Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ανεκτίμητες αξίες!

 Θυμάμαι μία συνομιλία που έλαβε κάποτε χώρα. Ήταν σε μία από αυτές τις δύσκολες περιόδους που αντιμετωπίζουμε ανά διαστήματα. Αναφέρομαι σε εκείνες που από τη μία βρίσκεσαι σε μία καθοδική πορεία κι από την άλλη γι' αυτόν ακριβώς το λόγο είσαι ένα βήμα πριν ανοίξεις φτερά. Μεταξύ άλλων, λοιπόν, λέχθηκε για κάποιο άτομο πως ήταν απορίας άξιον ότι διατηρούσε την καλή του διάθεση και δεν παραπονιόταν ενώ δεν είχε "τίποτα" στη ζωή του.

 Με είχε προβληματίσει λιγάκι το πώς ορίζεται το "τίποτα". Δύο ζευγάρια μάτια μπορεί να εστιάζουν προς το ίδιο σημείο αλλά να αντιλαμβάνονται διαφορετικά την εικόνα που εκτυλίσσεται μπροστά τους. 

 Βαθιά μου πεποίθηση είναι πως η ζωή έχει το δικό της τρόπο να αποδίδει δικαιοσύνη και να τα εξισορροπεί έτσι ώστε όλοι να παίρνουν μία γεύση από όλες τις πτυχές της. Θα έρθουν οι δυσκολίες αλλά κάπου στο δρόμο θα σε ανταμώσουν και οι ευκολίες. Πιο σημαντικό, όμως, είναι πως όταν διασταυρωθείς με τις πρώτες η ζωή θα σε έχει ήδη εφοδιάσει με κάποιο από τα ανεκτίμητα δώρα της για να μπορέσεις να τις αντιμετωπίσεις. Η οικογένεια, ο σύντροφος, τα παιδιά σου, οι φίλοι, η υγεία, το κατοικίδιο, το επάγγελμα σου είναι μερικά μόνο από αυτά τα πολύτιμα δώρα της. Λογίζονται όλα αυτά ως "τίποτα"; Κάθε ένα τους ξεχωριστά είναι μοναδικό και κάθε ένα από αυτά που έχεις μπορεί να είναι ο κρυμμένος θησαυρός που στερείται κάποιος άλλος και αποτελεί αιτία της λύπης του.

 Σίγουρα, υπάρχουν περίοδοι που βαλτώνουμε και μέσα στη γενικότερη θολούρα μας φαντάζουν σα βουνά ακόμη και οι πεδιάδες, ενώ θα μπορούσαμε να τις καλλιεργήσουμε και εντέλει να ωφεληθούμε από δαύτες. Κοινώς, όταν δεν μπορεί να αλλάξει μία κατάσταση ίσως πρέπει να αλλάξουμε εμείς τον τρόπο που την διαχειριζόμαστε. Είναι αρκετά εύκολο να καταθέσουμε τα όπλα, αλλά είναι πιο παλικαρίσιο να τα χρησιμοποιήσουμε! 

 Δέσποινα Ζησοπούλου

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι διαφορετικοί τρόποι έκφρασης των συναισθημάτων μας

Άκουσα πριν καιρό σε μια συλλογή ξένων τραγουδιών ένα πολύ όμορφο τραγούδι, το οποίο αρχικά είχα ερμηνεύσει λάθος αλλά μετά από αναζήτηση είδα ότι η πραγματική ιστορία πίσω από το τραγούδι είναι πολύ πιο γλυκιά από ότι είχα σκεφτεί στην αρχή. Το τραγούδι είναι το "I'm not in love" των 10cc και ακολουθούν οι στίχοι με μετάφραση και τον σύνδεσμο στο τέλος του άρθρου:   "I'm not in love / Δεν είμαι ερωτευμένος So don't forget it / Οπότε μην ξεχνάς It's just a silly phase I'm going through / Ότι α πλώς περνάω μια χαζή φάση And just because / Κι επειδή I call you up / Σε παίρνω τηλέφωνο Don't get me wrong, don't think you've got it made / Μην μπερδεύεσαι , μη νομίζεις ότι πέτυχες I'm not in love, no no, it's because / Δεν είμαι ερωτευμένος, όχι, όχι, είναι επειδή   I like to see you / Θέλω να σε βλέπω But then again / Αλλά και πάλι That doesn't mean you mean that much to me / Αυτό δεν σημαίνει

Δύο θρύλοι, μια έχθρα, ένα ατύχημα, και μια ιστορία αμοιβαίου σεβασμού

Ένα απόγευμα πριν χρόνια, ο μπαμπάς μου ετοιμαζόταν να παρακολουθήσει μια ταινία και πρότεινε να την δω κι εγώ, παρόλο που ήξερε ότι το θέμα της ταινίας δεν με ενδιέφερε στο ελάχιστο. Το ίδιο ήξερα κι εγώ, ωστόσο όμως έκατσα να την δω κι εν τέλει το θέαμα δικαίωσε πλήρως την απόφασή μου. Η ταινία έχει τίτλο "Rush" (2013) και αφορά την πραγματική ιστορία του ατυχήματος του Αυστριακού Νίκι Λάουντα (τον οποίο υποδύεται ο Daniel Brühl) σε αγώνα της Formula 1 το 1976, και την ισχυρή κόντρα του με τον Βρετανό Τζέιμς Χαντ (τον οποίο υποδύεται ο Chris Hemsworth) για την κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου εκείνη τη χρονιά. Οι δύο αυτοί αγωνιστές της Formula 1 έμειναν στην ιστορία του αθλήματος ως θρύλοι (έτσι προκύπτει και ο τίτλος). Τόσο πριν όσο και μετά την παρακολούθηση της ταινίας, η Formula 1 σαν διοργάνωση πάντα με αφήνει παγερά αδιάφορη. Η ταινία όμως είναι ένα αριστούργημα γιατί δεν προβάλλει απλώς την ιστορία γύρω από το ατύχημα, αλλά τον ανταγωνισμό μεταξύ του Λ

Ψυχή τε και σώματι!

  Ψυχή και σώμα άρρηκτα συνδεδεμένα. Μιλάει το ένα και ακούει το άλλο. Έτσι δεν είναι περίεργο όταν παρατηρούμε πως κάτι το οποίο απασχολεί έναν άνθρωπο βρίσκει διέξοδο έκφρασης μέσα από το ίδιο του το σώμα. Μπορεί να εμφανιστεί με την μορφή ενός πόνου, σα δυσχέρεια αναπνοής, με μια γενικότερη αίσθηση ανακατέματος στο στομάχι ή μπορεί να πάρει οποιαδήποτε άλλη μορφή. Για αυτά τα συμπτώματα δεν υπάρχουν ιατρικές εξηγήσεις αλλά κρύβονται σε άλλα βαθύτερα και αφανή αίτια.   Όμως γιατί εμφανίζονται αυτά τα συμπτώματα; Και πώς μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε; Γιατί ναι μπορεί ο πόνος μας να προέρχεται από ψυχολογικούς λόγους αλλά δεν είναι πόνος θεωρητικός αλλά είναι πραγματικός και υπαρκτός και πλέον έχει αναχθεί σε θέμα υγείας!  Κατ' αρχήν ο καθένας μας γνωρίζει τι είναι αυτό που πραγματικά τον απασχολεί και καταδιώκει τη σκέψη του. Έτσι, το σώμα μας παίρνει την πρωτοβουλία να συμπαρασταθεί σα καλός φίλος στην ψυχή μας προσπαθώντας να τη φέρει αντιμέτωπη με τα προβλήματα