Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Happy Birthday!


 Πολλοί τρομάζουν και μόνο στη σκέψη των γενεθλίων. Όχι των γενεθλίων γενικά αλλά των δικών τους γενεθλίων ειδικά. Και όχι δεν τρομοκρατούνται απλά και μόνο στην ιδέα ενός μαγικού αριθμού με συνήθειες ανοδικής τάσης. 

 Τα γενέθλια είναι κάτι σαν απολογισμός της μέχρι τώρα ζωής μας. Αυτό που μας τρομάζει δεν είναι αυτούσια η ηλικία. Είναι το τι έχουμε καταφέρει και τι θα θέλαμε να έχουμε καταφέρει μέχρι την παρούσα εορτάζουσα ηλικία. Είναι η συνειδητοποίηση των κατορθωμάτων και των αποτυχιών μας, τα σημεία στα οποία υπερτερούμε και αυτά στα οποία υστερούμε. 

 Είναι η πορεία που έχουμε διανύσει μέχρι τώρα και ο σχεδιασμός των επόμενων κινήσεων μας. Είναι η κοινωνική γνώση που έχουμε καταφέρει να αποκτήσουμε και η προσωπική μας εξέλιξη συγκριτικά με την ιδανική εικόνα ενός εαυτού που έχουμε πλάσει σε κάποιο σημείο του μυαλού μας. Είναι οι άνθρωποι που μας περιβάλλουν, οι πιο δικοί μας άνθρωποι που έχουν κατορθώσει να αποτελούν κομμάτι της ταυτότητας μας, καθώς συνετέλεσαν στη σημερινή μας διαμόρφωση.

 Για αυτό θα έπρεπε να γιορτάζουμε τα γενέθλια για όλα όσα έχουμε καταφέρει, για τους ανθρώπους στους οποίους εξελιχθήκαμε και για αυτούς που κατορθώσαμε να κρατήσουμε κοντά μας. Γιατί όσο είμαστε ζωντανοί μπορούμε ακόμη να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα και να βελτιωθούμε κι εμείς οι ίδιοι. Και ό,τι δεν έχουμε πραγματώσει ακόμη, είναι μπροστά μας για να το κατακτήσουμε!


Δέσποινα Ζησοπούλου

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι διαφορετικοί τρόποι έκφρασης των συναισθημάτων μας

Άκουσα πριν καιρό σε μια συλλογή ξένων τραγουδιών ένα πολύ όμορφο τραγούδι, το οποίο αρχικά είχα ερμηνεύσει λάθος αλλά μετά από αναζήτηση είδα ότι η πραγματική ιστορία πίσω από το τραγούδι είναι πολύ πιο γλυκιά από ότι είχα σκεφτεί στην αρχή. Το τραγούδι είναι το "I'm not in love" των 10cc και ακολουθούν οι στίχοι με μετάφραση και τον σύνδεσμο στο τέλος του άρθρου:   "I'm not in love / Δεν είμαι ερωτευμένος So don't forget it / Οπότε μην ξεχνάς It's just a silly phase I'm going through / Ότι α πλώς περνάω μια χαζή φάση And just because / Κι επειδή I call you up / Σε παίρνω τηλέφωνο Don't get me wrong, don't think you've got it made / Μην μπερδεύεσαι , μη νομίζεις ότι πέτυχες I'm not in love, no no, it's because / Δεν είμαι ερωτευμένος, όχι, όχι, είναι επειδή   I like to see you / Θέλω να σε βλέπω But then again / Αλλά και πάλι That doesn't mean you mean that much to me / Αυτό δεν σημαίνει

Δύο θρύλοι, μια έχθρα, ένα ατύχημα, και μια ιστορία αμοιβαίου σεβασμού

Ένα απόγευμα πριν χρόνια, ο μπαμπάς μου ετοιμαζόταν να παρακολουθήσει μια ταινία και πρότεινε να την δω κι εγώ, παρόλο που ήξερε ότι το θέμα της ταινίας δεν με ενδιέφερε στο ελάχιστο. Το ίδιο ήξερα κι εγώ, ωστόσο όμως έκατσα να την δω κι εν τέλει το θέαμα δικαίωσε πλήρως την απόφασή μου. Η ταινία έχει τίτλο "Rush" (2013) και αφορά την πραγματική ιστορία του ατυχήματος του Αυστριακού Νίκι Λάουντα (τον οποίο υποδύεται ο Daniel Brühl) σε αγώνα της Formula 1 το 1976, και την ισχυρή κόντρα του με τον Βρετανό Τζέιμς Χαντ (τον οποίο υποδύεται ο Chris Hemsworth) για την κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου εκείνη τη χρονιά. Οι δύο αυτοί αγωνιστές της Formula 1 έμειναν στην ιστορία του αθλήματος ως θρύλοι (έτσι προκύπτει και ο τίτλος). Τόσο πριν όσο και μετά την παρακολούθηση της ταινίας, η Formula 1 σαν διοργάνωση πάντα με αφήνει παγερά αδιάφορη. Η ταινία όμως είναι ένα αριστούργημα γιατί δεν προβάλλει απλώς την ιστορία γύρω από το ατύχημα, αλλά τον ανταγωνισμό μεταξύ του Λ

Ψυχή τε και σώματι!

  Ψυχή και σώμα άρρηκτα συνδεδεμένα. Μιλάει το ένα και ακούει το άλλο. Έτσι δεν είναι περίεργο όταν παρατηρούμε πως κάτι το οποίο απασχολεί έναν άνθρωπο βρίσκει διέξοδο έκφρασης μέσα από το ίδιο του το σώμα. Μπορεί να εμφανιστεί με την μορφή ενός πόνου, σα δυσχέρεια αναπνοής, με μια γενικότερη αίσθηση ανακατέματος στο στομάχι ή μπορεί να πάρει οποιαδήποτε άλλη μορφή. Για αυτά τα συμπτώματα δεν υπάρχουν ιατρικές εξηγήσεις αλλά κρύβονται σε άλλα βαθύτερα και αφανή αίτια.   Όμως γιατί εμφανίζονται αυτά τα συμπτώματα; Και πώς μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε; Γιατί ναι μπορεί ο πόνος μας να προέρχεται από ψυχολογικούς λόγους αλλά δεν είναι πόνος θεωρητικός αλλά είναι πραγματικός και υπαρκτός και πλέον έχει αναχθεί σε θέμα υγείας!  Κατ' αρχήν ο καθένας μας γνωρίζει τι είναι αυτό που πραγματικά τον απασχολεί και καταδιώκει τη σκέψη του. Έτσι, το σώμα μας παίρνει την πρωτοβουλία να συμπαρασταθεί σα καλός φίλος στην ψυχή μας προσπαθώντας να τη φέρει αντιμέτωπη με τα προβλήματα