Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο (ε)αυτός και ο άλλος!


 


 Είναι τόσο εύκολο να απορροφηθούμε από τον εαυτό μας και από τα μεγάλα και άλυτα κατά τη γνώμη μας προβλήματα που μας περιστοιχίζουν. Είναι απλό να εστιάζουμε στις δικές μας υποθέσεις επιλέγοντας την αποστασιοποίηση και διατηρώντας σε επαγρύπνιση μια περιττή αυτολύπηση. Εντάξει όλο και κάπου θα βρούμε λίγο χρόνο για δαύτη αλλά μετά από μερικές στιγμές αναγκαίας αδράνειας καλό είναι να επστρέφουμε στη δράση.

 Καλώς ή κακώς ο κόσμος δεν περιστρέφεται μόνο γύρω από εμάς και επίσης ότι και να συμβεί εκείνος συνεχίζει ακάθεκτος τη φορά του. Απόφαση μας το αν θα στροβιλιστούμε μαζί του ή θα επαναπαυτούμε σε μια θέση στασιμότητας. Όμως, όντας χαμένοι στον μικρόκοσμο μας αμελούμε να παρατηρήσουμε πως αυτός ο κόσμος μας χρειάζεται. Πως ο διπλανός μας μπορεί να έχει ανάγκη την βοήθεια μας, πως ο πόνος του είναι και δική μας υπόθεση, ειδικά αν μπορούμε να τον απαλύνουμε με όποιο τρόπο και όποια μέσα διαθέτουμε. Η βοήθεια μας μπορεί να είναι υλική, πρακτική ή ηθική. Η ίδια η παρουσία μας μπορεί να είναι αρκετή από μόνη της, καθώς ο καθένας προσφέρει ότι μπορεί να δώσει. Αν μπορούμε να κάνουμε ένα καλό γιατί να το στερήσουμε από κάποιον συνάνθρωπο μας που το χρειάζεται; Υπάρχουν άνθωποι που ακριβώς επειδή ήρθαν έτσι οι συγκυρίες και έμαθαν από πρώτο χέρι πόσο απαραίτητη είναι η ύπαρξη κάποιου αγαθού και έγιναν γνώστες των συνεπειών της έλλειψης του, προσπαθούν να το προσφέρουν εκείνοι στους γύρω τους ώστε να μην αναγκαστεί να βιώσει κανένας όσα πέρασαν και ότι στερήθηκαν οι ίδιοι.

 Όχι, δυστυχώς δε μπορούμε να τα διορθώσουμε όλα ούτε και υπάρχει κάποια τέτοια απαίτηση προς το πρόσωπο μας αλλά ίσως μπορούμε να συμβάλλουμε στο να βελτιωθούν οι συνθήκες τους. Ένα καλό σημείο εκκίνησης είναι το να ξεκινήσουμε από την οικογένεια μας ή όπου αλλού κρίνει ο καθένας μας ότι είναι πραγματικά χρήσιμος. Αφού δεν υπάρχουμε μόνοι μας σε αυτό τον κόσμο οφείλουμε να κάνουμε μια προσπάθεια να συνυπάρχουμε μαζί με τους υπόλοιπους κατοίκους του. 

 Καλές γιορτές!

Δέσποινα Ζησοπούλου

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι διαφορετικοί τρόποι έκφρασης των συναισθημάτων μας

Άκουσα πριν καιρό σε μια συλλογή ξένων τραγουδιών ένα πολύ όμορφο τραγούδι, το οποίο αρχικά είχα ερμηνεύσει λάθος αλλά μετά από αναζήτηση είδα ότι η πραγματική ιστορία πίσω από το τραγούδι είναι πολύ πιο γλυκιά από ότι είχα σκεφτεί στην αρχή. Το τραγούδι είναι το "I'm not in love" των 10cc και ακολουθούν οι στίχοι με μετάφραση και τον σύνδεσμο στο τέλος του άρθρου:   "I'm not in love / Δεν είμαι ερωτευμένος So don't forget it / Οπότε μην ξεχνάς It's just a silly phase I'm going through / Ότι α πλώς περνάω μια χαζή φάση And just because / Κι επειδή I call you up / Σε παίρνω τηλέφωνο Don't get me wrong, don't think you've got it made / Μην μπερδεύεσαι , μη νομίζεις ότι πέτυχες I'm not in love, no no, it's because / Δεν είμαι ερωτευμένος, όχι, όχι, είναι επειδή   I like to see you / Θέλω να σε βλέπω But then again / Αλλά και πάλι That doesn't mean you mean that much to me / Αυτό δεν σημαίνει

Δύο θρύλοι, μια έχθρα, ένα ατύχημα, και μια ιστορία αμοιβαίου σεβασμού

Ένα απόγευμα πριν χρόνια, ο μπαμπάς μου ετοιμαζόταν να παρακολουθήσει μια ταινία και πρότεινε να την δω κι εγώ, παρόλο που ήξερε ότι το θέμα της ταινίας δεν με ενδιέφερε στο ελάχιστο. Το ίδιο ήξερα κι εγώ, ωστόσο όμως έκατσα να την δω κι εν τέλει το θέαμα δικαίωσε πλήρως την απόφασή μου. Η ταινία έχει τίτλο "Rush" (2013) και αφορά την πραγματική ιστορία του ατυχήματος του Αυστριακού Νίκι Λάουντα (τον οποίο υποδύεται ο Daniel Brühl) σε αγώνα της Formula 1 το 1976, και την ισχυρή κόντρα του με τον Βρετανό Τζέιμς Χαντ (τον οποίο υποδύεται ο Chris Hemsworth) για την κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου εκείνη τη χρονιά. Οι δύο αυτοί αγωνιστές της Formula 1 έμειναν στην ιστορία του αθλήματος ως θρύλοι (έτσι προκύπτει και ο τίτλος). Τόσο πριν όσο και μετά την παρακολούθηση της ταινίας, η Formula 1 σαν διοργάνωση πάντα με αφήνει παγερά αδιάφορη. Η ταινία όμως είναι ένα αριστούργημα γιατί δεν προβάλλει απλώς την ιστορία γύρω από το ατύχημα, αλλά τον ανταγωνισμό μεταξύ του Λ

Ψυχή τε και σώματι!

  Ψυχή και σώμα άρρηκτα συνδεδεμένα. Μιλάει το ένα και ακούει το άλλο. Έτσι δεν είναι περίεργο όταν παρατηρούμε πως κάτι το οποίο απασχολεί έναν άνθρωπο βρίσκει διέξοδο έκφρασης μέσα από το ίδιο του το σώμα. Μπορεί να εμφανιστεί με την μορφή ενός πόνου, σα δυσχέρεια αναπνοής, με μια γενικότερη αίσθηση ανακατέματος στο στομάχι ή μπορεί να πάρει οποιαδήποτε άλλη μορφή. Για αυτά τα συμπτώματα δεν υπάρχουν ιατρικές εξηγήσεις αλλά κρύβονται σε άλλα βαθύτερα και αφανή αίτια.   Όμως γιατί εμφανίζονται αυτά τα συμπτώματα; Και πώς μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε; Γιατί ναι μπορεί ο πόνος μας να προέρχεται από ψυχολογικούς λόγους αλλά δεν είναι πόνος θεωρητικός αλλά είναι πραγματικός και υπαρκτός και πλέον έχει αναχθεί σε θέμα υγείας!  Κατ' αρχήν ο καθένας μας γνωρίζει τι είναι αυτό που πραγματικά τον απασχολεί και καταδιώκει τη σκέψη του. Έτσι, το σώμα μας παίρνει την πρωτοβουλία να συμπαρασταθεί σα καλός φίλος στην ψυχή μας προσπαθώντας να τη φέρει αντιμέτωπη με τα προβλήματα