Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Στίγματα στιγμής!



 Μέσα στη βαβούρα της καθημερινότητας είναι τόσο απλό να χάσουμε την ψυχραιμία μας και να αρχίσουμε να δίνουμε μεγαλύτερο μερίδιο προσοχής σε θέματα δευτερευούσης αξίας. Και κάπως έτσι ξεχνάμε. Ξεχνάμε να ζούμε! Ξεχνάμε πως δεν μπορούμε να ελέγξουμε τίποτα περισσότερο από το τώρα μας, από το παρόν μας. Αγωνιζόμαστε διαρκώς για ένα καλύτερο αύριο και αμελούμε να απολαύσουμε το δώρο του σήμερα που βρίσκεται μπροστά μας! Σαφώς και πρέπει να προετοιμάζουμε ένα τμήμα του εδάφους αλλά δεν γίνεται να θυσιάζουμε τις στιγμές που μας προσφέρονται εμμένοντας σε αναμονή καλύτερων μελλοντικών τέτοιων.

 Ούτε βέβαια μπορούμε και να καθορίσουμε επακριβώς πως θα έχει διαμορφωθεί αυτό το πολυπόθητο αύριο. Ως ένα σημείο μπορεί να περνάει από το χέρι μας αλλά από ένα σημείο παραπέρα δεν υπάρχουν διαπιστευτήρια της διαμόρφωσης του. Γι' αυτό καλό είναι να ζούμε την κάθε στιγμή όπως μας δίνεται με τα θετικά και τα αρνητικά της, τις χαρές και τις λύπες της, τις νίκες και τις ήττες της. Τίποτα δεν είναι πιο σίγουρο από το τώρα μας και ακόμη κι αυτό μπορεί να αλλάξει μέσα σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου. Και είναι ευνόητο πως αν δεν μπορούμε να καθορίσουμε μεταγενέστερα αποσπάσματα της δικής μας της ζωής πολύ περισσότερο δεν γίνεται να επέμβουμε σε άλλων ανθρώπων. 

 Όλα έχουν την τάση να μπαίνουν στη θέση τους και όσα γίνονται πραγματώνονται την πιο κατάλληλη στιγμή, όταν έχουν ωριμάσει οι συνθήκες, είτε αυτό συμβαίνει εν γνώσει είτε εν αγνοία μας. Είναι τόσα πολλά αυτά που καλούμαστε να ελέγξουμε κατά την διάρκεια της ημέρας που δεν ωφελεί να προσθέτουμε περισσότερες έγνοιες σε τομείς που είναι ανώτεροι των δυνάμεων μας. Άλλωστε το τώρα έχουμε μπροστά μας και σε αυτό μπορούμε να επικεντρωθούμε και να διαμορφώσουμε.

 Επομένως, ναι παραδείγματος χάριν υπάρχει η δουλειά με το ανάλογο άγχος που φέρει αλλά υπάρχει και ο άνθρωπος που πρέπει να σταθμίσει τις προτεραιότητες του και να καθορίσει που θα επιτρέψει να αναλωθεί. Και ναι υπάρχουν και τα σχέδια που κάνουμε για το μέλλον αλλά επειδή αγνοούμε την όποια έκβαση του, υπάρχει αυτό που ζούμε τώρα και είναι μπροστά μας και είναι δικό μας!

Δέσποινα Ζησοπούλου

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι διαφορετικοί τρόποι έκφρασης των συναισθημάτων μας

Άκουσα πριν καιρό σε μια συλλογή ξένων τραγουδιών ένα πολύ όμορφο τραγούδι, το οποίο αρχικά είχα ερμηνεύσει λάθος αλλά μετά από αναζήτηση είδα ότι η πραγματική ιστορία πίσω από το τραγούδι είναι πολύ πιο γλυκιά από ότι είχα σκεφτεί στην αρχή. Το τραγούδι είναι το "I'm not in love" των 10cc και ακολουθούν οι στίχοι με μετάφραση και τον σύνδεσμο στο τέλος του άρθρου:   "I'm not in love / Δεν είμαι ερωτευμένος So don't forget it / Οπότε μην ξεχνάς It's just a silly phase I'm going through / Ότι α πλώς περνάω μια χαζή φάση And just because / Κι επειδή I call you up / Σε παίρνω τηλέφωνο Don't get me wrong, don't think you've got it made / Μην μπερδεύεσαι , μη νομίζεις ότι πέτυχες I'm not in love, no no, it's because / Δεν είμαι ερωτευμένος, όχι, όχι, είναι επειδή   I like to see you / Θέλω να σε βλέπω But then again / Αλλά και πάλι That doesn't mean you mean that much to me / Αυτό δεν σημαίνει

Δύο θρύλοι, μια έχθρα, ένα ατύχημα, και μια ιστορία αμοιβαίου σεβασμού

Ένα απόγευμα πριν χρόνια, ο μπαμπάς μου ετοιμαζόταν να παρακολουθήσει μια ταινία και πρότεινε να την δω κι εγώ, παρόλο που ήξερε ότι το θέμα της ταινίας δεν με ενδιέφερε στο ελάχιστο. Το ίδιο ήξερα κι εγώ, ωστόσο όμως έκατσα να την δω κι εν τέλει το θέαμα δικαίωσε πλήρως την απόφασή μου. Η ταινία έχει τίτλο "Rush" (2013) και αφορά την πραγματική ιστορία του ατυχήματος του Αυστριακού Νίκι Λάουντα (τον οποίο υποδύεται ο Daniel Brühl) σε αγώνα της Formula 1 το 1976, και την ισχυρή κόντρα του με τον Βρετανό Τζέιμς Χαντ (τον οποίο υποδύεται ο Chris Hemsworth) για την κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου εκείνη τη χρονιά. Οι δύο αυτοί αγωνιστές της Formula 1 έμειναν στην ιστορία του αθλήματος ως θρύλοι (έτσι προκύπτει και ο τίτλος). Τόσο πριν όσο και μετά την παρακολούθηση της ταινίας, η Formula 1 σαν διοργάνωση πάντα με αφήνει παγερά αδιάφορη. Η ταινία όμως είναι ένα αριστούργημα γιατί δεν προβάλλει απλώς την ιστορία γύρω από το ατύχημα, αλλά τον ανταγωνισμό μεταξύ του Λ

Ψυχή τε και σώματι!

  Ψυχή και σώμα άρρηκτα συνδεδεμένα. Μιλάει το ένα και ακούει το άλλο. Έτσι δεν είναι περίεργο όταν παρατηρούμε πως κάτι το οποίο απασχολεί έναν άνθρωπο βρίσκει διέξοδο έκφρασης μέσα από το ίδιο του το σώμα. Μπορεί να εμφανιστεί με την μορφή ενός πόνου, σα δυσχέρεια αναπνοής, με μια γενικότερη αίσθηση ανακατέματος στο στομάχι ή μπορεί να πάρει οποιαδήποτε άλλη μορφή. Για αυτά τα συμπτώματα δεν υπάρχουν ιατρικές εξηγήσεις αλλά κρύβονται σε άλλα βαθύτερα και αφανή αίτια.   Όμως γιατί εμφανίζονται αυτά τα συμπτώματα; Και πώς μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε; Γιατί ναι μπορεί ο πόνος μας να προέρχεται από ψυχολογικούς λόγους αλλά δεν είναι πόνος θεωρητικός αλλά είναι πραγματικός και υπαρκτός και πλέον έχει αναχθεί σε θέμα υγείας!  Κατ' αρχήν ο καθένας μας γνωρίζει τι είναι αυτό που πραγματικά τον απασχολεί και καταδιώκει τη σκέψη του. Έτσι, το σώμα μας παίρνει την πρωτοβουλία να συμπαρασταθεί σα καλός φίλος στην ψυχή μας προσπαθώντας να τη φέρει αντιμέτωπη με τα προβλήματα