστορία του ατυχήματος του Αυστριακού Νίκι Λάουντα (τον οποίο υποδύεται ο Daniel Brühl) σε αγώνα της Formula 1 το 1976, και την ισχυρή κόντρα του με τον Βρετανό Τζέιμς Χαντ (τον οποίο υποδύεται ο Chris Hemsworth) για την κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου εκείνη τη χρονιά. Οι δύο αυτοί αγωνιστές της Formula 1 έμειναν στην ιστορία του αθλήματος ως θρύλοι (έτσι προκύπτει και ο τίτλος). Τόσο πριν όσο και μετά την παρακολούθηση της ταινίας, η Formula 1 σαν διοργάνωση πάντα με αφήνει παγερά αδιάφορη. Η ταινία όμως είναι ένα αριστούργημα γιατί δεν προβάλλει απλώς την ιστορία γύρω από το ατύχημα, αλλά τον ανταγωνισμό μεταξύ του Λ

Ψυχή τε και σώματι!

  Ψυχή και σώμα άρρηκτα συνδεδεμένα. Μιλάει το ένα και ακούει το άλλο. Έτσι δεν είναι περίεργο όταν παρατηρούμε πως κάτι το οποίο απασχολεί έναν άνθρωπο βρίσκει διέξοδο έκφρασης μέσα από το ίδιο του το σώμα. Μπορεί να εμφανιστεί με την μορφή ενός πόνου, σα δυσχέρεια αναπνοής, με μια γενικότερη αίσθηση ανακατέματος στο στομάχι ή μπορεί να πάρει οποιαδήποτε άλλη μορφή. Για αυτά τα συμπτώματα δεν υπάρχουν ιατρικές εξηγήσεις αλλά κρύβονται σε άλλα βαθύτερα και αφανή αίτια.   Όμως γιατί εμφανίζονται αυτά τα συμπτώματα; Και πώς μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε; Γιατί ναι μπορεί ο πόνος μας να προέρχεται από ψυχολογικούς λόγους αλλά δεν είναι πόνος θεωρητικός αλλά είναι πραγματικός και υπαρκτός και πλέον έχει αναχθεί σε θέμα υγείας!  Κατ' αρχήν ο καθένας μας γνωρίζει τι είναι αυτό που πραγματικά τον απασχολεί και καταδιώκει τη σκέψη του. Έτσι, το σώμα μας παίρνει την πρωτοβουλία να συμπαρασταθεί σα καλός φίλος στην ψυχή μας προσπαθώντας να τη φέρει αντιμέτωπη με τα προβλήματα