Η πανοπλία του εαυτού μας!

Tο σημερινό άρθρο αποτελεί έμπνευση από μια ατάκα του Game of Thrones, μιας που τυγχάνω φαν της σειράς. Μεγάλη σειρά, πολλές ατάκες, αλλά η πηγή έμπνευσης ειπώθηκε στο πρώτο επεισόδιο και μου έχει μείνει από τότε.

Επειδή υπάρχουν άλλοι τόσοι που δεν έχουν δει την σειρά, θα ξεκινήσω με μια σύντομη περιγραφή του σκηνικού. Έχουμε λοιπόν ένα διάλογο μεταξύ δυο αντρών: ο ένας είναι νόθος γιος ενός άρχοντα (το οποίο του εξασφάλιζε άσχημη αντιμετώπιση από ορισμένα μέλη της οικογένειας και γενικώς δυσκόλευε την ζωή του) και ο άλλος είναι νάνος (το οποίο του εξασφάλιζε μόνο χλευασμό και αποστροφή από την οικογένειά του και όλο του τον περίγυρο, από την γέννησή του ακόμα). Μιλάμε για μια σειρά μεσαιωνικού τύπου, οπότε και οι δυο περιπτώσεις για εκείνα τα δεδομένα δεν ήταν ό,τι καλύτερο. Εκεί λοιπόν που μιλάνε, ο νάνος επιμένει να αποκαλεί τον άλλον «νόθο» (δεν θα πούμε την ακριβή λέξη εδώ, η οποία ξεκινάει από «μπ» και τελειώνει σε «ρδος»). Βλέποντας ότι ο άλλος αρχίζει να εκνευρίζεται, τον ρωτάει αν τον πειράζει να τον αποκαλεί «νόθο», και τελικώς του λέει το ωραίο: «Άσε με να σου δώσω μια συμβουλή, νόθε. Μην ξεχάσεις ποτέ τι είσαι. Ο υπόλοιπος κόσμος δεν πρόκειται να το κάνει. Φόρα το σαν πανοπλία, και ποτέ δεν θα μπορέσει να χρησιμοποιηθεί για να σε βλάψει».

Φεύγοντας από την σειρά κι επιστρέφοντας στην πραγματικότητα, μπορώ πάλι να πω το εξής: τι ωραία λόγια! Είναι φανερό ότι αυτό δεν ισχύει μόνο στην σειρά, αλλά μπορεί κάλλιστα να ισχύσει και στο δικό μας σύμπαν. Ας δούμε λοιπόν πώς μπορεί να ταιριάξει σ’ εμάς.

Ο καθένας μας έχει την προσωπικότητά του, όπως την διαμόρφωσε ο ίδιος ή/και όπως διαμορφώθηκε, καλώς ή κακώς, από εξωτερικούς παράγοντες. Δεν έχει σημασία το πώς διαπλάστηκε, σημασία έχει μόνο το ότι, τελικώς, ο καθένας είναι ο εαυτός του. Επίσης, όλοι μας θα έχουμε κάποιο στοιχείο για το οποίο ντρεπόμαστε, όπως οι δυο χαρακτήρες στην σειρά (ο ένας νόθος γιος, ο άλλος νάνος). Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου άνθρωποι παρουσιάζουν έναν άλλο εαυτό, εντελώς διαφορετικό, μόνο και μόνο για να κρύψουν αυτό το ένα χαρακτηριστικό για το οποίο ντρέπονται, το οποίο χαρακτηριστικό συνήθως, αν όχι πάντα, είναι κάτι επουσιώδες. Πού οδηγεί αυτό όμως; Κατά πάσα πιθανότητα θα οδηγήσει είτε σε ένα άτομο που θα ζει μονίμως μέσα στο άγχος μην τυχόν και αποκαλυφθεί ο πραγματικός του εαυτός και δεχτεί χλευασμό από τους γύρω του, είτε σε ένα άτομο που θα μπει τόσο βαθιά στον ρόλο του ψεύτικου εαυτού του ώστε να ξεχάσει τον πραγματικό του εαυτό.

Αξίζει όμως αυτή η διαδικασία; Αξίζει να υποβάλλουμε τον εαυτό μας σε καθεστώς μόνιμης αγωνίας μόνο και μόνο επειδή ντρεπόμαστε για κάτι; Συνήθως αυτό για το οποίο ντρεπόμαστε είναι απλά στο μυαλό μας. Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: είμαστε άνθρωποι, δεν είμαστε ρομπότ. Ως άνθρωποι, λοιπόν, θα έχουμε κάποιες ατέλειες. Κανείς δεν είναι εντελώς αψεγάδιαστος. Γιατί λοιπόν να σπαταλάμε τόση ενέργεια ώστε να παρουσιάζουμε τον εαυτό μας ως τέλειο σε έναν κόσμο όπου είναι γνωστό πως δεν υπάρχει τελειότητα; Το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να εξαντληθούμε ψυχικά και στην πορεία να χάσουμε και να ξεχάσουμε το ποιοι πραγματικά είμαστε.

Προσωπικά, για να απαντήσω και στο ερώτημα που έθεσα προηγουμένως, πιστεύω πως δεν αξίζει. Πιστεύω πως το παράδειγμα του νάνου στην σειρά είναι η σωστή κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσουμε, να φοράμε τον εαυτό μας σαν πανοπλία. Προσοχή όμως: δεν είπε να κρυβόμαστε, είπε να το φοράμε. Δεν θα λουφάξουμε πίσω από αυτή την πανοπλία. Θα στεκόμαστε καμαρωτοί, φορώντας τον πραγματικό εαυτό μας ώστε να τον δουν όλοι, και θα πούμε «Ορίστε ποιος είμαι, ορίστε ποιον έχεις απέναντί σου». Σε πρώτο στάδιο, θα καταφέρουμε να είμαστε ήρεμοι. Τέρμα πια η αγωνία μην τυχόν αποκαλυφθεί κάποιο στοιχείο του εαυτού μας και μας αντιμετωπίσουν άσχημα. Και στην τελική, αν σε κάποιους δεν αρέσουμε και θέλουν να μας χλευάσουν, ας το κάνουν! Τι έχουμε να φοβηθούμε; Μόνο κερδισμένοι θα βγούμε, διότι θα ξέρουμε κι εμείς επιτέλους ποιον έχουμε απέναντί μας! Το σημαντικότερο που πρέπει να έχουμε κατά νου είναι το εξής: μόνο εάν είμαστε αληθινοί θα μπορέσουμε να κάνουμε αληθινές σχέσεις!

Σμαράγδα Θεοδωρίδου